Somberheid/labiel

Herkenbaar.. Hier ook labiel sinds de geboorte van mijn dochter. Ik ben na de bevalling eerst in paniekstand geschoten, waardoor ik mij heel gespannen voelde en niet meer sliep. Voor dat laatste nog steeds medicatie, waardoor ik gelukkig wel slaap. Als het stabiel is bouw ik het af. Daarnaast ook last van een depressie. De verandering vond ik zo heftig. Blijkbaar kwam het toen opeens goed binnen wat het betekent om een kind te hebben. Ik wilde mn dochter het liefst weggeven zodat alles weer als ouds werd. Of er zelf niet meer zijn. Gelukkig hulp gehad van meerdere instanties. Ik heb nog steeds last van een depressie/somberheid(waarschijnlijk krijg ik daar nog medicijnen voor) en vind de verandering nog steeds lastig. Maar gelukkig zijn al mijn negatieve gevoelens wel milder geworden. Ik denk ook dat mijn fysieke toestand veel impact heeft gehad en nog heeft. Na 10 weken ben ik nog beperkt door bekkenbodemklachten. In plaats van genieten van betaald ouderschapsverlof nu in de ziektewet. Ik had geen roze wolk verwacht na de geboorte. Maar ik had na twee miskramen niet verwacht dat ik zo zou reageren op de geboorte en verandering. En dat de hormonen dit met mij zouden doen, pff... 😅 Goed dat je hulp hebt gezocht! Ik hoop dat het helpend is! 💐

Ahhh jou situatie is ook herkenbaar qua miskraam en verwachtingen, ik heb ook 2 miskramen gehad… Bij m’n dochter voelde ik me ook slecht maar toen weet ik dit aan de zware bevalling. Nu echt n fijne bevalling gehad en wel n roze wolk, maar die was na 2 weken helaas weg. Ik neem evengoed betaald ouderschapsverlof op en kijk daarna wat ik moet doen qua ziekmelden. Hoop dat ik me dan beter voel! Welke medicatie slik jij? Ik heb ook oxazepam gekregen. Neem jij dit iedere avond?

Hey, Helaas is jouw verhaal herkenbaar. Ik zat in eerste instantie ook op een roze wolk, waar ik langzaamaan vanaf ben gevallen. Na mijn eerste bevalling heb ik al een postpartum depressie gehad. Helaas nu weer. Geluk is wel dat ik al hulp heb. Daarnaast vanaf vandaag geswitched van medicatie, hopelijk voel ik me daardoor snel wat beter. Hopelijk gaat het ook met jou snel beter. Wat ongelofelijk kl*te om je zo te voelen, nadat je zoiets moois op de wereld hebt gezet. Veel sterkte!

Heel herkenbaar!! Sinds de geboorte ben ik mezelf steeds iets meer verloren en op dit moment eigenlijk volledig kwijt. Wat je zegt over de nachten, précies dat! Ons zoontje slaapt van 22.00 rot 07.00 door meestal, ik niet.. kom maar niet in slaap en word continu wakker met een onrustig gevoel (wat als hij zo wakker wordt, wat als hij niet meer wil slapen, wat als er ineens een slaapregressie komt..). Ik voel me ook waardeloos, als moeder, partner, dochter, vriendin en werknemer. Het voelt alsof niemand iets aan me heeft en ergens weet ik ook wel dat het niet zo is, maar het voelt inderdaad wel zo. Goed dat je hulp hebt gezocht 😘 Mag ik vragen wat voor hulp je krijgt? Ik heb de huisarts gesproken en die zegt dat dit hormonen zijn en het er nu eenmaal hij hoort.

Wat verdrietig van de miskramen. Dat heeft veel impact op elke zwangerschap. Snap dat je je nog niet ziek hebt gemeld. Je komt dan (meteen) weer met een bedrijfsarts in aanraking. En je hoopt natuurlijk je gauw weer goed te voelen. Ik heb ook zitten dubben wat ik zou doen. Maar omdat ik nu meteen ben ziekgemeld valt het onder ziekte door zwangerschap en betaald het uwv waardoor werkgevers minder moeilijk doen. Als ik me pas in augustus zou ziekmelden (dan zou ik pas weer aan het werk) dan gaat het uit eigen verzekering schijnbaar (van het bedrijf). Maar goed, bij mij is het naast mentaal ook lichamelijk (en mijn werk is fysiek zwaar). Wat makkelijker wordt geaccepteerd dan psychische klachten. Ik hoop dat je je gauw beter voelt en ook gauw kunt genieten van je betaald verlof. Qua medicatie had ik eerst temazepam voorgeschreven gekregen. Daar sliep ik niet echt op. Daarna lorazepam, daar sliep ik aardig op. Maar daar mocht ik niet aanblijven van mijn huisarts. Na 12 dagen werd de ggz ingeschakeld, kreeg toen quatiapine als off label voor de slaap voorgeschreven. Officieel is het een antipsychoticum met veel bijwerkingen op lange duur (hartkwalen, diabetes, overgewicht, en je komt er moeilijk vanaf). Dus ik wil daar binnen 3 maanden wel weer mee stoppen. Slik het elke avond. Komende week heb ik onderzoek bij de ggz, een EEG, wat nieuw is . Daarmee schijnen ze goed te kunnen beoordelen welke antidepressiva goed bij een persoon zou kunnen aanslaan. Heb daar dan een adviesgesprek over en dan kan ik beslissen of ik antidepressiva ga slikken. Een heel verhaal 🙈

Ik ga ook altijd vroeg op bed, want stel je voor dat ze veel eerder dan normaal komt. Herken die spanning wel. Heb ik ook vaak last van aan het begin van de dag, "wat zal de dag nu weer brengen". Herkenbaar, al ben je echt niet waardeloos. Je hebt zoveel al gedaan en overwonnen. En je bent gewoon nog aan het ontzwangeren. Maar goed, ook ik heb dat gevoel ondanks dat ik weer dat het niet zo is. En veel dingen lukken mij ook gewoon nog niet. Dan toch maar proberen te kijken naar de dingen die wel lukten. Meestal snappen vrienden, ouders, partner het echt wel dat je alles nu nog niet kunt. Het zijn ook inderdaad hormonen. En iedereen heeft er in bepaalde maatte last van. Maar... als het je echt onderuit haalt kun je wel meer hulp gebruiken en zou de huisarts (of consultatiebureau) je ook hier serieus in moeten helpen.

Ah vreselijk hè iedere avond zo te moeten gaan slapen, maar idd zo herkenbaar wat je zegt… Ik heb dat gevoel van waardeloos voelen precies zo… En zit dan in zo’n negatieve spiraal. Ook nog ongezonder eten erdoor en dat maakt helemaal dat ik me ellendiger voel ik… Ik ben naar de huisarts geweest en ga binnenkort naar de praktijkondersteuner, maar eer dat je dan n psycholoog spreekt ben je weer maanden verder. Ik heb m’n werkgever het verhaal uitgelegd en zij betaald nu een psycholoog voor me, waar ik meteen terecht kan. Daar ben ik zó blij mee!!!!

Wat fijn dat je werkgever de psycholoog betaald! De wachtlijsten zijn inderdaad lang. Veels te lang als je ze snel nodig hebt...

Ik heb sinds 1,5 week hetzelfde. Gelukkig met mensen over gepraat en krijg nu terug van mensen dat ik de lat heel hoog leg, dus slapen moet goed gaan, vind t sneu hem alleen te laten boven overdag, dus schuld gevoel en knoop in m'n maag daardoor. Ieder kickje snachts lig ik wakker en zelfs 2 nachten rillend in m'n bed gelegen! Vorige week dokter gebeld om mijn schildklier waardes te laten prikken ( heb sinds ik 18 ben langzaam werkende) maar de assistent hoorde aan me dat t niet goed ging dus moest langs komen. 2 uur later zat ik bij de psycholoog, dat heeft wel echt opgelucht en sinds dien elke dag wat beter. Ook wat hulp gezocht in de trant van even m'n handen vrij zodat de onrust weg kan zakken. Merk dat ik nu momentjes heb ipv uren, dus zit wel verbetering in! Stiekem wel fijn te lezen dat ik niet de enige ben..

Hi, Ook ik herken je verhaal! Ik heb geen depressie of somberheid, maar wel angst en stress in mijn lijf waardoor ik ook medicatie slik om te slapen ‘s avonds. Ook Quetiapine zoals iemand anders hier ook aangeeft. De klachten hebben als het goed is heel veel te maken met hormonen. Daarnaast heb ik zwangerschapsvergiftiging gehad waardoor ik ook ben ziek gemeld en helaas nog lang niet de oude ben. Dat werkt natuurlijk ook niet mee. Goed dat je hulp hebt gezocht, om je wat positieve hoop te geven: het wordt echt beter! Ik slaap inmiddels soms ook weer zonder medicatie en ervaar veel minder stress. Het is voor mij heel helpend geweest om positieve gedachten op te schrijven en te herhalen, en om veel afleiding te zoeken. Ik wens je heel veel sterkte te komende tijd, en weet dat je niet alleen bent! We got this 😊