Tweede kind of blijft het bij één?

Wauw, wat ik lees komt helemaal overeen met ons verhaal! Wij hebben altijd wel gezegd graag 2 kinderen te wensen, de weg naar onze zoon is erg lang geweest vanwege gezondheidsredenen waardoor wij wel hebben gezegd ook tevreden en gelukkig te zijn met 1 gezond kindje. Daarnaast heeft mijn man de bevalling als heel heftig ervaren (ik ook maar het is bij hem erg blijven hangen). Daarna was hij erg resoluut, we hielden het bij 1. Ook hij vond het eerste jaar erg pittig, wat dit gevoel versterkte. Bij mij was de wens voor de tweede er wel maar op dat moment nog niet dus ik liet het rusten. Afgelopen oktober is ook mijn moeder na vele jaren ziek zijn helaas overleden, maar oh wat dankbaar zijn we dat ze Levi heeft leren kennen. Ook ik heb het als heel prettig ervaren de uitvaart samen met mijn vader en broer te kunnen regelen. Dit heeft mijn man aan het denken gezet en in december kwam hij, voor mij totaal onverwacht, met de boodschap toch graag een tweede kindje te willen. Omdat mijn gezondheid het op dat moment toeliet ben ik een paar weken daarna gestopt met de pil en zouden we wel zien hoe snel het ons gegund zou zijn. Inmiddels ben ik 11 weken zwanger van ons 2de wonder en zijn we hier dolgelukkig mee!

Jeetje wat heftig van je moeder. Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. Je twijfel is herkenbaar. Wij vonden het eerste jaar ook heel pittig en de nachten waren een hel😂. Mijn vader is 6 jaar geleden al overleden. Maar ik heb heel mijn leven al mijn zusje als beste vriendin. Ik zou me geen leven zonder haar kunnen voorstellen. En dat gun ik mijn eigen dochter ook. Een maatje om mee te spelen, van te leren, ruzie mee te maken en er later voor elkaar te zijn. Een tweede is dus eigenlijk geen vraag, maar stiekem zie ik er wel tegenop. Onze dochter loopt nog niet en is heel eenkennig dus ze wil continu bij mij zijn. Ze is fantastisch hoor, maar nog een baby met krampjes en slapeloze nachten erbij lijkt mij soms gewoon onmogelijk 😱 Als ik voor mezelf spreek denk ik dat ik het nog wat meer tijd moet geven. En dat ik er over een maand of 4 wel weer meer klaar voor ben. En het zal zwaar worden, maar het eerste jaar is gelukkig maar 1x haha dus daarna zal het wel weer beter gaan. Ik hoop dat jullie er ook uit komen! Maar vergeet jezelf niet hè. Neem je tijd om te rouwen en je rot te voelen. Een tweede kind kan desnoods ook een halfjaar later. Als het ons allemaal gegund is ❤️ Stay strong!

Wat ik helemaal vergeten te zeggen: gecondoleerd en héél veel sterkte!

Ik zag net als jou best op tegen het weer opnieuw beginnen met krampjes en slapeloze nachten e.d. maar ik gunde mijn dochter wel een broertje of zusje. Maar dat stond voor mij al vast voor mijn dochter werd geboren vorig jaar. Als het me gegeven zou zijn natuurlijk. Niet alleen zodat ze nu altijd iemand hebben om mee te spelen maar ook later als wij er niet meer zijn dat ze niet alleen zijn. Ik heb nog 2 zussen en mijn vriend heeft 3 zussen en ondanks dat we ze echt wel eens achter het behang konden plakken als kind is het toch fijn om elkaar te hebben. Maargoed dat is natuurlijk ieder voor zich.. en zoals je ziet ging het bij ons iets sneller dan gepland haha. Mijn zoon is alweer 5 weken nu.

Wij twijfelen ook enorm. Ons zoontje is super makkelijk, zwangerschap en bevalling mag ik niet over klagen dus bij een tweede 'kan het alleen maar slechter' eigenlijk. Voor nu hebben we besloten om het nog even niet te doen. Wie weet over een jaar of 2. Of misschien wel helemaal niet. We zien het wel

Ik twijfelde ook heel hard en wij zijn voor een tweede gegaan. Ik zal normaal begin november bevallen van ons tweede kindje. Mijn dochter is van begin februari 2022.

Zo denken wij er ook over. Super makkelijke baby en dreumes. We zien het wel :)

Kan het me goed voorstellen dat je twijfelt. Eerst was ik altijd van meerdere kinderen, maar ik begrijp nu echt wel waarom je er maar voor 1 zou gaan. Al die ontwikkelingen zijn zo leuk om mee te maken en ik vind (voor nu iig) alles wat erbij komt het steeds leuker maken. Ook is het simpelweg wel lekker praktisch, met zijn tweeën voor 1 zorgen. Wij zijn wel voor een tweede gegaan (verschil straks 17 mnd). Zelf heb ik niet perse een goede band met mijn broer en zus en had ik net zo goed enigstkind kunnen zijn (zoals ik met mijn ouders om ga) maar ben ik toch wel blij dat ik ze heb. Daardoor wel andere dingen meegemaakt vroeger, mensen en plekken leren kennen, en we moeten uiteindelijk toch samen voor onze ouders zorgen. Dat lijkt me alleen ook best pittig. Wij kijken er mega tegenop om weer kortere nachten etc te hebben en dan is eigenlijk ook de reden dat we het 'snel' weer hebben geprobeerd (ivm keizersnede iets langer gewacht) dan hebben we dat zo snel mogelijk maar weer gehad. Lijkt mij persoonlijk niks als je de luiers uit bent en die fase opeens weer in moet. We hebben dus ook geen romantisch beeld over hoe het gaat zijn, zal best pittig zijn, maar dat voor mij liever dan er lang tussen.

Onze oudste was net drie toen onze jongste werd geboren, net uit de luiers en net wat minder aanhankelijk. Maar geloof me, de tweede is echt anders. Klinkt een beetje laconiek maar die tweede doe je er gewoon even bij. De overgang van geen naar een was vele malen groter dan van 1 naar 2.

Ontzettend moeilijk lijkt me om mijn moeder te verliezen. Enorm veel sterkte ermee! Wij hebben nu 1 dochter. Ondanks dat ik een moeilijke zwangerschap heb gehad (continue misselijk, maagzuur, pijnklachten, oncomfortabel gevoel e.d) heb ik een enorm makkelijke bevalling gehad. Meteen na de bevalling was ik enorm blij dat ik weer mezelf was. We hebben een enorm lieve en gezonde dochter. Genieten volop met haar. Ze is makkelijk, groeit en ontwikkeld zich goed. Maar we gunnen haar uiteindelijk een broertjes/zusje. Ons gezin kan nog uitbreiden. Echter dan moet ik weer door de gehele zwangerschap heen. En ik weet niet of ik dat nog een keer vol zou kunnen houden. Ook wat je zegt: de kosten, slapeloze nachten, krampjes ect. Ik twijfel nog steeds. Mijn man wilt het liefst zo snel mogelijk een tweede maar ik heb aangegeven dat ik daar mentaal nog niet klaar voor ben. Wil sws wachten totdat onze dochter uit de luier is en meer zelfstandiger is. Mja dan denk ik: er zal zeker altijd wel wat zijn waardoor ik denk dat we nog even moeten wachten hahahah. Dus dat is voor nu wat we aan het doen zijn: ik laat het even voor wat het is. En ik kijk er over paar maanden weer naar. Misschien heb ik dan voor mezelf duidelijk of ik het wil of niet.

Gecondoleerd met je mams, dat lijkt me ook niet niets zeg! Wij willen wel graag een tweede. Maar ik merk dat ik op zie tegen de kosten, de nachten en wat het fysiek voor impact zal hebben. Een zwangerschap en bevalling heb ik echt ervaren als een aanslag op mijn lichaam. In principe een perfecte zwangerschap gehad en bevalling mwah maar oké. Maar het ontzwangeren.. Man wat had ik dat onderschat.

Precies hoe ik er in sta! Voor mn gevoel gaat mn leven 2 jaar op pauze als ik opnieuw zwanger zou raken en ik weet gewoon niet of ik het dat wel waard vind…. Als ik een kleintje erbij mocht krijgen nu die een jaar oud is, kom maar door! Graag zou ik zwanger zijn en post partum periode even willen overslaan.