Schuldgevoel

Gefeliciteerd met jullie 2e kindje! Je herkent zelf dat dit niet oké is en er spijt van hebt. Dat is al genoeg toch. Ik denk dat niemand perfect is en wel eens uit zijn slof schiet. Je hebt je excuus aangeboden en verantwoordelijkheid genomen richting je dochter. En dat ook nog eens als een wandelende hormoonbom. Mijn emmer stroomt ook wel eens over, ik loop dan even weg. Naar de wc, boven even wat pakken of tot tien tellen in de tuin. Maar ik ontken niet dat ik ook wel eens sta te schreeuwen als het even niet lukt. En ja, regelmatig de neiging gehad om ze billenkoek te geven 🫣. Dus probeer voor je zelf iets te bedenken hoe je het de volgende keer anders wil doen. En laat vooral het schuldgevoel los, niemand is insta perfect.

Ik heb dit ook hoor. Hier ook net de tweede(we lopen aardig gelijk op denk ik) en een meisje van 2,5. Ene dag gaat het heel goed. Vandaag dus echt niet. Vooral onder het voeden gaat ze dan vervelend zitten doen. Vanmorgen begon ze me te slaan en kon geen kant op. Als reactie gaf ik een klap terug. Voelt echt fout en heb dan ook meteen schuldgevoel dat ik dus echt terug sla uit machteloosheid. Gedrag was wel meteen klaar. Maar goed. Toen hebben we samen gehuild en sorry gezegd en dan is het voor haar wel weer goed en ik neem m’n les hierin ook wel mee. Maar ik voel je wel ja! Aan de andere kant probeer ik ook te bedenken wat ik wel allemaal goed doe en kom ik tot de conclusie dat ik best een lieve moeder ben met heel veel geduld dus hoop dat die ene knal me vergeven wordt☺️