Postnatale depressie.

Ik liep nog net niet de kamer uit van de praktijkondersteuning en ze zei " wees wat liever jezelf" "we zijn er voor je". Deze woorden leven constant door mijn hoofd sinds ik in nog geen 24 uur en 2 gesprekken verder bij de huisarts de diagnose depressie kreeg. Ik vond het bizar en gerustellend tegelijkertijd. De afgelopen maanden waren mentaal een hell, en stiekem ook bijna de hele zwangerschap. Je hoort wel eens.. O mocht je eerder depressie hebben gehad, wees dan allert. Maar wat is het een sluiper in je brein.. Ik hou ontzettend van mijn dochter en heb absoluut geen dissociatie met haar. Ik was alleen en beetje down en kon heel veel huilen. Maar eigenlijk was ik gewoon heel goed in doen alsof er niks ergs was. Tuurlijk waren er hier en daar wat dingen die niet lekker liepen. Alleen zag ik dat als normaal. Tot en kleine week geleden ik bij een etentje was en mij daar totaal uitgezoomed voelde. Totaal niet bij de rest en alles voelde donker. Ik heb dit bericht geschreven omdat het zo belangrijk is dat we hier samen over blijven praten. Elke moeder is een vechter♡.