Hallo allemaal,
Mijn eerste berichtje hier op het forum. Normaliter kon ik met mijn vragen en zorgen altijd wel terecht bij vriendinnen etc. Maar hier kom ik niet verder mee.
Mijn zoontje wordt eind deze maand twee jaar. Hij heeft nooit echt gebrabbeld, het eerste jaar vond hij niet zo leuk. Hij huilde veel, was snel ontevreden en wilde altijd meer dan dat hij fysiek kon. Nu hij fysiek meer kan, is dit afgenomen.
Hij zegt sinds een aantal maanden ‘ja’ op vragen. De klanken mama en papa kan hij, maar zet hij niet adequaat in. Een aantal dierengeluiden maakt hij binnensmonds. Hij begrijpt gesproken taal goed, op zijn niveau. Taalbegrip voelt helemaal oké. Echter oefent hij niet met woordjes. Als ik vraag of hij iets wil oefenen, wordt hij boos. Hij is naar mijn idee pienter en zoekt dus ook oplossingen om zich duidelijk te maken. Wijzen, meenemen, uitbeelden etc. Het voelt niet alsof hij ‘lui’ doet en dus maar die andere communicatiemiddelen inzet…
Het consultatiebureau adviseerde te wachten tot hij twee is, omdat hij fysiek wel veel mijlpalen heeft bereikt. Ik voel me er onrustig over, dus heb toch al een afspraak gemaakt bij de jeugdarts van het consultatiebureau.
Zelf ben ik werkzaam in het werkveld met jonge kinderen die moeite hebben met taal en spraak. Voelt een beetje als ‘bij de loodgieter thuis lekt de kraan’….
Misschien een onsamenhangend verhaal. Is dit verhaal herkenbaar voor iemand? Zijn er in deze groep kindjes die ook (nog) niet praten? Heeft er iemand op deze jonge leeftijd een logopedist mee laten kijken?
Alvast bedankt voor de moeite om dit verhaal te lezen!