Ik heb het zwaar.

Ik heb het ook best zwaar ben ook enorm afgevallen ben al vanaf zijn geboorte vol met hem bezig koemelkallergie gehad en reflux en dan tandjes en geen 1 nacht doorslapen ik ben ook op , en dan 1.5 week geleden me hond ineens in moeten laten slapen en weinig contacten nog die ik toen wel had , ik pep me eigen altijd maar op van is een fase hierna word het echt een keer beter en ik wandel sochtends een uur met me hond en zoontje daar word ik blij van

Ja hoor! Ik heb een schildklier aandoening en add ben best moe en soms voel ik mij ook een beetje eenzaam. Maar ik denk sinds vandaag ik wil alles geven voor mijn kinderen. Als je denkt aan je vriendschappen of familie krijg je er toch niks voor terug.. het maakt mij ook niet uit als ik het niet terug krijg later van mijn kinderen. Maar wil wel hun alle liefde geven ze staan op nummer 1. Relatie vind ik ook heel hard werken 😓 herken je dat? Ik vind dat gewoon heel vermoeiend krijg nooit echt genoeg waardering..🤲hoop dat ik ook een hele lieve man krijg want precies dat mis ik.

Goed bezig !! Lekker knuffelen met je kindje .dat is belangrijk voor de hechting

Ja doe ik ook veel heb het best onderschat moeder zijn maar hou wel enorm van hem ook al is die nu de laatste tijd vaak boos das dan weer minder maar ja we gaan vrolijk verder krijg veel liefde van me zoon en me hond en me man

Moeilijke situatie! Verdrietig ook. Op deze manier dan ook lastig vol te houden en als jezelf om valt, dan is je kindje er ook niet bij gebaad. Wellicht is steunouder iets? Weet niet of dat bij jouw omgeving bestaat, maar dat is een steunouder die wekelijks je kindje even opvangt om de ouder te ontlasten.

Dankjewel voor de tip! Ik ken het inderdaad niet. Ik woon zelf in Den Haag, dus zou even moeten kijken. De kleine gaat nu 2 dagen naar de opvang, en dit kan misschien 3.. maar gek genoeg staat dit mij best tegen. Dus wie weet is dit iets.

Wat goed zeg zo'n wandeling! Ik kan ook niet wachten tot de kleine meid hier wat later slaapt in de ochtend. Dan wil ik dit ook gaan doen. En wat zijn we toch sterk als moeders 🩷

Niet elke dag hoeft een 10 te zijn zeg ik tegen mijzelf als het even lastig is of niet loopt. 🙈 Vandaag was het een 3.. ik ga sowieso elke dag flinke wandeling met de hond en de kinderwagen maken. Sinds kort een mamfiets ook erg leuk!

Goh even iets mijn man zegt wat ben je lui geworden. Is niet waar .. ben gewoon kapot van de nachten slaapgebrek.. ik maak mij zelf steeds schuldig aan het werk thuis .. krijg het gewoon niet zo als ik wil. Heb geen rust en wandelingen maken mij ook niet super rustig.. pff het is gewoon de tijd door bijten. Als de kinderen naar school gaan en doorslapen is echt beter😊

Heel herkenbaar! Zelf loop ik wekelijks in het ziekenhuis en deze week 3 intensieve onderzoeken. Voor je gevoel heb je er zowat een baan bij. Plus natuurlijk hoe je je voelt. Wakker worden en het idee hebben dat je er al een hele dag op heb zitten. Tot een maandje terug hadden wij echt terrornachten. En dat zo'n 13 maanden lang. Dit in combinatie met mijn medische goede werd me ook echt teveel. Je idd opgesloten voelen en misschien wel je oude leventje missen. Terwijl je zoveel van je kindje houd en nooit meer zonder zou willen. Voelt dubbel eh?! Inmiddels gaan hier de nachten goed en dat scheelt voor mij enorm veel. Ik kan weer genieten van moeder zijn, want dat was even weg. Ook heb ik het geluk dat mijn man een hele drukke, maar flexibele baan heeft waardoor hij in een week als deze kan bijspringen. Dit is met een baan in de horeca heel anders... Ik hoop heel erg voor je dat de ggz en de artsen wat voor je kunnen betekenen, zodat er een stukje last weg gaat vallen. En nee tis niet gek dat je je zo voelt. Kleine tip... Bij mij werkte het heel goed om op zware momenten te bedenken wat er wel goed gaat en aan dingen waar ik heel dankbaar voor ben. Dat gaf me een boost. Oh en je schrijft over misschien een dag extra opvang. Zou het ook een optie zijn dat je man een dag minder gaat werken? Of minder uren per dag? Ik weet niet hoe dit financieel uitpakt, maar een dag extra opvang is ook knetter duur. Sterkte! Je kan dit! 💪🏼

Hee! Wat pittig zeg al die onderzoeken. Hopelijk komt er wel iets bruikbaars uit. Dankjewel voor de tips! Helaas kan mijn vriend niet minder werken. Sinds kort is er personeelstekort en met zijn functie als souschef heeft hij veel veranderdwoordelijkheden. Normaal werkte hij maar 4 dagen en ging de kleine 2 dagen op zijn werkdagen naar de opvang, alleen ligt dat nu helemaal in de sloot helaas. En wat je zegt, opvang is echt mega duur. Dus voor nu is het echt even uitzingen tot het beter wordt.

Ik heb in mijn (pittige) kraamtijd dit aangeboden gekregen via het CB. Misschien dat ze je daar kunnen helpen met het regelen? Een vriendin van mij met een babytweeling maakt hier ook gebruikt van. Zelf ben ik niet ziek maar wel beperkt belastbaar ivm autisme en hypermobiliteit. Wie weet doe je het al, maar mijn regel is om te rusten als mijn zoontje in bed ligt/slaapt. Even mijn lijf ontspanning gunnen ipv meteen doorgaan met schoonmaken of andere klusjes. Binnenkort wil ik ook een schoonmaakster nemen zodat het hier in ieder geval 1 keer per week grondig schoon wordt gemaakt, want dat komt er nu inderdaad niet van. Tot het zover is, moet ik mezelf regelmatig voorhouden wat nu echt prioriteit heeft: een schoon huis of mijn lijf. Meestal toch het laatste. Qua koken maak ik het mezelf ook heel makkelijk. We hebben een rijstkoker, daar dump ik overdag ergens rijst in wanneer ik tijd heb. En dan zodra de dreumes honger krijgt gooi ik zo’n alles in 1 zak met groente/vlees/saus in een pan. Binnen vijf minuten warm, over de rijst heen en we hebben eten waar ik niet voor heb hoeven zwoegen. Heb je nog wel contact met vriendinnen? Veel van mijn sociale contact gaat nu over de app of videobellen. Niet helemaal hetzelfde als iets ondernemen natuurlijk, maar op dagen dat ik alleen ben met kind helpt het enorm om even tien minuten een volwassen gesprek te hebben met iemand. En als last resort zet ik de tv aan en ga ik ff op de bank liggen met m’n ogen dicht ✌🏻Hier is Pingu groot favoriet!

Ohw Roos, soms zie ik jouw chat nog van dat we eerder contact hadden en vroeg ik me al af hoe het ging. Ik herken wat je zegt. Hier veel lichamelijke en psychische klachten. Ik doe wat ik kan, maar wat is het zwaar. Ik wil zo graag meer. Wat hier helpt is het hoognodige in huis, toch met m'n zoontje op stap naar vrienden oid. Zo combineren, koken is diepvries ideaal. Aardappeltjes en vlees uit de oven en dan groenten uit de vriezer. De dagen met m'n zoontje alleen (nu 2) vallen me zwaar. Zo eenzaam ook ofzo. Dus snap je.

Hi Roos en andere dames die hier ook last van hebben, kleine kids is heel zwaar en je hoeft het echt niet alleen te doen. Zelf zet ik mezelf in voor buurtgezinnen om moeders als jullie te helpen. Deze hulp is er in allerlei vormen en maten. Ik zou jullie willen aanraden is op hun website te kijken en of ze ook bij jullie in de buurt zitten. Dit kan tijdelijk echt voor verlichting zorgen waardoor je er weer even bovenop kan komen en het daarna weer gewoon zelf aan kan. Hulp vragen is oke 🫶

Hey! Ik heb idd even gekeken, maar helaas in den haag zelf zag ik niks staan. Maar ik ga het zeker in de gaten houden

Hey Roos. Als je het leuk zou vinden kunnen we eens afspreken en iets leuks doen met onze kids? Als het klikt zou ik ook eens voor jullie kunnen koken, misschien scheelt dat iets? Kijk maar of je behoefte hebt aan contact. Liefs x

Een knuffel van mij. Lijkt me zwaar met het werk van je partner. En dan nog alles waar je mee loopt lichamelijk en psychisch. Als ik de verhalen lees heb ik geluk dat mijn man een kantoorbaan heeft en dat mijn dochter grotendeels de nachten doorslaapt. Ik kan alleen nog niet wennen aan het vroeg opstaan (7 uur is voor mij vroeg). Lichamelijk heb ik na de bevalling lang in de kreukels gezeten, maar na 15 maanden kan ik zeggen dat dat grotendeels weer herstelt is. Ik kan weer normaal zitten, lopen, etc. Psychisch (post partum depressie) nog niet compleet de oude. Daarnaast ben ik vanaf mijn tienertijd erg moe (geen duidelijke oorzaak), wat met een jong kind er niet beter op wordt. Ik snap niet hoe mensen het hebben met meerdere kinderen. Één vind ik nog steeds heftig, al geniet ik er bij momenten ook van. Maar een tweede zou ik niet meer aandurven. Ik stop nu met werken, omdat het fysiek te zwaar is en het onregelmatige me niet goed doet. Voor mij is het accepteren dat ik niet goed alle ballen in de lucht kan houden. Dat een tandje minder soms ook oke is. En de hoop houden dat er uiteindelijk weer betere tijden aanbreken, in de zin van meer tijd voor eigen dingen maar ook om uit te rusten.

Dikke knuffel terug! Ik begrijp je volledig en dit is ook niet niks. Dat chronisch moe ken ik ook heel goed, zo vreselijk vervelend. Soms moet ik echt in het moment leven en accepteren wat ik kan. Dit betekend ook, terug naar huis lopen en plannen cancelen bijvoorbeeld.