Tweede kind of blijft het bij één?

Vooropgesteld; je hebt het niet te kiezen, het moet je gegeven zijn. Ons zoontje is bijna 14 maanden en ik merk dat ik enorm aan het twijfelen ben of ik een tweede zou willen. Mijn man heeft altijd getwijfeld of ie überhaupt kinderen wilde en heeft daarna zijn mening bijgesteld naar 1. Ik in eerste instantie ook. Na ongeveer een half jaar begon het toch bij mij te kriebelen, maar ik wil er minimaal zo'n 2 jaar tussen hebben zitten. In mijn hoofd dacht ik dus, nazomer 2023 zou ik graag weer willen proberen. Mijn man geeft aan dat hij 1 prima vindt en geeft aan dat hij het eerste jaar best zwaar vond en we nu langzaam weer stukje bij beetje ons leven terug gaan krijgen. Ik begin nu ook erg te twijfelen. Ik vond de babyfase niet heel leuk en merk ook bij mezelf dat ik het prettig vind dat Gijs begint te wandelen en je meer interactie hebt. Aan de andere kant vond ik het zwanger zijn super leuk, ik heb een prima bevalling gehad en uiteindelijk is het jaar ook voorbij gevlogen. Ik zou het Gijs gunnen om een broertje of zusje te krijgen. We zitten op dit moment in een rotfase. Mijn moeder is deze week overleden en er moet een hoop geregeld worden. Dit doe ik samen met mijn broer en zus. Als we geen broertje of zusje krijgen voor Gijs, dient hij dit ooit allemaal alleen te organiseren. Ik merk dat ik rationeel gezien misschien geen tweede kindje zou willen(kosten, weer terug in de babyfase met slapeloze nachten, krampjes, oppassen op 1 kindje is anders dan op 2), maar mijn gevoel twijfelt enorm. Ik zou graag nog een keer zo'n klein frummeltje in mijn armen hebben en denk zelf dat ik er nu meer van kan genieten, omdat je weet wat er gaat gebeuren. Ik snap dat hier geen antwoord op te geven is, maar wilde even mijn verhaal kwijt. Misschien zijn er meer mensen in een zelfde soort situatie?