Twijfel over partner

Moeilijke situatie lijkt me dat! Mooi dat je het deelt en er aandacht aan besteed. Ik kan je geen tips geven, zelf ben ik niet samen met de papa van mijn kindje. Misschien is het iets wat je nu aan het uitzoeken bent en de tijd nodig heeft. Ik had wel altijd de tip gelezen niet in het eerste jaar met je partner uit elkaar te gaan, omdat er dan zoveel zaken omheen spelen. Misschien nog even de tijd geven en vertrouwen dat je vanzelf weet of je in deze relatie wilt blijven of dat jullie los van elkaar gewoon de ouders van jullie kindje blijven. In ieder geval zou ik nu nog niet aan een tweede kindje beginnen tot je het zeker weet dat je met hem verder wilt, want dat lijkt me het wel ingewikkelder maken. Mede omdat je dan minder snel uit elkaar gaat want twee kinderen alleen lijkt mij een stuk pittiger dan één

Laat me voorop stellen, ik kan niet met je meepraten over je gevoelens. 1. Wat is de reden dat je ooit voor hem bent gevallen? 2. Hebben jullie nooit interesses gedeeld? Of iets waardoor jullie met elkaar verbonden voelen? 3. Dit wil ik echt benadrukken: COMMUNICEER. Sorry, dat ik het groot schrijf, maar dit gaat 9/10 keer fout. Hij kan niet in jou kijken, jij kan niet in hem kijken. Als jou iets dwars zit probeer het rustig te bespreken. Kans is dat hij verdedigend reageert, maar probeer hier niet op in te gaan door boos te worden. Ook al reageert hij eventueel zo. 4. Ja, het gras is altijd groener dan de buren en al helemaal op social media. Kijk naar wat je hebt I.p.v. wat zo mooi lijkt. 5. Zet niet altijd de tv aan of zit op de gsm als jullie 's avonds tijd hebben zonder de kleine. Speel desnoods een ouderwets bord spelletje, waardoor je juist gaat praten. Blijf niet bij hem vanwege je kind, maar probeer wel alles met zijn tweeën te doen om tot elkaar te komen en ervoor te vechten voor een gezin te zijn. Lukt het echt niet, dan kun je altijd uit elkaar gaan. Denk er ook aan dat jullie allebei een nieuwe rol hebben in het leven, waardoor tijd samen moeilijker is. Hopelijk helpt het iets maar aub COMMUNICEER naar je man toe, voordat het voor jou te laat is. Succes en veel sterkte. Ps. Heel vaak heb je als koppel een down time waar het allemaal tegen zit en je jezelf af vraagt is het dit wel. Het is altijd aan elkaar om deze fase door te komen. Het hoort erbij en zelfs koppels van 50 jaar samem die dol gelukkig lijken hebben dit meegemaakt.

Ik snap je volledig!! Mag ik wat geks vragen? Hoe is de seks? Is dit uit liefde of meer “doe dan maar” geniet je er nog van? Dit was voor mij een teken om te denken, ik denk niet meer dat ik gelukkig ben en mijn lijf dus ook niet.. Doe wat je lijf aangeeft en PRAAT! Bespreek dit met je partner hoe moeilijk ook..

We hebben geen seks. Ik zou wel willen, maar mijn partner zit op slot..

Hoe bedoel je op slot? Helemaal niet meer gehad nadat de kleine geboren is? Wellicht heeft je partner ook deze twijfels ivm de seks. Spreek het uit, neem er de tijd voor en laat het daarna bezinken

We hebben drie keer seks gehad sinds februari. Partner heeft ook wel struggles in de relatie.. dat spreken we ook uit. Hij is wel gek van mij (n karakter) maar voelt dat het stroef loopt en er is nu veel aandacht voor de verschillen tussen ons. Weinig verbinding en daardoor zit hij op slot.

Hmm wat rot. Denk aan relatie therapie? Heeft onze relatie gered. ECHT!! Ik hou niet van therapie maar dit is de redder. Overleg dit even met partner als je het idee hebt dat je wel door wilt gaan met elkaar

Thanks :) meedenken wordt enorm gewaardeerd

Soms vraag ik me dus ook af: is het normaal om zo in een relatie te zitten, dat je denkt ja het is echt totaal niet top.. maar goed. En weer door… focussen op wat er wel is. Of dat mensen echt voelen: ik hou zooo van mijn partner hij is echt mijn man en ik zou niets anders willen.

Dank voor je reactie ook. Als we uit elkaar zouden gaan zou dat ook echt niet op korte termijn zijn. Ik heb nog te veel aan hem als partner en vader van mijn kind. Alleen de liefde is er gewoon niet zo…

Zeker na deze reactie moet je echt in therapie. Jullie houden enorm van elkaar, maar het werkt gewoon even niet. Laat er iemand mee kijken hoe het wel kan werken. Ik weet zeker dat jullie de liefde weer terug gaan krijgen voor elkaar. Vecht er samen voor, jullie hebben immers een prachtig kindje samen, niet te vergeten dat jullie die keuze samen hebben gemaakt omdat jullie elkaar toch als ouder van hun kind zagen

Dankjewel, lief dat je meedenkt en enorm blij voor jullie dat therapie zo goed heeft gewerkt. Inderdaad toch ook wel een stap.. :)

Relatietherapie! Echt doen! Jullie houden veel van elkaar, maar blokkeren door te weinig open communicatie, zo te lezen. Dan kan het énorm helpen als er een onafhankelijk iemand de juiste vragen stelt waardoor jullie wel tot een goed gesprek komen. Snap dat het kan voelen als een grote stap, maar geloof me: er zijn veel meer koppels in therapie dan je denkt!

Ik sluit me helemaal aan bij de anderen...! Daarnaast heb ik met mezelf afgesproken dat ik het in elk geval niet uitmaak in de tropenjaren... die geven volgens mij een vertekend beeld. Als je in therapie gaat, lijkt mij emotionally focused therapy heel goed (vrienden van mij hebben er heel positieve ervaring mee). Je zou ook het boek "Hou me vast" van Sue Johnson kunnen lezen. Fijn dat hij ook ziet dat er issues zijn in jullie relatie, dat is goede grond om samen weer te gaan bouwen. En tot die tijd... probeer samen iets kleins te ondernemen? Een keertje naar de film, een wandeling? Maak er een traditie van dat je elke avond voor je gaat slapen knuffelt? Mijn vriend en ik vragen elkaar ook elke avond wat we de drie leukste dingen van de dag vonden, uit onderzoek blijkt dat je daar gelukkiger van wordt + het is voor ons een heel leuke manier om dingen te weten te komen over elkaars dag. Een scheiding en je droom van een groot gezin opgeven lijkt me in dit stadium erg ver gaan... Sterkte met deze moeilijke gevoelens.

Ik kan je Pauline Timmer ook aanraden! Zij is echt een expert op het gebied van twijfel in relaties.