Radeloos. Breuk in de familie na ruzie.

Ik geef je 100% gelijk. Jij bent de moeder en beslist over wat er met jouw kind gebeurt. Ik vind het juist goed dat je je grenzen aangeeft en daarmee voor jezelf en je kindje opkomt. Lekker in haar sop gaar laten koken. Wil je man dat jullie kindje contact met zijn moeder heeft, dan gaat ie in zijn vrije tijd maar bij haar op bezoek. Ik zou zo'n iemand (zonder excuses) niet meer in mijn huis willen..

Ik vind ook dat jij eigenlijk niet fout zit. Ik herken mezelf een beetje in jouw verhaal. Maar veel (schoon)moeders (jaha, zeker niet allemaal) vergeten wie de moeder van hun kleinkind is. Jij beslist en laat niet over je heen lopen en dat is alleen maar goed. Ik zou overigens niet de volledige schuld op je nemen en zeker niet in het vervolg alles slikken. Dit zal op den duur voor nog meer ‘drama’ zorgen, wanneer het jou teveel wordt.

Ik ben het met je eens, ik heb ook een schoonmoeder die zich overal mee wilt bemoeien gelukkig kon ik met haar wel in gesprek en aangegeven dat ik het echt vervelend vond en dat ik liever wilde dat ze het voor zich houden tot nu toe houd ze zich eraan Ik zou als ik jou was ook gewoon even rust pakken ik vind het wel jammer dat je man het niet ziet.

Dank voor jullie reacties. Je gaat je toch afvragen of je zelf nou overdrijft, of het in je hoofd zit, et cetera. Ik ben van mening dat de verantwoordelijkheid grotendeels bij zijn moeder ligt die niet kan accepteren dat ze niet meer de 'baas' is, helaas ziet mijn man het niet zo. Maar ook steeds die boosheid en die tranen als je haar op iets aanspreekt. Ik merk nu pas hoe moe ik ben.

Ik sta ook helemaal aan jouw kant. Zeker je kindje meenemen naar haar huis zonder overleg… Dat zou ik ook echt niet kunnen waarderen. Hopelijk kom je er samen met je man uit. Niet toegeven hoor want je hebt gewoon gelijk!

Ik lees even mee met tips, zit in bijna exact dezelfde situatie. Alleen ben ik gewoon thuis en wordt er niet op hem gepast. Maar elke keer verwijtende opmerkingen en alles wat ik doe is verkeerd. Ik slik het tot nu toe, maar sta op het punt er iets van te zeggen. Ik weet niet wat ik met haar aan moet. En mijn partner is door haar opgegroeid en is het deels wel met haar eens. Zijn moeder is heilig, maar over mijn grenzen gaat is iets wat elk bezoek weer gebeurd. Leef echt met je mee, want vind niet dat je al je eigen principes opzij moet zetten! Dit is jullie gezin en jullie beslissing en dat moet zij respecteren!

Je kunt op een nette manier zeggen dat zij het op haar manier kon doen bij de opvoeding van je partner en dat jij het graag op jouw manier doet bij jullie kindjes en als je tips of adviezen wil, je daar zelf om zal vragen..?

Ik moet even moed verzamelen om dat te doen inderdaad. Ik ga al jaren niet meer op haar in en laat haar over mij heen lopen. Gewoonweg omdat ik bang ben mijn relatie/gezin te verliezen. De laatste keer dat ik tegen haar ingang is mijn relatie uitgegaan en heb ik haar 2 jaar niet gezien. De relatie ging uit omdat zij vonden dat ik een slechte huisvrouw was(niet elke dag verse maaltijd, gestreken ondergoed en huis aan kant) terwijl ik gewoon fulltime werkte. Mijn partner heeft een eigen bedrijf en is een man dus mijn schoonmoeder is van mening dat hij niks hoeft te doen behalve geld verdienen. Zo bang om er iets van te zeggen, maar elke keer als zij is geweest heb ik hele erge hoofdpijn....

Dat de relatie een maand voorbij was is overigens ook alweer meer dan 6 jaar geleden.

Oh ik herken dat zo, die ouderwetse ideeën over schoonmaken. En inderdaad een fysieke reactie als je haar weer hebt gezien en de immense gevolgen als je voor jezelf opkomt. Wat rot dat jij dit ook meemaakt.

Ik denk dat ze zich niet met jou moet bemoeien over de postpartum periode.. je wil gewoon met rust gelaten worden lijkt mij. Dat ze over jou praat achter jou rug zegmaar.. mm en dat lijkt mij dat het een gevoelige snaar raakt.. Je zorgt

*goed voor je kind lijkt mij.. en daarbij heb je jou onderbuik gevoel. Die dus wel dergelijk klopt.. ze moet jou begrijpen en niet andersom zij hoort zich aan te passen. Ze voelt jou niet aan spijtig genoeg

Wat hartverscheurend, maar vooral voor jullie als nieuwbakken gezin! Allereerst een knuffel. Ik herken de spanningen (bij ons in de kraamperiode flink verpest geweest), inmiddels na enkele harde confrontaties wel eindelijk rust. Ik las twee artikelen die me heel erg hebben geholpen om ondanks de schuldgevoelens bij mijzelf en mijn rol als nieuwe mama te blijven, er is ook een hele verhelderende podcast over dit schoonmoeder syndroom, hier heb je ze; https://www.nporadio5.nl/nieuws/voormekaar/5de611b4-256a-400e-ab67-c430ec30a648/we-hebben-ruzie-schoonmoeder-en-schoondochter https://www.plusmagazine.be/nl/maatschappij/hoe-wordt-u-een-perfecte-schoonmoeder-2/ https://m.nieuwsblad.be/cnt/dmf20140124_00945546?journeybuilder=nopaywall&utm_source=google Het komt er op neer dat er systemisch natuurlijk vanalles verschuift maar als nieuwe grootouders een rol niet respecteren, er frictie kan komen. Speelt vooral bij sm-sd. En het verergert wanneer onze partners, de nieuwe vaders, niet onvoorwaardelijk het gezin op 1 zetten. Het klinkt bij jou alsof je vriend er een beetje tussenin staat. Dat is heel begrijpelijk maar werkt averechts in zo’n situatie. Al met al; heel veel sterkte. Ik snap je gevoel en situatie heel erg, ik hoop dat het bij jou uiteindelijk ook opgelost wordt! Hier is nu sinds kort rust in de tent, is wel gigantisch knallen voor nodig geweest. Je mag altijd even pben. X

Bedankt voor je lieve bericht! Het komt zo te horen heel veel voor. Wat fijn dat het nu beter gaat tussen jou en de schoonfamilie. Dat geeft hoop voor de toekomst. Goede webpagina's die je doorstuurde ook. Dat verhaal in die podcast was wel heel verdrietig, dat zij haar kleindochter niet meer zag. Ik heb met mijn man hierover gepraat en dat is ook het laatste wat wij willen. Zelfs al draait mijn schoonmoeder niet bij en willen zij en ik niet meer met elkaar in één ruimte zijn, dan gaat mijn man gewoon in zijn eentje met ons zoontje naar hem toe. Ik hoop dat mijn schoonmoeder uiteindelijk accepteert dat zij niet de moeder is van mijn zoon. Dan kunnen we in ieder geval een paar keer per jaar bij elkaar over de vloer komen zonder knallende ruzie. Is jouw relatie met de schoonfamilie weer warm geworden, of blijft er nu toch altijd nog een zekere afstand na al het gedoe?

Ik heb je een verzoek gestuurd, kan je via pb wel eea toelichten! 😘

Hier ben ik ook wel heel benieuwd naar🙈

Misschien in jouw geval alsnog een keer er iets van zeggen? Rock the boat. Het is eng en de gevolgen zijn potentieel vervelend, maar jezelf de hele tijd opvreten is nog minder aanlokkelijk. In ieder geval ben je dan trouw geweest aan jezelf. Ik vind de gevolgen van mijn besluit om van mij af te bijten heftig, ook dat ze het zo heeft laten ontploffen en al dan niet tijdelijk het contact verbroken heeft, maar het alternatief was dat schoonmoeder tweede mama ging spelen over mijn kind en dat grenzen stellen later nog moeilijker wordt. Damned if you do, damned if you don't. Maar is lastig, spreek uit ervaring.

Toen ik hoogzwanger was hadden mijn vriend en ik de afspraak gemaakt dat we het in de kraamtijd rustig aan zouden doen. Eenmaal de kraamverzorgster weg en meneer ging al avonden weg naar bruiloften en partijtjes, en ook gingen er heel veel mensen over mijn grenzen heen. Alleen ik was nog te moe en labiel om hier wat van te zeggen. En nu, nu loop ik bij een psycholoog en krijg ik medicijnen voor paniekaanvallen en hyperventilatie. Goed dat jij jouw grenzen kan aangeven. Ik denk dat het heel erg belangrijk is! Ik weet niet of jouw sm voor het eerst oma is geworden, maar lees meestal dat ook opa’s en oma’s hun rol nog moeten invullen. Neemt uiteraard niet weg dat ze jullie als ouders van moet respecteren. Jullie wens is waar ze rekening mee moet houden. Heel veel sterkte❤️

Mijn schoonmoeder werd boos op mij omdat mijn zoontje niet zindelijk was en dat ik er te laat mee was . Toen was ik eigenlijk al klaar met haar ook een conflict in de keuken ze kon het niet hebben dat ik daar bezig was. Ik dacht heks waarom heb je irritaties van mij.. ik had het helemaal niet vanhaar.. maar ze heeft het zelf gecreëerd. Daarna zat ze midden in een knallende ruzie van mij en mijn man en gooide ze nog hooi op het vuur.. ze koos de kant van haar kind.. mijn man dus.. vanaf toen had ik zoiets jou mag ik niet meer.. vervolgens heb ik de volgende dag tegen haar gezegd als jij met ons mee gaat naar het zwembad dan blijf ik thuis ik ga dan niet meer mee. Nou dat heeft er voor gezorgd dat de hele schoon familie dacht dat ik respectloos was. Kreeg daardoor ook geen felicitatie met mijn zwangerschap en zoontje die is geboren.. wat ervoor mij voor heeft gezorgd dat ik mij niet meer welkom voel

Ik heb het helemaal los gelaten, alles wat de schoonmoeders doen, als het te veel en te vaak escaleert en uiteindelijk escaleert de hele relatie tot scheiden toe, dan heb je sowieso nog amper iets te zeggen over de keuzes die de vader voor zijn kinderen maakt. Dan heb je ieder een eigen huishouden en je eigen keuzes en mannen schakelen dan toch vaak alsnog weer de hulp van hun eigen moeder in en geen scheidingsadvocaat die zegt dat dit niet mag. Ik heb nu goede afspraken met de schoonmoeders en ze mogen de dagen met de kids helemaal zelf invullen, al zeg je iets 100x haha, ze zijn vaak toch te eigenwijs. Ik ga er geen energie meer in steken, eindstand ze willen het beste voor je kind… hoe mooi is dat eigenlijk, alleen op hun manier. Ik steek wel energie in mijn eigen grenzen en alles wat hier binnenshuis gebeurd en als ze daar niet mee eens zijn kunnen ze vertrekken en mogen ze het na 1 jaar weer x proberen. Mijn huis, mijn energie, mijn grenzen en mijn gezin en staat dat je niet aan kan je gaan ❤️❤️❤️ maar de kids komen daar dan wel.