Natuurlijk bevallen of keizersnede

Ik ben 6x vaginaal bevallen en 1x via keizersnede. Dat laatste wil ik nooooit meer. Geen enkel voordeel in mijn geval. Maar goed, er zijn ook moeders die andersom ervaren hebben.

❤️had ik maar de optie om een keizersnede te nemen. De baby ligt met zijn hoofd al richting te uitgang dus helaas voor mij een onzekere periode.

Ik heb geen ervaring met een keizersnede maar mijn eerste bevalling ging zo moeizaam dat ik er nu tegenop kijken om het allemaal weer mee te maken.

Ze gaan morgen een versie proberen dus ik ben heel benieuwd

Ohjee hoe komt dat dan?

Ik weet het niet angst stress. Ik had geen goede weeeen, wel continue pijn waardoor ik gedwongen werd om een ruggenprik te nemen. Zodat ik geen pijn meer had. Daarna bij 10 cm stoppen ze de medicatie en begint het van nul of aan!

Hoi! Ik heb niet ervaring met beiden, of nouja, wel een beetje ;) Mijn eerste bevalling is vaginaal begonnen, maar na 2 uur persen en vacuumpomp bleek onze zoon er niet goed voor te liggen (hij zat vast) en zijn ze overgegaan op een keizersnede. Ondanks dat het spoed was en niet gepland, kijk ik er heel goed op terug! Ik heb bijna geen pijn gehad en mijn herstel ging heel goed en snel. Ik heb lang getwijfeld of ik nu voor een keizersnede of vaginale bevalling zou moeten gaan, maar het advies van het ziekenhuis is toch een keizersnede dus krijg ik een geplande keizersnede. Het enige nadeel wat ik zelf vind is dat je meestal wat langer in het ziekenhuis moet blijven en dat het herstel langer duurt. Al moeten sommige vrouwen toch ook wel heel lang herstellen van een vaginale bevalling. Ik vind het wat lastiger omdat ik nu al een zoontje heb en hem dus de eerste weken niet kan/mag tillen bijvoorbeeld. Doordat hij al rondloopt kan ik ook niet overal mijn rust pakken. Bij een eerste is dat toch anders! Maar komt vast helemaal goed :-) Het is ook wel fijn dat ik nu een besluit heb genomen en dus weet waar ik aan toe ben en wanneer het gaat gebeuren.

Ik zat heel dicht bij een keizersnede bij mijn eerste bevalling, na 2 uur persen uit eindelijk met knip en geschuurd kwam de baby na 2x vacuum. 3de keer kunnen ze niet trekken omdat de baby een hersenschudding krijgt. Onze zoon heeft er lang last van gehad. Hij moest gelijk aan de zetpillen. Daarnaast ben je zelf helemaal kapot van onderen en tillen en zitten gaat ook niet. Dus met alles bij elkaar heeft mijn herstel 2 jaar geduurd. Lichamelijk en mentaal. Nu na ca 4 jaar ga ik het helemaal opnieuw beleven.

Beide niet gehad (eerste kindje). Wel zelfde situatie als bij jou. Ook baby in stuit, versie niet gelukt helaas..

Ik heb afgelopen vrijdag de versie gehad en bij mij is het wel gelukt. Ben alleen bang dat de kleine terug is gedraaid maar heb aanstaande dinsdag weer een controle, dan hoor ik het wel weer 😅

Dus je weet nog niet wat je keuze gaat zijn? Als ik het zo lees is het voor beide best heftig geweest. Mijn dochter lag uiteindelijk te hoog voor de vacuüm vandaar uiteindelijk een spoedkeizersnede denk wel eens aan de vacuüm meer om mezelf een operatie te besparen. Maar met mijn dochter was alles zo goed na de keizersnede goeie apkar score geen hoofdpijn etc. Dus ben ergens wel dankbaar dat het uiteindelijk zo is gegaan. Sta nu weer voor een keuze wil het liefst vbac maar.mocht ik op een bepaald moment denken dat het te ver gaat. Het herstel van een keizersnede viel mij achter af reuze mee. Als ik lees dat jou herstel 2 jaar heeft geduurd en hoe heftig het daarna is gegaan. Een operatie is niet niks maar op deze manier is dit voor beide ook wel heftig.! Lastig hoor

Een vaginale bevalling is statistisch gezien veiliger voor de moeder dan een keizersnede. Onderschat niet dat je een buikoperatie ondergaat en daar minstens 6 weken van moet herstellen. Er is risico op trombose. Ook zijn er nadelen voor de baby aan een keizersnede. Soms ademen ze lastig in het begin en ze krijgen niet jouw microbioom mee. Vaginaal in stuit is meestal gewoon veilig. Je neemt dan alleen andere houdingen aan, zodat de baby er zo goed mogelijk uit kan komen. Op YouTube kun je daar filmpjes over vinden. Ik heb zelf bij de eerste een spoedkeizersnede gehad en ga het nu vaginaal proberen. Voor mij geen twijfel, omdat ik al een dochter van 2 heb rondlopen die ik zo snel mogelijk weer wil verzorgen en omdat je de kans op placenta accreta vergroot hoe vaker je een keizersnede hebt.

Is de laatste een ks geweest? Als dat niet zo was, hoe heb je een normale bevalling na een ks ervaren? Ivm kans op scheuren litteken.

Hai ik weet niet of je wat aan mijn ervaring hebt. Ik ben in februari vaginaal bevallen na een eerdere spoedkeizersnede. Ik vond het erg spannend ik kreeg een percentage van 66% kans op een natuurlijke bevalling. Ik wilde het gewoon proberen want ik had een peuter rond lopen en iets in mij heelde een een natuurlijke bevalling. Ik ben heel blij dat het gelukt is en ik heb 0 keer tijdens de bevalling gedacht aan het litteken en het scheuren nu ging de bevalling ook wel enorm vlot 3,5 uur. Je gaat in zo'n vaart van weeën dan heb je geen tijd om na te denken over het litteken of überhaupt iets enige wat ik dacht was ze moet er uit. Ze hebben gevraagd of ik een waaknaald wilde zodat ik vlot na de ok kan mocht het nodig zijn maar daar is gewoon geen eens tijd voor geweest. Begin tot eind zijn ze erbij gebleven omdat het zo snel ging. Kortom je weet niet hoe het loopt. En ik denk zelfs voor het litteken dat het rustiger of beter is als het langzaam gaat maar dat was in mijn geval echt niet inidergeval totaal geen last van gehad. Helaas wel een knip want het moest op het laatste moment wel vlot gaan ivm ademnood ze moest even aan de beademing. Alles is uiteindelijk goed gekomen. Elke bevalling is anders je moet er wel met goed vertrouwen in gaan.

Hier ook eerste keizersnede en de 2e vaginaal. Bij de eerste heb ik een stuitbevalling geprobeerd maar kwam niet verder dan 8cm en een hoop persweeën waar ik niet aan toe mocht geven. Echt niet te doen. Je mag geen pijnstilling bij een stuitbevalling en dat is geen pretje. Ik was destijds zo blij dat ik op de o.k. eindelijk de ruggenprik kreeg. Rest maakte me allemaal niks meer uit. Zelfs dat ze blijkbaar opstart problemen had en meteen door ging naar de kinderafdeling was prima voor mij. Een jaar na de keizersnede heb ik mentaal een klap gehad en sprak ik nooit meer over een bevalling, maar over een geboorte of ze was gehaald. 2e moest en zou ik vaginaal doen. Alles ging goed, tot ze de vliezen braken en alle weeën super hard aankwamen. Tot een fractie van een seconde gedacht aan een keizersnede, maar ik dacht nee dit is wat ik wil. Toen wel gevraagd voor een ruggenprik omdat ik dood op begon te raken. Maar toen ze hem wouden gaan zetten zat ik op 9cm🙈. Daarna is het vrij vlot gegaan en achteraf een droombevalling gehad. Zo blij dat ik voor mezelf heb kunnen laten zien dat ik het kon. Maar... toch regelmatig nog een schuldgevoel tegenover mn qe kind. Ondanks dat ik weet dat ik er niks aan kon doen.