Ongeduldig.. schreeuwen..

Wat krachtig dat je hier zo open over bent! Je er bewust van zijn is al zo'n grote stap. Ben je dat ook terwijl t gebeurd, of naderhand?

Dankjewel.. ook op dat moment, op zo'n moment weet ik dat het niks doet en het de situatie alleen maar erger maakt, maar ik zit dan zo vol, het zit allemaal dan zo hoog, mijn hoofd zit zo vol dat het mij niet lukt om het niet te doen, ik ben dan zo gefrustreerd dat mijn frustratie eruit moet en dat doe ik dan zo.. :(

Hmm als het gaat over kinderen dat heb ik geen ervaring hiermee, maar wel met mijn man (😅). Ik loop weg zodra ik voel dat ik de controle ga verliezen en doe even iets heel anders... ga even mijn haren kammen of maak de wc schoon. Meestal helpt dat goed om het uit mijn systeem te krijgen. Dat kan met een kind wel lastig zijn, omdat je die natuurlijk niet zomaar alleen kan laten en je ze ook moet leren om te gaan met hun emoties. Maar misschien is het goed een uitlaat klep te zoeken voor de frustratie? Op welke momenten heb je er het meeste last van en kun je eventueel meer rust voor jezelf creëren op die momenten?

Kun je het voor zijn? Voel je het opbouwen?

Ik heb het ook wel eens. Soms ben ik het voor, soms lukt het niet. Voor mij is het dan belangrijk om er achteraf uitleg bij te geven. Het zou handig zijn wanneer we in een wereld zouden leven waarin we nooit in woede of huilen zouden uitbarsten. Zo is het niet in het echt. Hoewel ik natuurlijk het liefste nooit mijn emoties tijdelijk de overhand laat nemen, is dit wel de realiteit. Ik zie het als een kans om mijn kindje te laten leren en mezelf te ontwikkelen. Nukkig in een hoekje gaan zitten, omdat ik mezelf op dat moment een slechte moeder vind, wordt niets beter van.

Wat goed dat je erover durft te praten. Ik heb hier wel helaas wel ervaring mee. Het ging bij mij vroeger thuis ook zo. Inmiddels gaat het 9 van de 10x goed maar ook bij mij gebeurt het soms. Wat ik probeer te doen. 1. eerst gezellig met mij dochters (12 jaar en 18 maanden) Gezellig wat te drinken hoe vol mijn hoofd ook zit. 2. Als ik merk dat het me teveel wordt probeer ik afleiding te zoeken door bijvoorbeeld : (poetsen, of samen met mijn kinderen of 1 van mijn kinderen film te kijken, lezen, samen lezen.) 3. Te gaan wandelen met mijn kinderen en alles te benoemen wat je ziet vooral vanwege de jongste. Sinds ik gescheiden ben heb ik helaas niemand die ik ken of vertrouw om te bellen en te vragen om even op de kinderen te letten.(geen familie of vrienden en van vaderszijde heb ik geen vertrouwen in) (vader zelf is ook een geval apart waar ik niet op aan kan). In mijn geval vraag ik soms of haar grote zus heel even met gaat wil spelen zodat ik weet rustig kan worden. Probeer er zoveel mogelijk over te praten als je het kan. En niemand zal je hier over veroordelen want ik ben er 100% zeker dat iedere moeder wel eens de controle verliest, het gaat erom hoe je er mee omgaat en hoe het er mee om leert gaan. Vergeet niet een perfecte moeder bestaat niet

Ik heb het ook helaas. We zijn niet perfect en hey we hebben een fuckt up voorbeeld gehad, geen goede basis en kijk hoever je nu al bent. Het (h)erkennen ervan is al zn grote stap! Het helpt mij om te accepteren dat het vandaag gewoon ff kut gaat, ik het niet kan opbrengen. Ik zeg sorry tegen mn kinderen, sorry dat mama soms schreeuwt maar ik heb onweer in mn hoofd (dochter van 4 snapt dat heel goed) mn zoon pak ik einde van de dag even stevig vast om te knuffelen en te zeggen dat ik van hem hou. Morgen weer een nieuwe dag en dan gaat het vast beter. Als je een partner hebt zou je kunnen praten met hem, stort je ff leeg, praat van je af, zeg dat je een kut dag hebt gehad, ook dat lucht vaak al op. En laat je partner taken van je overnemen. Zodat bij jou ff de druk van de ketel gaat. Ik merk dat ik de lat voor mezelf best wel hoog leg terwijl dat soms gewoon niet haalbaar is en dat is helemaal prima. Schroef je lat naar beneden, je doet wat je kunt. Gaat het hierdoor helemaal super en schreeuw ik nooit meer tegen ze? Nee zeker niet! Maar ik doe mn best en dat is oke. Je zou ook bij de praktijkondersteuner bij je huisarts om advies kunnen vragen misschien is iemand op de achtergrond ook wel fijn. Je bent niet alleen en je bent een goede moeder vertrouw daarop!

Heel erg bedankt voor de reacties.. het maakt mij erg emotioneel en het doet me goed om te lezen dat ik niet de enige ben en dat we ook maar een mens zijn🤍

Wat bij mij heeft geholpen om überhaupt minder snel en heftig te reageren op gebeurtenissen, nog voordat ik een kind kreeg, is het boek ‘de kracht van het nu’ van Eckhart Tolle. Het kan de eerste keer misschien wat zweverig overkomen als je daar niet van bent, maar het heeft mij heel erg geholpen om alles te kunnen relativeren. Ik ben er echt een stuk kalmer van geworden sinds ik dit toe ben gaan passen een paar jaar geleden. Voorheen als ik iets liet vallen, terwijl ik al haast had, dan kon dat m’n hele dag verpesten en kon ik ter plekke janken. En ik ben zeker niet ineens perfect, maar ik kan nu zoveel beter met dit soort situaties omgaan. Dan denk ik ja, het is nu eenmaal gebeurd. Ik kan wel heel boos gaan worden, maar de situatie veranderd er niet op. Zo denk ik ook met mijn kind. Ze hebben nog geen idee van iets, zijn alles nog aan het ontdekken en leren. Ze hebben absoluut niet de intentie om ons te treiteren en het leven moeilijk te maken. Die gedachte helpt mij met relativeren. Verder probeer ik zoveel mogelijk te accepteren dat m’n huis en m’n leven nu eenmaal iets minder makkelijk te organiseren is met een kind. Nogmaals, perfect ben ik er zeker niet mee geworden, maar het boek heeft me zoveel geholpen dat ik het iedereen zou aanraden. En vergeet niet, het feit dat je dit erkent en überhaupt moeite wilt doen om iets te verbeteren is al zo een grote stap! Zeker als je zelf niet uit de meest gezonde omgeving komt.

Als je geen lezer bent, zou ik aanraden het boek als luisterboek te kopen. Je kunt op bol.com bijvoorbeeld al voor een tientje per maand geloof ik zo’n kobo abonnement nemen. Die kan je daarna dan weer opzeggen. Dan kun je het boek luisteren tijdens het opruimen ofzo. En als je goed Engels kunt, zou ik ook de Engelse variant aanraden. Die man heeft zo’n rustgevende stem, dat helpt ook al heel erg haha. Misschien kun je ook nagaan in welke situaties je het snelst overprikkeld raakt en kijken of je iets kan doen om die situaties bij voorbaat te voorkomen? Bij mij is dat bijvoorbeeld als het huis ontploft is, dan kan ik gelijk een stuk minder goed omgaan met m’n emoties. Nu probeer ik elke avond de woonkamer en de keuken op te ruimen en maak ik alvast haar ontbijt klaar, zo begint m’n dag al een stuk beter.

Ik herken het enigzins wel merk dan met name dat ik zelf overprikkeld ben. Wat ik sindskort doe is 1 dag id 8 weken een dag vrij voor mezelf, kortom zelfzorg, op tijd op bed, gezond eten helpt mij om fitter te zijn waardoor ik in dit soort situaties het rustig kan benaderen