Vaak boos en stout

Heel herkenbaar haha. Wat ik dan vaak doe is dan even met hem gaan wandelen buiten, stuk zelf lopen en dan in de wagen. Is mijn zoontje zijn extra energie kwijt en ik kan even bijkomen en daarna thuis gaat het vaak weer beter

Wij hebben een dochter van bijna 2jaar. Ik merk dat bij drammen, zeuren, stout gedrag, huilen, bokkig, het vaak helpt om te vertragen en iets samen te doen. Knuffelen, boekje lezen, stoeien, mee lopen aan haar handje. Ze zit nu in een fase waarin ze heel dichtbij wil zijn (en sowieso alles zelf, incl eten met een grote lepel van een groot bord). Ik probeer het maar te omarmen ipv me er tegen te verzetten.

Ik herken het wel. Vaak als ze van de opvang vandaan komt is het een groot drama in de avond. Het is dan echt slaap te kort / oververmoeid. Hier maar 2 dingen dan echt helpen en dat is of eerder op bed leggen of op de bank een fles melk drinken. Na de melk heeft ze even een rust momentje gehad en is ze ineens een stuk vrolijker. Maar ik koppel het echt aan te veel prikkels verwerken en natuurlijk de leeftijd van meer willen dan kunnen. Het zijn inderdaad erg moeilijke en lange dagen zo. Gaat gelukkig ook weer over, maar tot die tijd is het tandenbijten en heel vaak tot 10 tellen. En vaak een alternatief bedenken waar ze dan wel mee mag spelen of de deur uit en even naar een andere omgeving toe. Het is en blijft zoeken wat op zo’n moment of zo’n dag helpt

Dank jullie wel voor de reacties! Als ik het goed begrijp, zeggen jullie op zulke momenten dus niet van ‘dat mag niet’? Want ik heb dan het gevoel dat ik ook nog moet opvoeden. Of doen jullie dat als alles weer wat makkelijker gaat?

Als hij iets doet dat niet mag, benoem ik dat heel duidelijk. En daarna is het soms afleiden, soms juist even geen aandacht omdat je t anders tot een spelletje maakt. Als ie uit zn slof schiet blijf ik altijd in de buurt. Meestal komt ie dan vanzelf bij me uithuilen. Dan praten we er even over (klinkt groter dan dat het is, meer even benoemen van gevoelens/reacties en wat wel/niet kan). Hier merk ik ook dat op tijd aandacht geven door samen te spelen, samen fruit te eten of boekje lezen etc, helpt om te voorkomen dat ie zo gaat uittesten.

Ja herkenbaar. Vooral als ik iets opleg aan mijn dochter of iets afpak wat ze niet mag vasthouden. Ik probeer zoveel mogelijk keuzes voor te leggen en haar te betrekken in besluitvorming. En ook uitleggen waarom ze iets niet mag. Maar soms ben ik het ook gewoon zat en verhef ik wel mijn stem of trek ik ongeduldig iets uit haar handen. Het blijft topsport, het opvoeden van een peuter 👀Succes!

Misschien extra aandacht geven in die boze buien of vragen of hij een dikke knuffel wil? Dat helpt hier wel. Vaak als ze boos is is ze moe/heeft ze veel prikkels gehad. Een beetje kroelen helpt dan ook wel, ook al doet ze ‘stoute’ dingen. Maar vervelend he! Nu hoor ik haar zelfs nee, nee! In haar slaap zeggen. Dwars kind hahaha. Lastige fase. Eerst willen ze alles en dan ineens zijn ze boos en geïrriteerd. Misschien wandelen met de kinderwagen? Dat helpt hier ook. En als ze echt een drama is dan helpt een badje. En dan vroeg naar bed. Hier helpt het ook om haar smiddags eerder naar bed te doen en wat speelgoed in het bed te leggen. Dan kan ze even zelf spelen en rustig worden en valt ze daarna in slaap. Succes daar!! Het blijft lastig he en een beetje zoeken soms

Agh zo herkenbaar. Hier een dame van bijna 2. De peuterpuberteit gaat vaak met pieken en daarna komen er ook weer rustige periodes. Wij hebben van alles geprobeerd. Boos worden, strafhoekje, negeren. Dat werkt echt niet. Hoe lastig het soms ook is (vooral met die hormonen, ik weet er alles van) soms een knuffel geven en zeggen dat je het snapt maar dat het echt niet kan zo, werkt vaak het beste. Je wilt ook niet iedere dag die boze moeder zijn. En lekker vaak naar buiten. Warm pak aan en lekker buiten laten rommelen. Daar kunnen ze vaak beter hun ei kwijt.