Moed in praten, tips nodig

Kleine uitleg. Ik ben 39 jaar en had nooit meer verwacht ooit een kindje te krijgen. Nu heb ik een prachtige zoontje James, hij is 15,5 week oud. Hij was ongepland maar o zo mega gewenst. Wegens allerlei lichamelijke klachten (na de bevalling) loop ik bij de neuroloog. En ik ga van de ene emotie naar de andere. Ik geef zoveel ik kan borstvoeding en vul het aan met kunstvoeding. En ik ben altijd met de kleine. Nu is het zo dat mijn werkgever mij ziek heeft gemeld nadat hij achter kwam hoe slecht het net mij ging. Morgen mag hij voor het 1st naar gastouder en woensdag naar kinderdagverblijf. Nu ben ik me zo druk aan het maken om alles. Wat moet ik inpakken voor hem. Wat als hij iets te kort komt? Wat als ze hem niet kunnen troosten. Wat als ze niet begrijpen wat hij nodig heeft. Wat hij te veel huilt en ze hem zat zijn. Ik heb rust nodig want mijn lichaam doet zoveel pijn dat ik hem soms niet eens kan tillen. Dus ergens weet ik voor mij het goed is. Maar is het voor hem wel zo eerlijk. Ik ben thuis dus hij kan ook thuis blijven. Het is allemaal te veel om op te schrijven maar misschien kan iemand iets zeggen wat mij wat kan helpen. Want mijn vriend begrijp mij niet hierin en we zijn mega close met onze 2 buurmannen en ook zij begrijpen mij niet. Ze maken grapjes dat ik hem al verpest heb omdat hij altijd bij ons wilt zijn en huilt tot hij opgepakt word.