Herstel ❤️‍🩹 mentaal &lichamelijk

Lieve mama's, ik heb vandaag een mega goed gesprek gehad met m'n vriend en m'n vader (die waren gisteren bij me toen ik emotioneel he-le-maal brak). Misschien hebben jullie iets aan mijn inzicht dat ik heb gehad na het goede gesprek: Ik ben erachter dat ik meer mag gaan kijken naar een oplossing I.p.v helemaal in zak en as zitten. Zover het kan mag ik om hulp vragen want het is echt niet voor niets dat men zegt "it takes a village to raise a child". Ik heb vandaag heel proactief om hulp gevraagd, aan m'n vriend, aan m'n vader, m'n moeder en m'n zus (die volgende week een uurtje komt oppassen). Het voelde mega tegenstrijdig, want het voelde zowaar alsof ik de zorg van mijn meisje uit handen gaf. Maar ik zag ook meteen wat het van mij maakte: een leukere moeder. Tot ik helemaal sterk in m'n schoenen sta blijf ik in oplossingen denken en hulp vragen. Gisteren deed ik dat te laat, waardoor ik helemaal op -en over liep. Ik kon niet meer, had niet gegeten, niet gedoucht en moest vreselijk kakken!! Als klap op de vuurpijl was ik de draagzak in de auto vergeten en was m'n vriend er met de auto vandoor... Dus liep ik de hele middag met een huilende baby thuis over m'n schouder... Afijn, op dat moment had ik hulp nodig om even voor mezelf te zorgen en moest de draagzak terug, maar ik schakelde veel te laat waardoor ik overliep. Een waardevolle vraag die me werd gesteld was: wat had je nodig op dat moment? Mijn antwoordt: een schouder om op te huilen en een helpende hand. Dus mijn vraag aan jullie is: wat hebben jullie nodig om je beter/blijer/gelukkiger/whatever te voelen??

Ik heb afgelopen dinsdag huilend mijn man opgebeld. Hij zat op dat moment in frankrijk 😅 dus kon ff niks betekenen. Maar kwam met het briljante idee, dat ik wel bij zn moeder kon logeren. Dat heb ik dus gedaan tot hij thuis kwam. Er werd voor me gekookt, luiers verschoond, geknuffeld met mn dochter. Ik kon in alle rust douchen. En mijn hond heeft de dagen van zijn leven gehad, hij heeft nog nooit zo veel gewandeld! En ik hoefde er niet eens om te vragen.. Mijn schoonmoeder zei, wat ik voor mijn dochter doe, doe ik ook voor jou. Je hoeft me maar te bellen. Ik kan het iedereen aanraden het bespreekbaar te maken en hulp te vragen!!

Wat heeeeerlijk om dit te lezen!! Zo fijn voor jou🥹❤️❤️❤️❤️. Blijf hulp vragen! Maar dat zal je na deze ervaring vast en zeker blijven doen hahaah

Ik heb vanochtend de huisarts gebeld en mag naar de psycholoog. Iets waar ik zo een 15 jaar kei hard tegen heb gevochten klinkt nu als een verlossing. Ik ga er alles aan doen om er voor te zorgen dat mijn kleine meisje de perfecte jeugd krijgt en opgroeit in een liefdevol gezin met de beste mama die ze kan wensen. Ik ben trots. 🤍

Ik “ken” je natuurlijk niet, alleen hier via het forum, maar dikke thumbs up en een virtuele knuffel van mij! Je mag super trots zijn op jezelf, hoe beter jij je voelt, hoe beter de kleine zich voelt! Hartstikke knap van je

Fantastisch!! Zo goed van jou😍😍😍😍

Wat een moedige en slimme stap!👍🏼👍🏼

Momenten me time plannen. Ook als ik thuis ben en mijn partner er is. 'Ik ga nu mijn nagels lakken dus de kleine is voor jou als hij wat wil' dan baken je toch even een moment voor jezelf af. Daarnaast put ik kracht uit dat mijn moeder bij me blijft inchecken omdat ze het zelf zo mega zwaar vondt. Die herkenning helpt. Maar ook de gerustelling dat, ik als oudste kind, er nooit iets van gemerkt heb dat mijn moeder het zwaar vondt. Dat gaat ook voor onze kindjes gelden, want als ik het zo lees zijn hier allemaal stoere mama's die hulp vragen zodat we het moederschap weer aan kunnen 💪 Wees een beetje lief voor jezelf ook als je vindt dat je het er een dag wat minder stralend vanaf hebt gebracht😅❤️

Gister een super slechte dag gehad, oprecht bijna weer begonnen met roken 😅 maar we hebben het overleefd en vandaag is weer een goede dag. Dochter is blij en gezond, ik heb koffie en ontbijt op. Eerste helft van de dag was een succes 🤍

Super goed meid 🩷🩷🩷. En ontbijt en koffie maakt al een groot verschil he🥹

Och jee dit herken ik zo!

Fijn dat er een topic is hierover! Ik voel me zowel mentaal als fysiek slecht. Soms denk ik echt ‘zal het ooit goed komen?’ Ik ben 11 weken geleden bevallen en en ervaar nog steeds een ongemakkelijk naar gevoel bij het zitten op harde ondergronden, dragen van strakke kleding of bukken. Alsof daaronder iets zit wat niet hoort. Niet dat het een verzakking is. Daarnaast moest ik opnieuw gehecht worden omdat onderliggende hechtingen niet goed waren opgelost. Die begonnen te irriteren. Ik zou graag willen weten of iemand een vergelijkbaar gevoel had en hoe het gekomen is. Verder gaat het met mijn baby heel erg goed. Zij doet het heel goed in elk opzicht. Dat maakt me ergens verdrietig dat ik niet echt kan genieten van haar, maar alleen focussen op mijn kwaaltjes. Het is zo moeilijk voor mij om het los te laten.

Ik heb wel dat als ik op de wc zit dat t als zo een knijp poppetje lijkt die dan zo uitzet. Alsof het twee keer zo groot is ofzo.

Meer mama’s die nu ze bevallen zijn vrienden zijn verloren en hierdoor zich erg eenzaam voelen? Ik was altijd van de feesten en partijen maar ben nu gewoon liever met m’n dochter en hierdoor leid ik zo een ander leven dat ik echt een soort alleen achter gebleven ben.

Tijdens m'n zwangerschap al... zoveel vriendinnen verloren. Hoort er bij, je zit in een andere levensfase misschien of denkt anders over dingen na. Koester de (online😋) vrienden die je wel nog hebt🩷🩷🩷

Zondag is het 9 weken geleden dat ik ben bevallen van ons zoontje. Nu heb ik al een tijdje op en af last van steken in m'n maag. Tenminste bovenin m'n buik. Ook verneem ik soms links onderin m'n buik, maar ik denk dat dat bandenpijn is. Iemand die dit herkent?

Pff heb zoveel last van inwendige aambeien (denk ik) ik kan gewoon niet naar het toilet. En durf niet door de pijn. Tot ik het na een week niet meer op kan houden. Zoooo ellendig. Heb vandaag zalf en vezelzakjes gehaald bij de apotheek

heeft iemand tips voor mijn warrige hoofd? ik word er gewoon moe van. Ik ben van nature al chaotisch, maar nu poeh. Lijkt wel alsof mijn hoofd gewoon vol zit, en mijn hersens in de baby zitten.

Oh en lichamelijk vergeet ik helemaal. Ik voelde wat steken rondom mijn schaambot. En liezen... Is dat gewoon banden pijn? Die weer krimpen? Ik had die dagen ervoor wel veel gestaan. Baarmoeder of darmen voelde wel als harde ballon

Nee, wel erkenning.. ben echt een zeef