Verwaterende vriendschappen

Ik ervaar hetzelfde met mijn omgeving, weet niet of dat dan toeval is, of dat we door de zwangerschap/hormonen kritischer kijken naar onze omgeving. Ik heb 'vrienden' die me nog steeds niet met mijn zwangere buik hebben gezien, en ik beval over max 2 weken.. vraag me dan ook af waar je prioriteiten liggen. Ik ben er zelf ook nog niet over uit wat ik hiermee moet, een deel van mij roept dat dit een selectie periode is. De gene die tijdens m'n zwangerschap niet betrokken genoeg zijn geweest hoeven ook niet meer aan te komen als m'n dochter er is, aan de andere kant denk ik ben ik nu te hard? (Door hormonen)

Ja precies dit ja. Goed omschreven.. Ik merk dat ik ook wat “harder” ben door mijn hormonen maar aan de andere kant bekijk ik het ook vanuit: wat als zij in mijn schoenen stonden.. wat zou ik doen. En dan concludeer ik dat ik het toch wel heel anders zou aanpakken. Baal er flink van soms 🥺

Ook herkenbaar inderdaad en twijfel dan ook erg of ik die vriendin(nen) een geboortekaartje zal sturen of niet

Hmm ik heb juist het tegenovergestelde ik heb super lieve familie en vrienden maar af en toe wordt het mij juist veel te veel soms krijg ik op een dag van 8 mensen wel een berichtje hoe het gaat en of ik al is bevallen ben.. dat irriteert mij juist terwijl ik weet dat ze het goed bedoelen... Ik kan dan soms echt lelijk doen terwijl ik dat ook weer niet wil.. Denk dat iedereen daar heel anders in staat maar als ik me zoals jou zou voelen daaronder had ik denk al wat eerder uit mijzelf geapt of gebeld om te vragen hoe dit kan.. En ik zou me dan ook wel afvragen zijn dit wel echte vriendinnen? Sommige mensen vinden idd hun eigen leven erg belangrijk maar een belletje of ene bezoekje van 10 minuten moet kunnen als diegene daar behoefte aan heeft.. zou het bespreekbaar maken..

Geloof ik! Vind het zelf ook heel moeilijk. En wat je zegt over 'wat zou ik doen' herken ik ook helemaal helaas. Ik zou zelfs misschien té aanwezig zijn in het leven van m'n zwangere vriendinnen. Als ik hier uit m'n conclusie moet trekken wordt ik niet vrolijk haha..

Zeker waar en zeker gelijk in.. Maar ergens ben ik toch weer koppig dat ik denk.., niet uit jezelf waarom dan ik wel, ofzo. Voelt wat geforceerd. En bijvoorbeeld zoals die baby shower, dat moet echt uit jezelf komen want dat is vaak een verassing. Wel super fijn om te lezen dat je zo’n betrokken omgeving hebt! Al zijn die goed bedoelde berichten inderdaad een beetje vervelend 🙈😅

Snap ik, normaal gesproken zou je nu al een babyshower hebben gehad.. meeste krijgen dit rond de 30 tot 32 weken.. Bij mij was dit gewoon geregeld door mijn moeder waardoor er ook geen gedoe ontstond.. Ik snap wat je bedoel forceren is ook soort niks.. ik heb ook altijd zoiets als jij niks aan mij vraag, vraag ik toch ook niks maar zo kunnen hun ook denken... Het is heel lastig mensen weten soms ook niet wat jij als zwangere zeker in deze tijd fijn vind. maar kan me heel goed voorstellen dat het soms heel eenzaam is, ik heb veel contact via de telefoon maar heel eerlijk voel ik me door de corona beperkingen en het hoogzwanger zijn nu ook wel geïsoleerd en dat is ook niet leuk..

Wel raar dat ze nog steeds geen babyshower heeft georganiseerd. Misschien vanwege de restricties is dit bij haar on hold gezet? Vind ik overigens onzin, al doe je het digitaal, kom op, we leven al dik 2 jaar met Corona en mensen schuilen zich nog steeds achter het Corona-excuus waarom iets niet is gedaan. Maargoed, dat is een andere (persoonlijke) frustratie. Waarschijnlijk spelen jouw hormonen ook een rol in hoe je je nu hier over voelt. Je kunt ook even een tijdje niks van jezelf laten horen. Kijken hoe jouw vrienden reageren en dan kun je er altijd nog een keer wat van zeggen (indien er sprake is van eenzijdigheid). Stuur je ze wel eens uit jezelf iets over de zwangerschap? Zo ja, hoe reageren ze daarop?

Ik kreeg mijn babyshower met 36 weken. Het kon niet eerder wegens quarantaine en corona. Ik zelf vind het 'stommer' dat ik al ruim 2 maand niks van mijn collega's heb gehoord. Ook niet nadat ik nog een berichtje stuurde van goh ik ga nu daadwerkelijk met zwangerschapsverlof. (Daarvoor ziektewet) Maar het bevestigd voor mij dat ik veel te veel deed voor het werk, en dat mijn tijd daar klaar is. Ik weet niet hoeveel contact je er voor had. Maar ik ben zelf altijd van afwachten of er nog iets komt. Zo nee, dan is het voor mij ook klaar. Het hoeft niet altijd vanuit 1 kant te komen.

Mijn babyshower kwam met 36+ 5 (afgelopen zondag) Want ze wilde een high tea in een restaursant en er waren wat verschuivingen, vanwege 1 vriendin met kinderen. Verder: ja dit herken ik zeker! Sommige zijn er heel erg mee bezig, andere hoor ik nauwelijks iets van... ook nooit een "hoe gaat alles nu?" Zelfs collegas waar ik pas een maandje mee heb samengewerkt vragen vaker hoe het gaat dan sommige vrienden..... Tsja.. het zal wel. Ik merk zo wel wie echt betrokken zijn bij me, en wie minder.

Vervelend dat je dit zo ervaart. Als het echt zo erg is als je zegt (mentale uitputting) dan zou ik zeker zelf even opstaan en aangeven hoe je je voelt (bij de mensen die écht belangrijk voor je zijn). Verder vraag ik me wel af of je verwachtingen niet te hoog zijn.. Ik zou het nogal wat vinden dat jouw vriendin geen carnaval kan vieren omdat jij rond die tijd bevalt.

Wat ik vooral geleerd heb bij mijn eerste zwangerschap is niet teveel meer dingen verwachten van "vrienden". Je leven veranderd zo erg tijdens je zwangerschap en erna. Ik heb ook geleerd dat loslaten gewoon het beste is. Je focussen op je eigen en de kleine. Vrienden komen en gaan in je leven en een klein aantal zal overblijven.. of niet.. Daarin tegen leer je weer nieuwe mensen kennen straks, misschien via het kdv, psz, school..

Herkenbaar. Ik heb zelfs aangegeven de babyshower ook niet meer te willen ivm besmettingsgevaar, dus het ging niet meer door. Wordt ik wel doodleuk uitgenodigd door vriendinnen voor vj en vrijgezellenfeestjes, jaaa daaggg 😂. Ook veel mensen uit omgeving die sporadisch iets vragen, die hoeven straks ook lekker niet langs te komen

Nee ik denk dat ik die laatste even moet nuanceren. Uiteraard is carnavallen geen punt hoor. Lekker leven, juist wanneer het kan 🥰. Maar het één werd eerst geroepen (na je bevalling dan gaan we…) en het ander nu gedaan (carnavallen en aangeven dat Corona toch niet boeit want QR). Dan schiet die bij even mij verkeerd 🙈 Want mocht ik inderdaad dan bevallen is het wel óf óf. En dan sta ik wel op plek 2 momenteel 😖.

Inderdaad wel bijzonder dat ze heeft gezegd een babyshower te willen organiseren maar nu druk is met besmet raken (?). Kan me voorstellen dat je je daardoor teleurgesteld voelt. Ik herken ook wat je zegt, dat mensen niet zo vaak vragen hoe het gaat in je zwangerschap. Voor mezelf relativeer ik dat door te beseffen dat de tijd haast anders werkt/voelt als je zwanger bent: elke week is een mijlpaal en er gebeurt zo ontzettend veel, waardoor je er veel mee bezig bent. Maar voor anderen gaat de tijd heel snel omdat ze hun ‘gewone’ leven doorleven. Voordat ik zwanger was en nog werkte voor mijn verlof, vlogen de weken en maanden voorbij en sprak ik zo bepaalde vrienden wekenlang niet. Nu lijkt de tijd wat langzamer te gaan ofzo, waardoor het voelt alsof ik heel lang niks van mensen hoor.

Ik ben 2 weken geleden bevallen van mijn zoontje en voor de bevalling ook weinig berichtjes gehad, geen babyshower, maar dat had ik ook niet verwacht. Zijn weinig vaste vriendinnen in mijn leven. Als ik ze zie is het echt op afspraak omdat ze altijd een volgepland leven hebben. Heb er lang mee gezeten maar ik ben blij met mijn familie die dag en nacht klaar staan bij wijze van 😊 richt me nu lekker op de kleine en ons gezin en wat hier ook al werd gezegd, er is altijd ruimte in de toekomst om nieuwe mensen te leren kennen waar het ongedwongen voelt ❤️

Ik denk dat je het misschien een beetje moet nuanceren. Mensen zijn nou eenmaal meer met hun zelf bezig dan met een ander (ook je beste vrienden), en voor jou is dit een van de grootste gebeurtenissen in je leven, maar voor hun niet. Daarnaast zou ik zeggen: spreek het uit (daarvoor ben je vrienden) en neem zelf ook initiatief door vaker te appen met een update of om af te spreken. Overigens herken is echt w de gedachtes, maar probeer ik dan te relativeren met het feit dat ieder z’n eigen prioriteiten heeft, en niemand mijn gedachtes kan lezen als ik ze niet uitspreek. Hormonen helpen denk ik overigens mee aan die gedachtes. Ik werd/word er in veel opzichten minder tolerant van naar m’n omgeving. Dus wellicht speelt dat bij jou gedachtes ook mee? Ik hoop dat je het niet te zwaar voor jezelf maakt met deze gedachtes, want wrs bedoelen je vriendin en andere vrienden het echt niet zo. En hebben ze het wrs niet eens door… en is er voor hun niets veranderd.