Afbouwen borstvoeding is dat wel ok? Mom-guilt?

Lijkt me best heftig , kan je niet helpen want heb geen borstvoeding gegegeven maar krijg niet het idee dat je je kindje verwend . Wij hebben verder ook weinig hulp ja me moeder past af en toe op en me man werkt fulltime , en ik ben hele dag met me zoontje thuis gaan wel naar buiten en monkey town en kinderboerderij en speeltuin en vanaf volgend jaar gaat die 2 ochtenden naar de peuterspeelzaal zodat ik even op adem kan komen want wij hebben het eerste jaar ook heel moeilijk gehad met hem . Kan je alleen veel sterkte wensen

Jeetje klinkt allemaal niet heel makkelijk. Wat doe je het allemaal knap. Ik snap heel goed dat je af en toe uit je slof schiet en ik denk oprecht niet dat je dochtertje denkt dat je haar afwijst. Borstvoeding stoppen kan een hele logische keuze zijn bij 21 maanden. Wat je bij haar ziet als ze het niet krijgt, is gewoon dat ze er aan moet wennen en niet snalt dan denk ik. Maarja lastig om dat rationeel te zien als je last van mom guilt hebt. Dan weegt dat zo zwaar! En je bent dus 24/7 met haar, echt knap! Dus ja afbouwen is helemaal ok, maar het moet goed voor je voelen. Wie weet begrijpt ze het als je samen een soort aftelkalender maakt? Of het alleen nog op 1 moment per dag doet, dan kan je dat zeggen op het moment dat ze erom vraagt: 'de borst is alleen voor....' oid?

Heel herkenbaar. Mijn oudste was ook bv verslaafd. Toen ben ik cold turkey overgestapt op normale melk via fles. Dit ging allemaal prima tot grote verbazing, totdat haar broertje kwam….Nu wilt ze ook weer boobie. Hele meltdowns als ze het niet krijgt. Vanuit geloofsovertuiging wil ik het haar graag blijven geven tot ze 2 is, maar mijn lichaam zegt ook “stop ermee”. Het voelt heel oneerlijk tegenover haar om ermee te stoppen en haar broertje wel te geven. Voelt alsof ik haar te kort doe. Ik herken je gevoel daarin. Bij mij helpt het enorm dat ze twee dagen naar de creche gaat en een dagje naar mijn schoonouders. Ik red het mentaal anders niet. Ik vind het mega zwaar twee jonge kindjes. Mijn man is namelijk ook heel weinig thuis dus veel van de zorg komt op mij. En ik merk dat ik snel geïrriteerd kan raken en uit mijn slof schiet. Dat is voor niemand leuk. Vandaar die twee dagen “off duty” zeg maar. Die jongste is dan nog bij mij maar dan heb ik toch een beetje tijd om adem te halen. Ik raad je aan om te kijken of je iets van een village kan creëren in je omgeving. Welke vorm dan ook. Laat je niet een schuldgevoel aanpraten dat je alles in je eentje moet doen. We zijn niet gemaakt om alles in ons eentje te doen. Je wordt er geen leukere mama van vind ik. Jij mag er ook zijn, naast het moederschap. Heel veel sterkte xxx

Lieve vermoeide mama. Wat heb je ontzettend veel van jezelf aan die kleine gegeven en wat doe je dat nog steeds vol overgave! Ik snap hoe moeilijk de keuze is te stoppen met borstvoeding. Ik heb zelf tot 13 maanden gegeven. Ook ben ik ervan overtuigd dat je met kinderen soms dingen moet veranderen, juist om het goed te blijven laten gaan. En deze situatie is niet houdbaar… jij kan dat overzien, de kleine niet. Je doet daarom iedereen een gunst door een bewuste beslissing te maken. Dat vindt de kleine nu niet leuk, maar is op de lange termijn beter voor jullie beiden. Het zou zomaar kunnen dat jij je dan stukken beter voelt en meer van haar kan hebben, waardoor je uiteindelijk je juist minder schuldig voelt dan nu. Veel liefs!

Heel lief van je 🥰. Ja dat “vol overgave” is echt letterlijk zo en ik denk dat ik (zoals vele andere mama’s) mezelf nu tegenkom en echt jeugdtrauma’s aan het verwerken ben of zoiets dergelijks. Ja, ik weet dat stoppen nu het gezondst is, maar hoe doe ik dit op een liefdevolle manier wat mij niet nog na jaren gaat achtervolgen. Ik heb vroeger vaak niet mogen huilen en huilen zie ik ook als ongelukkig zijn en mijn brein gaat dan echt direct in bescherm modus of nu dus in irritatie en wil dat het direct stopt modus. 😭

Ik snap je echt meteen. Ik wil dus ook super graag 2 volle jaren voeden, maar ik heb veel tegenslagen gehad afgelopen jaren en mijn zwangerschap was ook niet echt makkelijk. Dus het is überhaupt een wonder in mijn ogen dat ik dit zolang heb volgehouden. Ik hoef haar nog 2 en een halve maand te voeden en ik ben er, en dan voelt het zonde om te stoppen. Maar, ik weet dat mijn lichaam schreeuwt om weer mijn lichaam te zijn. Fijn dat je voor jezelf ook een grens ergens trekt en een beroep kan doen om jouw mental health te safeguarden. Ja, een village bouwen is moeilijk als je (terechte) trust issues hebt. Moederschap gaat ondanks alle tegenslagen toch goed en ik speel, lach, geniet echt volop van m’n kleine. Alleen echt dat stukje borstvoeding en slapen breekt me echt op. 😭 ik heb al zoveel doorstaan met dit kind, maar ik merk echt prikkelbaarheid als ik én nauwelijks geslapen heb, én zij huilt, én niet meewerkt, én de boob wilt. En dat wil ik niet. Ik raak geïrriteerd want ik heb zo hard mijn best gedaan voor onze band en hechting, dat ik denk.. je bent 21 maanden, is een lange knuffel kusje liedje niet genoeg? Moet dan echt weer die rot tiet eruit 😭.

Dank je wel ♥️ ♥️. Ik ga jouw tips zeker meenemen! Ik was al gestart met alleen in de slaapkamer te voeden. Maar ik weet nu niet of dat juist slim is eigenlijk. Een aftelkalender en dan aftellen naar…… ??? Ze moet er wel naar uitkijken denk ik, snapt ze dat al denk je??

Dank je wel ♥️. Ja moederschap is ook niet makkelijk… en ik weet ook dat wij veel aankunnen, maar dat hoeft niet te zeggen dat wij continue moe hoeven te zijn. 😞

Klopt ben ik het helemaal met je eens

Hier ben ik uiteindelijk moeten stoppen na 18+maanden. Ik was toen ruim 20w zwanger en mijn lijf deed echt pijn tijdens het voeden. We zijn afgebouwd door om de dag de fles te geven en de andere dag live voeden. Door de nachten heen wilde hij ook nog, dit hebben we geweigerd, cold turkey. Hij heeft die eerste nachten tussen ons in gelegen en heb hem over mij heen gelegd als hij wakker werd en huilde. Dit ging uiteraard niet van harte en is 2/3 nachten strijden geweest. Uiteindelijk is het om de dag live voeden om de 2 dagen gegaan en toen gewoon gestopt. Ik kon wel schreeuwen van de pijn, het was echt op. Sinds ik geen bv meer geef nam hij de speen aan, eerder heeft hij deze nooit gewild. Uiteindelijk nam hij steeds minder kunstvoeding van de fles en was alleen de speen voldoende.. hij gebruikt de speen alleen voor het inslapen. Het is heel naar om te stoppen, om welke reden en in welk termijn dan ook. Maar hou je er ook aan vast dat je echt al een hele lange tijd je kindje het aller beste en mooiste hebt mogen geven. Op is op. Je hebt je best gedaan 😘

Ik had op een gegeven moment ook dat ik mij heel erg ging irriteren aan het borstvoeding, daar is een term voor: 'nursing agitation'. Misschien helpt het om daar wat over op te zoeken. Het is heel normaal, je bent een goede mama. Dat je hier al vragen stelt zegt al heel veel dat je gewoon het beste wil doen, toch? ❤️ Ik heb na 1,5 jaar besloten om af te bouwen. Ik had een boekje: Slaap lief melkje en gek genoeg heeft dat denk ik geholpen. Ik ben wel nog steeds een klein beetje sceptisch of het daardoor kwam of gewoon door andere omstandigheden, maar het is het proberen waard. Ik ben gestopt door overdag borstvoeding steeds meer te vervangen door vaste voeding en in de nacht (was de laatste voeding) lag ie tussen ons in zei ik elke keer kalm: lieve [naam], melkje is op, je kan wat water hebben. Kom dan geven we elkaar een dikke knuffel. En dan volhouden. Al moet ik zeggen dat ie nog steeds vaker niet doorslaapt dan wel, maar dat ie niet meer aan de borst hoeft, maar met een knuffel te troosten is, is al erg fijn!

Ach veel sterkte! Ik ben met 1,5 jaar gestopt, eerst afgebouwd naar 1 voeding (alleen s avonds) en die toen vervangen voor een flesje. Mijn man heeft geholpen door de eerste periodes die flesjes te geven want ik vond het superlastig en voelde me ook schuldig als mijn dochter op zoek ging naar mijn borst. Als het soms toch gebeurde zei ik dat ze te groot was voor de borst, daar heeft ze een paar keer om gehuild (ik ook) en daarna was het gelukkig over. Wat een emotioneel proces he, die borstvoeding. Ik wens je veel sterkte en hoop dat je wat steun kunt gaan vinden in je omgeving! Misschien een leuke mama-baby activiteit waar je ook andere moeders ontmoet?

Super goed bezig mama! Je hebt je kindje een hele goede basis gegeven hierdoor! Ik kan je aanraden om toch een slaapcoach in te schakelen. Er zijn heel veel manieren om je kindje te leren slapen. En zulke gebroken nachten zijn echt intens! Het is volkomen normaal dat je daar prikkelbaar van wordt! Daarnaast denk ik dat elke ouder wel eens uit zijn/haar slof schiet. Voel je niet schuldig! Je kan je kindje zo ook leren hoe je dit weer goedmaakt. Jammer dat je man zo reageert en dat hij niet inziet wat je allemaal voor jullie kindje doet! Je bent zo goed bezig!!