Hai all,
Het is verdorie 03:45 en ik kan gewoon niet meer slapen door de frustratie. Daarom even dit berichtje hier, zodat het me hopelijk wat ruimte geeft in mn hoofd en wie weet ook herkenning van jullie♡.
Onze baby van 6 maanden slaapt niet meer door. Dit deed ze voorheen wel. Het ergste vind ik dat ze, naast dat ze weer komt voor 1 flesje, ze tussendoor ook wakker is. Speentje, koud, warm, whatever we hebben geen idee eigenlijk maar de nacht is nu dubbel gebroken. En het flesje drinkt ze overigens niet altijd leeg... . Afijn, net stond ik haar te verschonen en te voeden. Ze leek erg gefrustreerd (net als ik overigens) en bleef maar schoppen met haar beentjes. Wederom, zoals door de dagen heen de laatste week, was niks goed. Als klap op de vuurpijl spuugde ze haar voeding ook weer uit als een waterval van melk... Ik brak.
M'n vriend kwam aangesneld, want hij hoorde haar spugen. Hij zag me en zei direct "jij gaat NU naar het andere bed en slapen!!". Hij was van mening dat mijn frustratie spanning gaf aan baby. Ik weet dat hij gelijk had. Ik voel me een vreselijke moeder. Eentje die niet eens chill kan blijven als het even niet lekker gaat. Mn vriend moet notabene morgen werken... en ik lig nu in het andere bed, omdat ik het niet op kan brengen meer. Alle ballen hoog, nu ook nog menstrueren als een malle... Ik vind het moederschap, in ieder geval nu even dit weekje, vreselijk kut en zwaar. En ik snap er niks van waarom ze nou weer zo vaak wakker wordt. Wordt het beter? :(
Wanneer kan ik weer genieten van mijn lieve meisje. Die normaal juist zoooo vrolijk was, lekker doorsliep en OK was met hoe alles ging. Soms lijkt het nu alsof ze wel wilt knuffelen maar niet aangeraakt wilt worden, wel wilt drinken maar niet wilt drinken... wel wilt spelen, maar toch ook weer niet. Zuuuccht