Radeloos. Breuk in de familie na ruzie.

Dag allen, Een paar maanden terug had ik een topic gepost over de relatie met mijn schoonmoeder. Ik had haar destijds aangesproken op gedrag dat bij mij over mijn grenzen heen ging (medische beslissingen willen nemen voor mijn zoontje, commentaar op de rommel in ons huis, dwingend taalgebruik zoals 'je moet', etc.). Ik hoopte door haar hier in een vroeg stadium op aan te spreken dat haar dominante gedrag niet erger zou worden. Kwestie van eventjes door de zure appel heen bijten en daarna weer een fijne verstandhouding. Het kwam er bij mij alleen wel vrij explosief uit, mede door vermoeidheid in de kraamperiode en door frustratie die zich al een tijdje opgebouwd had. Later heb ik haar nog een mail gestuurd en daarvoor mijn excuses aangeboden, heb overigens wel gezegd dat ik achter mijn eigen boodschap bleef staan en dat sommige dingen die zij deed of zei in mijn ogen niet oké waren. Vervolgens kreeg ik een mail terug waarin zij zichzelf eigenlijk alleen maar verdedigde. Dingen zoals dat huishoudtips van alle tijden zijn, dat ze zoveel spullen voor ons gekocht had en dat ze zich door mijn gedrag niet welkom voelde bij ons thuis. Ook gaf ze aan dat ze gehuild had omdat ik geïrriteerd had gereageerd toen ze de dag dat ik mijn issues met haar wilde bespreken te vroeg voor de deur stond. Ik was nog bezig in de badkamer en ze vond het niet kunnen dat ik haar een half uur alleen in de huiskamer had laten zitten. De afspraak was dat ze na mijn zwangerschapsverlof eens in de twee weken op ons zoontje zou passen. Ze vroeg in diezelfde mail of ik daar nog vertrouwen in had. Om eerlijk te zijn had ik er moeite mee, maar mijn man vroeg mij om de spanningen opzij te zetten zodat ons zoontje een band kon opbouwen met oma. Ik heb met mijn man meerdere keren ruzie gehad in die periode, omdat ik het idee had dat ze mijn grenzen niet respecteerde. Mijn schoonmoeder zei tegen mijn man dat ze zich erg zorgen om mij maakte, omdat ze dacht dat ik postpartum klachten had. Dat kreeg ik vervolgens dus ook steeds van mijn man te horen. Ik heb haar uiteindelijk nog een keer gebeld om het uit te praten. Ze begon toen gelijk weer over postpartum klachten en dat ik daarom waarschijnlijk niet altijd even rationeel reageerde. Ik heb mijn mond toen maar gehouden, want we moesten toch het gedoe achter ons laten. Ondertussen waren er ook afspraken gemaakt over het oppassen. Ik wilde eigenlijk liever niet dat mijn eigen moeder en mijn schoonmoeder mijn zoontje met de auto vervoeren, tenzij het gaat om spoed. Daar komt bij dat mijn schoonmoeder niet erg veilig rijdt. Mijn man bleef hier vervolgens op aandringen, want we moesten de oma's ook wat gunnen en zij verlenen ons een gunst door op hem te passen. Ik heb toen met tegenzin ingestemd omdat ik geen gezeur wilde en geen ruzie met mijn man, en wou nu echt dat ik dat niet gedaan had. Vorige week dinsdag ging het verkeerd. Toen ik thuiskwam van werk kwam ik erachter dat mijn schoonmoeder ons zoontje mee naar haar eigen huis had genomen. Ik raakte geïrriteerd naar mijn man toe en gaf aan dat ik het fijn vind als dit ook even aan mij gevraagd wordt, zeker omdat het de eerste keer was dat een ander met mijn zoontje reed. Mijn man gaf toe dat hij het op zijn minst even had moeten doorgeven. Vervolgens appte hij zijn moeder dat ik een beetje boos was, dat ze daarover misschien nog iets van mij zou horen en dat we dat de volgende keer anders zouden doen. Mijn schoonmoeder is toen geflipt. Ik kreeg appjes zoals "Hoe durf je!", "Schaam je!" en "Netjes vragen... ik ben je schoonmoeder! Het huis van zijn oma!" Ik probeerde hier rustig op te reageren. Herhaalde dat het gewoon fijn zou zijn als het even gevraagd werd, maar het wilde niet baten. Ze gaf aan niet meer te willen oppassen en heeft tegen mijn man gezegd mij voorlopig niet meer te willen spreken. Dat is overigens wederzijds, maar dat terzijde. Mijn man is heel boos op haar, omdat ze mij als moeder niet respecteerde. Heeft haar ook verweten dingen kapot te maken. Hij geeft echter ook aan boos op mij te zijn, want ik had het gedrag van zijn moeder wat meer moeten slikken & dat als je trouwt je ook de familie die daarbij komt moet accepteren. Ik ben het daar niet mee eens, want zodra een relatie je meer stress dan plezier bezorgt houdt het voor mij toch op. Schoonmoeder of niet. Bovendien forceerde hij heel vaak het contact tussen mij en zijn moeder. Drong bijvoorbeeld aan dat ik haat foto's van de kleine appte en liet mij bijvoorbeeld ook vaak alleen met haar, terwijl hij voor het contact met mijn ouders weinig moeite doet en ik nooit van hem zou verlangen dat hij veel tijd met ze spendeert. Ik vind het heel erg dat zijn moeder niet meer met mij/ons wil spreken, maar ik zie zelf geen uitweg, behalve de volledige schuld op mij nemen en in het vervolg al mijn bedenkingen inslikkem. Ik denk echter niet dat dit wenselijk is en ik ben echt doodmoe van hoe zij mij behandelt. Ik hoor graag wat jullie denken.