The One Kid Club

Zeker ik heb een zoontje van 7 maanden maar no way dat er een tweede komt , ben gebroken pfff zwangerschap liep al niet super bevalling al helemaal niet en de eerste maanden van de kleine man was ook drama nu slaap problemen en obstipatie pffff dus nee hou het bij 1 en hou zielsveel van hem

Hier hetzelfde! Ze word over 4 dagen 7 maanden. Rot zwangerschap gehad, vreselijke bevalling en veel problemen met haar wat we nog druk aan het uitzoeken zijn. Dus ik zeg nee niet nog een😩😵

Jup hier ook. Voordat mijn zoontje geboren was vond ik het idee van 1 kind nog wel lastig omdat ik zelf een hele goede band heb met mijn broer en dat mijn kind ook heel erg gun. Maar nu hij er is zie ik onze toekomst gewoon voor ons met z’n drieën. En daarnaast vind ik de babytijd echt mega intens en ondanks dat ik ook enorm geniet van het zien en meemaken hoe snel mijn zoontje zich ontwikkeld, moet ik er eerlijk gezegd niet aan denken om alle moeilijke fases en uitdagingen nog een keer mee te maken…

Ik zou het misschien wel willen, maar wij komen uit zo'n pittige periode dat ik niet weet of het verstandig is. Wekenlanf Hg zwangerschap, zware bevalling, overspannen man, beiden uitgevallen op werk, lichamelijk compleet kapot en meenen... wat is deze babytijd heftig! ik zou nirt weten hoe dat zou moeten bij een volgend kindje. Voor nu zeggen we enigste kind. Het moet wel heeel leuk gaan worden in de toekomst om dit nogmaals aan te gaan! We zijn wel heeeel blij met onze kleine hoor, maar goed.. heb wel even een spiraal laten plaatsen. 😅

Ik sluit hierbij aan! Een top zwangerschap en bevalling overigens gehad, maar heb (tot nu toe) echt geen kriebel voor een tweede (voorheen wel de wens gehad). Geniet volop van onze kleine meid! Maar lijkt me ook heel wat om met een tweede kindje alles vanaf voor af aan weer te beginnen. Ouderschap is best pittig af en toe!

Ik sluit me bij deze club aan. Wel wegens andere redenen (ik heb een syndroom, wilden dat eerst niet doorgeven door middel van PGT, embryo selectie. Is niet gelukt in drie rondes dus gekozen voor toch natuurlijke zwangerschap, maar m’n dochtertje heeft het nu toch ook - was 50% kans op). Tweede kindje zou dan SOWIESO ‘moeten’ via PGT, embryo selectie. Want willen geen tweede kindje met ons syndroom. Dit vooral omdat het vele uitersten kan hebben qua uiting. Nu heb ik het zelf mild en m’n dochter mogelijk zelfs milder zoals ik haar vergelijk met mezelf als baby zijnde. Hakken ergens volgend jaar de knoop door, maar de kans is groot dat wij een drie-eenheid gaan/blijven vormen. 💛

Ik weet dat ik heel graag nog een tweede kindje zou willen, maar heb hier absoluut geen haast mee. Laat onze dochter eerst maar eens 1 worden, dan zien we weer verder... Ik vind het ouderschap ook pittig, maar wil heel graag alles nog eens ervaren en dan met meer ervaring en hopelijk wat meer zelfvertrouwen. Ik heb wel meer en meer respect voor alleen staande ouders en mensen met 3 of meer kinderen 😅😅

Alsof ik m’n eigen verhaal lees! Ook 9 maanden HG, man en ik beiden uitgevallen op werk (hij door burn-out), zware bevalling. En idd met 89% kans op weer hg: hoe moet ik dat doen als deze frummel ook rondhuppelt? En bovendien: het waren de 9 meest ellendige maanden van mijn leven, waarom zou ik dat nog een keer doen?

Waar wonen jullie allemaal een beetje? Ik zou het leuk vinden om One Kid Club-mommy’s wellicht te ontmoeten ook. Is toch anders dan moeders met meerdere kinderen of intentie tot meerdere kinderen merk ik wel soms.

Hier heel veel herkenning omtrent pgt, embryo selectie. Vind het stiekem wel fijn om jouw verhaal hier te lezen :) Wij hebben ook PGT geprobeerd maar door de ziekte van mijn man (hodgekin, lymfeklierkanker) mochten wij onze kinderwens niet doorzetten. Uiteindelijk binnen 1 cyclus en voordat mijn man begon aan chemo toch nog zwanger geworden op de natuurlijke weg. Wij staan nu voor diezelfde keuze, ik ben draagster van een genmutatie en hakken ook de knoop volgend jaar door. Maar wij weten het inderdaad, net als jullie, ook niet wat we gaan doen 🌸

Lijkt wel op mijn verhaal ik zou ook echt geen tweede willen

Ik woon in tholen zeeland

Houten, utrecht

🙏🏻 Ook heftig. Hopelijk gaat het goed met je man nu? En heeft je zoontje of dochtertje ook gekregen wat jij hebt?

Hier woon ik trouwens in Friesland!

Hier ook twijfel over PGT gehad. We waren doorverwezen en ingepland voor de intake in Maastricht maar hebben daarvan af gezien. Het leek ons mentaal veel te zwaar. Voor de natuurlijke weg gegaan en helaas heeft ons dochtertje ook deze genmutatie. Moet nu elk jaar op APK in ziekenhuis, en waarschijnlijk een open hartoperatie om een stuk aorta te vervangen als ze ouder is. Respect dat jullie het geprobeerd hebben!

Wij houden het ook graag bij 1 kindje, leuk om dit topic te zien want het voelt toch alsof we een unieke keuze maken door bewust geen tweede kindje te willen. Ik wilde eigenlijk heel graag een broertje of zusje voor mijn zoontje, heb zelf zo'n goede band met m'n broertjes en dat gun in mijn zoon ook, daar baal ik dus echt wel van. Door postnatale depressie, pittige zwangerschap, een afwijkende baarmoeder vinden we het wel genoeg zo. Het idee om dit alles nog een keer mee te maken, nee dankje.. en dan maakt m'n zoontje alles heel bewust mee (mijn ellende) en dat willen we ook niet. We zijn compleet zo. Gek genoeg zijn we ook bang dat een 2e heel noeilijk kan zijn.. We hebben zo'n makkelijke baby (die ook heus z'n moeilijke momenten en dagen heeft) dat een tweede ook zo tegen kan vallen.. Verwend he

Wij zijn er nog niet helemaal over uit, maar op dit moment voelen we ons compleet met z'n 3en. Ik heb een fijne zwangerschap en bevalling gehad, maar het lijkt me vooral zo moeilijk om alles te combineren als je 2 kinderen hebt. Dat zie ik bij stellen om me heen met meerdere kinderen. Lastiger met werk, het regelen van oppas, toe komen aan tijd voor jezelf, genoeg tijd hebben voor je oudste kind/partner/hond etc. Ik denk dat alles voor mij meer in balans is met 1 kind en dat ik daardoor ook een leukere moeder ben dan wanneer ik 2 kinderen zou hebben

Nou ik was eerder altijd van mening helemaal geen kinderen te ‘willen’. Echter is mijn dochter het beste wat me ooit is overkomen en kan ik me nu geen leven meer voorstellen zonder haar! Tijdens de zwangerschap en na de geboorte dacht ik alleen maar, dit doe ik nooit meer! Vooral omdat ik er veel moeite mee heb om mijn lichaam te zien af takelen naarmate de zwangerschap en natuurlijk na de bevalling. Maar ook omdat ik ergens bang ben dat ik de liefde en aandacht niet goed kan verdelen 😓 En dat is zo gek nog niet, want een pasgeboren baby heeft nou eenmaal meer aandacht nodig.. Maar ik wordt er echt intens verdrietig van bij de gedachte dat dit de eerste en laatste keer was. Als ik een happy familie met meerdere kindjes zie, denk ik steeds vaker dat wil ik ook!! Of als ik een zwangere vrouw zie, word ik bijna jaloers 😭

Goh wat ben ik blij hier zoveel herkenning te lezen! Voelde me inderdaad nogal alleen in deze overtuiging en ben blij dat dat niet zo is! Ik vond de zwangerschap zwaar in de zin van dat ik me erg beperkt voelde. De bevalling was lang, zwaar en bijna een spoedkeizersnede. De eerste 3 maanden hadden we een huilbaby met KMA. Daarna werd bij mij postpartum depressie geconstateerd. Ondanks dat het me leuk lijkt voor ons zoontje om een broertje of zusje te hebben waar hij mee kan spelen/samenspannen/later kan sparren, lijkt me heerlijk om alle tijd voor hem te hebben, gemakkelijker op pad te kunnen gaan en avonturen te ondernemen. Ik kom zelf uit een groot gezin en dat wil ik sowieso niet voor ons. Het lijkt me heerlijk dat we lekker met z'n 3en zijn en alle tijd voor elkaar maar ook gemakkelijker nog eens tijd voor onszelf hebben. We worden de 3 musketiers hier en dat vinden we prima 😊 Ik kom trouwens uit Drenthe 😉 tot nu toe is de one kid club hier vrij verdeeld over Nederland 😅