Depressief gevoel 32 weken

Geen tips maar wil je wel even laten weten dat ik het super knap van je vind dat je het bespreekbaar maakt! Heel veel sterkte 😘

Wat klote zeg. Ik heb tijdens het tweede trimester een lange periode gehad dat ik me zwaar ongelukkig voelde, oa door spanning van het moederschap en een aantal intense gebeurtenissen afgelopen jaar. Mijn verloskundige raadde het boek perfecte moeders bestaan niet aan, en daar stonden veel ervaringen, tips en opdrachten in die hebben geholpen voor mij. Misschien kan je samen met verloskundige of huisarts/praktijkondersteuner kijken wat je nodig hebt om je beter te voelen? Is het bijvoorbeeld iets medisch door vitamine tekort, of mentaal? Bij die laatste kan je kijken of je Bijvoorbeeld een doorverwijzing naar een Pop afdeling in het ziekenhuis of een gesprek met een maatschappelijk werker kan krijgen. Ook bieden ze vaak ondersteunende gesprekken enzo aan bij het consultatiebureau. Verder, praat erover met mensen uit je omgeving! Of als dat te moeilijk is, kan je het misschien opschrijven? dat helpt bij mij als dingen me dwars zitten en het te accepteren of juist te kijken welke stappen ik moet zetten om wat verder te komen.

Ja hier ook helaas, maar vooral door alle lichamelijke klachten die ik ervaar. Ik zie ook zo op tegen de nog 7 weken te gaan. Elke dag ben ik bezig met hoe lang nog..

Hier helaas ook (30 weken). Ik herken het nog vanuit mijn vorige zwangerschap en de 40 weken lijken nog oneindig ver.. Het is niet erg om je af en toe rot te voelen, dat mag er zijn. We kunnen niet altijd happy en gelukkig zijn. Vooral niet high on hormones. Dus mijn advies is wees ook niet te streng voor jezelf 💗 Praat erover met je partner zodat hij weet hoe je je voelt. Belangrijk is dat je er niet in moet blijven hangen. Voor mij helpt er even aan toegeven, bij stil staan en dan weer naar buiten met muziek waar je vrolijk van wordt. Dikke knuffel voor jou 🥰 en je bent een topper!

Dank jullie voor de reacties. Heb de verloskundige ook gebeld en nogmaals de situatie besproken. Ik heb hier helaas al heel de zwangerschap last van, het is dus niet maar eventjes. Het ging een paar weken oke maar 4 a 5 dagen gekleden kreeg ik weer een boze zwarte wolk boven me hoofd hangen. Daar was wel iets voorgevallen dus denk dat dat de trigger was. Ik ga morgen lekker zwemmen en ga weer proberen vaker het huis uit te gaan. Afgelopen dagen was ik alleen maar thuis namelijk. Omdat ik het benauwd krijg als ik denk aan mensen of na buiten gaan. Wel me de verloskundige besproken dat als het echt niet gaat we een inleiding gaan bespreken met de gynaecoloog. Succes jullie ook nog met de laatste weken.

Wat goed dat je met de verloskundige contact hebt. Is het je eerste kind? Het is ook goed om na de bevalling hier aandacht voor te houden en evt. hulp te blijven vragen. Heb nu voor de tweede mijn partner 3/4 weken thuis zodat ik ook bezig kan met herstel. Bij de eerste was ‘ie volgende dag weer aan het werk en dat is me (mentaal) heel zwaar gevallen. Het is ook niet niks allemaal 😮‍💨 ik ben ook altijd wel jaloers op vrouwen die helemaal opbloeien van een zwangerschap. Je kan er hier altijd over praten. De laatste loodjes zijn het zwaarst.. 😘

Ja het is inderdaad mijn eerste kind. Mijn man blijft week voor de bevalling en 2 weken na de bevalling als het goed is thuis. Ook om even bij te komen en te wennen aan de nieuwe situatie en natuurlijk om mij in de gaten te houden. Ik krijg ook een ervaren kraamzorg om mij verder te ondersteunen en hulp aan te bieden. En evt signalen in de gaten te houden. Ja idd, de vrouwen die helemaal opbloeien tijdens de zwangerschap jaloers op te worden. It is not me. Echter ben ik vandaag ook achtergekomen dat de medicijnen die ik slik al een lange tijd voor de misselijkheid erg veel bijwerkingen hebben. Hier ga ik dus ook per direct mee stoppen en opzoek naar een alternatief. Een van de bijwerkingen is dus: depressie! Maar ook rusteloosheid (heb ik erg veel last van laatste tijd) en huiduitslag, dit heb ik dus ook over mijn bovenlichaam er gratis bijgekregen. De heftigere bijwerkingen wil ik niet eens over nadenken 😢

Ik heb eigenlijk hetzelfde. Ik ben 32 weken en al heel lang aan het aftellen, slaap slecht, ontzettend moe, heel veel klachten en daardoor geen behoefte hebben om mensen te zien.. Ik kijk ontzettend uit als de baby er is.. Ik kan het goed bespreekbaar maken met mn partner en een vriendin en de verloskundige weet er ook van, maar echt tips heb ik niet, maar ik herken alles wel. Ik probeer alleen per dag te kijken wat gaat. Ben zelf ook vervroegd met verlof, bij 28 weken al omdat alles niet meer ging.. Hopelijk voel je je snel beter en komt de baby vlotjes 😘

Wel erkenning in het nog oneindig vinden duren. En t is ook zo vermoeiend vind ik. Maar ik vind het niet erg dat ik niet mee ga in dat romatisisen van een zwangerschap. Ja het is bijzonder en mooi maar t is wat mij betreft dit keer gewoon heel zwaar en dat mag ook. Dat heeft verder niks te maken met dat er geen liefde is. Mijn tip is echt jezelf accepteren. Gun jezelf de rust en je hormonen mogen zich lekker voelen hoe ze willen. Zwanger zijn is al genoeg