Miskraam

Sorry dames, ik moet het vooral eens van me afschrijven. Meer dan 1 jaar aan het proberen voor een tweede...we hadden een gynaecoloog die niet wilde meewerken: geen testen van mij of mijn man, pas na een jaar wou ze testen en dan zei ze dat er niets aan de hand was, maar een second opinion gevraagd: alles wat niet in orde. Dus een jaar proberen voor niets. De tweede gynaecoloog zei: stap maar over op ICSI. Eerste afspraak gehad, de tweede stond gepland voor 28 januari. Maar wat bleek: we waren toch spontaan zwanger..hoera! 3 weken later, mijn kat werd ernstig ziek en ik heb het beestje moeten inslapen. Ik hield hem vast in zijn laatste momenten. Dat was heftig. 5 dagen daarna vervolg echo...het hartje was gestopt met kloppen. Ik had mezelf getroost dat een stukje van de ziel van mijn overleden kat aan mijn kindje zou kleven. Maar ik ben beide op een week kwijt geraakt. 4 dagen na de echo zware krampen gekregen, om 4u 's ochtends naar het spoed gefietst, want ik kon niemand bereiken en iemand moest thuis blijven om op de dochter te passen. Dus, niemand wakker gemaakt, en in mn eentje naar het spoed. Daar hebben ze het manueel moeten verwijderen: heel confronterend om je kindje (ook al was het maar 7 weken oud) te zien. De dokter controleerde of alles weg was..dat was zo. Daarna nam hij het papier met de rest van, verfrommelde het en gooide het voor me neus in de vuilnisbak. Ik was met verstomming geslapen. Nee, ik wou het niet meenemen of zo... Maar had die niet kunnen wachten tot ik de kamer uit was? Ik ben totaal ondersteboven van de hele ervaring. En nu heeft mijn man beslist dat hij ook geen ICSI meer wilt. Het was ook heftig voor hem... Ik wou zou graag nogmaals mama worden, maar het ziet er allemaal zo slecht uit op dit moment 😭