Herstel ❤️‍🩹 mentaal &lichamelijk

Wat fijn dat er zo’n topic is. Herstel gaat mentaal veel moeizamer dan ik dacht, lichamelijk nog veel bekkenklachten. Stond 1 dag na mijn bevalling al op mn benen. Heb ik nu zo’n spijt van. Hopelijk volgende week weer behandelplan opstellen bij mn behandelaar….

Herkenbaar had ik ook na mijn eerste bevalling. Hopelijk kan je toch nog snel herstellen ❤️❤️❤️

Lichamelijk: nog steeds enorme bekkenklachten. Beïnvloed enorm veel in m’n dagelijks leven, heb ook nog een kindje van 2. Ook nog last van m’n onderbuik met hoesten, niezen voel ik druk op m’n onderbuik. ( ben 5 weken geleden bevallen) mentaal: gaat het goed, ik geniet enorm van m’n 2 kindjes. 😍 alleen ik baal wel dat het lichamelijk zo rot gaat..

Ik heb t mentaal af en toe best zwaar om heel eerlijk te zijn. De kleine is prachtig en doet het goed en het lukt samen ook allemaal wel maar toch voel ik me af en toe heel down. Alsof het allemaal niet goed genoeg is en ik meer had verwacht. Denk dat ik te veel een socialmedia verwachting heb gehad met gelijk de deur uit, je eigen lichaam terug, hapjes en drankjes op t terras en al m’n vrienden om me heen maar de realiteit is even heel anders. Meer bank gericht met spuug op m’n schouder 😅

Lichamelijk; Nog niet tillen Last met bukken Verkleving op de keizersnede wond Giga hoofdpijn Geen focus Snel moe Metaal; Houd te wensen over Veel opgekropte boosheid Gevoel niet voor me dochter er te kunnen zijn. Nutteloos voelen omdat je niet meedraait in het huishouden. Frustratie omdat ik niet kan tillen. Vaak down voelen Slecht slapen

Ik vind het lichamelijk herstel na de keizersnede van 4 weken geleden best tegenvallen. Dit is mijn 2e keizersnede en was best veel vergeten aan lichamelijk ongemak. Ook het niet kunnen tillen van mijn oudste twee kinderen van 2 vind ik heel moeilijk en frustrerend. Mentaal gaat het nog niet zo lekker. Veel last van schuldgevoelens richting man en kinderen omdat ik niet kan wat ik normaal allemaal kan. Ook slecht slapen en piekeren maakt dat ik niet lekker in mijn vel zit.

Ik heb een ongeplande keizersnede gehad 5 weken geleden na een bevalling van bijna 42 uren. Ik had het heel moeilijk om te accepteren dat ik geen vaginale bevalling heb gehad. Daarnaast kwam dan nog het herstel erbij. Ik vond het heel lastig om geconfronteerd te worden met hoe weinig je kunt. Komt daar dan nog eens borstvoeding geven bij 🥴 Nu gaat het mentaal en fysiek veel beter en heb ik de bevalling deels een plek kunnen geven. Ik ben ook overgeschakeld naar flesvoeding en dat heeft mij ook meer rust gegeven 😊 ik mag nu starten met kine en hoop op die manier snel mezelf terug te voelen

Herkenbaar lieve mama! Laatst ook een topic geplaatst hierover. Gisteren huilde ik m'n ogen uit m'n kop, omdat ik het zo zwaar vond. Ik herken alles wat je zegt. Ik zei tegen mn vriend laatsst: ik wil ZOOOO graag weer m'n dingen kunnen doen. Lekker eropuit, welliswaar met baby, maar wel gewoon er uit. Maar dat is inderdaad heel anders nu. Het is gelukkig tijdelijk. Over een tijdje zitten wij ook gewoon op dat terras, met onze beebs!

Wat een fijn topic om te lezen hoe iedereen dit ervaart. Er is toch altijd minder aandacht voor de 9 maanden 'af', dan de 9 maanden 'op' Lichamelijk gaat mijn herstel goed, en kan ik gelukkig al lekker naar buiten om te wandelen of gaan lunchen 🙂 Mentaal vind ik het nog wel zwaar met de hormonen die alle kanten op vliegen. In eerdere topics ook al aangegeven het lastig te vinden om de fase van zwanger zijn en de baby fase achter me te laten. Altijd gedacht compleet te zijn met 2 kinderen maar dat gevoel heb ik nu niet dus mijn ratio en hormonen zijn de hele dag nu met elkaar in conclaaf hierover en ik kan hierin geen rust vinden. Zijn er dames die dit herkennen? En hier tips voor hebben?

Beide vallen me zo tegen . Lichamelijk heb ik een niet functionerende bekkenbodem en daarvoor had ik rugklachten en schouder klachten

Ik was nog niet klaar haha. Hierdoor voel ik me zeer beperkt. Mentaal gaat niet ook niet lekker , dus ik had via de verloskundige een psycholoog gevonden maar die zit aan haar zorgplafon van het zilveren kruis dus daar kan ik toch niet terecht

Ja een soort rouwen om mijn leven voor m’n kleine meisje terwijl ik ook heel veel zin heb in mijn leven met haar.

Wat is kine als ik mag vragen ?

Kinesitherapie, maar in Nederland wss beter gekend als fysio 🙈

Zowel mentaal als fysiek niet goed. Volgende week afspraak maken voor psychologische hulp en fysiek ben ik vrijwel elke week bij de ha ik schaam me zelfs voor echt waardeloos. Afweer systeem lijkt weg te zijn na de bevalling …

Fijn dit topic. Lichamelijk: best goed, ik kan nog geen zware dingen tillen en met heel veel lopen voel ik ook mijn bekken. Verder wel prima. 4,5 week geleden bevallen. Wel mijn onrustige huid weer terug helaas, die was een stuk rustiger tijdens de zwangerschap haha. Mentaal: wisselt erg per dag (en hoe de kleine het die dag doet). Over het algemeen schieten mijn emoties alle kanten op. Eerste 2 weken een soort van intense rouw/verdriet gehad omdat ik de zwangerschap heel erg mis. Gaat nu iets beter, maar nog steeds erg emotioneel. Ik heb de hormonen zwaar onderschat deze periode. Daarnaast kolf ik fulltime, wat ook veel tijd en energie vraagt. Ook mentaal is dit best pittig (ga het, na veel twijfels en ook verdriet, afbouwen).

Wat goed dat je hulp vraagt! Probeer niet te hard te zijn voor jezelf, je lijf en hoofd heeft een flinke oplawaai gehad. Sterkte!❤️

Dit geeft mij echt energie voedingssupplement voor borstvoeding en het helpt voor het herstel. In Nederland verkopen ze dit zeker niet? Kijk anders online of ze het ook naar nl versturen. Of anders zou ik zo vriendelijk zijn dit voor jou te versturen via Vinted bijv. 🥰

Ik vind deze baby fase (baby is nu 5 weken + 4 dagen) echt zo pittig! Ik geniet wel heel erg van haar en vind heel veel dingen ook onwijs leuk, maar ik sta om eerlijk te zijn wel echt op standje overleven. Laatst zei mijn buurman dat hij de baby/newborn fase mist. Zijn zoontje is nu 2. Toen dacht ik echt "HOE DAN"? Ik bedoel, wellicht als je een baby hebt die heel lang kan slapen in de nacht, tevreden is na de voeding en minimale regel/clusterdagen heeft, snap ik dat je dat kan missen. Onze baby is niet moeilijk, maar ook zeker niet makkelijk. Ze is zeker een temperamentvolle baby, dus voor ons op dit moment gewoon aanpoten geblazen! Anyway, waarom zijn uitspraak me vooral triggerde is omdat ik bang ben dat ik nu te weinig geniet en daar later spijt van zal krijgen. Maar eerlijk is eerlijk, ik vind het gewoon kei zwaar. Als ik denk: Ok ik ga heeeeel eventjes liggen, begint de baby te huilen. Als ik even wil douchen, kan dat max 5 min, want overdag slaapt beeb minder goed en wilt ze heek veel nabijheid (die ik haar met liefde geef), huishouden (wat ik graag deed) = nietbestaand. Nou allemaal geen belangrijke zaken, maar wel zaken die ervoor zorgen dat ik het gewoon wat lastig vind allemaal deze fase. Herkent iemand dit of zit ik nu te zeiken. Misschien is het 't tekort aan slaap, waardoor ik me zo voel🥹

Ik herken het, en shit dat je je zo voelt. Maar deze fase gaat voorbij, geloof mij. Dat gaat het (in meeste gevallen) echt. Bij mijn dochter dacht ik het zelfde, nu bij mn zoontje ook. Ik heb soms zo ontzettend weinig geduld dat ik wegloop en keihard schreeuw. Probeer ondanks je mental health wel echt te genieten waar kan, de babytijd, knuffelen komt niet meer terug. Ik heb een peuter en ze is echt veel te stout + een krijsende baby vd krampjes, all day. Is echt niet fijn. Maar na drie maanden vond ik het een stuk beter worden. ❤️‍🩹