Intens bij mama

Dit is onze zoon bij mijn man. heel zwaar voor ons allebei, want als ik het probeer over te nemen raakt hij zo overstuur. Het enige dat werkt is als papa gewoon niet thuis is of niet in hetzicht. Op mijn vrije dag is het helemaal okay, behalve als mn man naar zn werk gaat. En we zijn nu allemaal geveld door de buikgriep, maar m'n man had als enige maandag last en toen ging het ook goed omdat hij papa niet heeft gezien, omdat die in quarantaine op de slaapkamer zat. We raken hier ook een beetje moedeloos van. Geen tips helaas, maar lees wel graag mee.

Hier ook andersom, bij papa. Zodra die binnenkomt loopt ze al met een piepig stemmetje en handen omhoog naar hem toe😅 Moet zeggen dat het sinds 1 week ineens compleet omgeslagen is, nu zit ze vast aan mij. Zodra papa aankomt en een knuffel wilt geven is het; nee,nee😅 Geen tips helaas🙈

Ik noem mijn zoon wel is mijn kleine klittenbandje🫢

Ugh, hier precies hetzelfde! Om moe van te worden soms😅 Als mijn man thuis is trek ik me af en toe maar eventjes terug in een andere kamer 🫥 Dan gaat mijn dochtertje lekker spelen en is er geen vuiltje aan de lucht.

Precies zo hier! Laatst een uurtje boven geweest zodat er beneden eindelijk rust was.. 'Fijn' om wat herkenning te lezen maar manmanman.. pittig is het zeker

Ja hier exact hetzelfde. Lekker spelen bijvoorbeeld tot ze mijn stem hoort. En dan is het alleen maar hangen, huilen, drammen etc. Echt plakband. Als mijn vriend zijn arme uitsteekt en vraagt “papa?”. Dan schud ze keihard nee en duikt in mij. Wil zelfs gaan huilen dan.

Hier precies zo. Als ik met haar opsta, zoals vandaag, hangt ze de hele ochtend bij me, jammeren, zeuren, aan mijn benen hangen etc. Huilen zonder tranen trouwens... Als mijn vriend met haar opstaat speelt ze lief en kan hij de was opruimen, serie kijken etc. En geen werk met haar. Ik vind het ergens heel vertederend, maar vooral heel frustreren en vermoeiend. Heel eerlijk, soms negeer ik het gewoon even, omdat ik ook geen tranen zie bijvoorbeeld en ik dus weet dat ze niet écht verdriet of pijn heeft. En natuurlijk knuffelen en spelen we ook veel!

Is dit een soort van verlatingsangst?

Ik volg want bij ons speelt dit nu ook sinds een week sterk op. Daarvoor was het dr wel een beetje maar nu een stuk meer. Ik heb het gevoel dat het samengaat met een grote ontwikkeling (lopen) maar wordt soms wel onzeker hoe ermee om te gaan. Ik wil haar niet afwijzen maar tegelijkertijd wel mijn grens aangeven. Maar dat is moeilijk als ze zo aan je blijft hangen of erg gaat jammeren als je ff weggaat. Soms negeer ik het ook of probeer haar af te leiden. Als iemand nog tips of redenen heeft…😊

Zie het maar als dat ze zich het veiligst voelt bij jou ❣️ hier ook een meisje wat echt hangt aan mij, en heel intens kan zijn. Heeft ze bij haar vader, opa en oma totaal niet..

Hier ook hetzelfde hoor bij opa en oma heel de tijd zoet kom ik in mijn pauze van werk even lunchen dan is ze ook heletijd aan het mekken haha

Inmiddels is het hier iets beter, ik mag onze zoon naar bed brengen en hij schreeuwt even hard bij mij als bij papa. Als ik hem oppak wordt hij dan wel rustig, dus dan is wel iets van verbetering. Hoe is het bij jullie?

Hier nog hetzelfde.. al dan niet erger. Er komt een kies aan, ze heeft de vaccinatie gehad en is erg verkouden dus ze zoekt mij continu op als ik in de buurt ben en erg verdrietig als ik wegga. Gelukkig gaat dat gauw over en vermaakt ze zich vervolgens met papa of opa/opa. Heel sneu maar pfoeeehh, ook intens🙈