Verdeling partner

Ik begrijp je wel. Ik doe de droomvoeding van 23 uur en sta om 6:30 uur met mijn dochter. Persoonlijk vind ik dit in de ochtenden wel fijn dan ben ik alleen met haar.. en maken dan ontbijt en komt papa rond 8 uur naar beneden.. eerlijk vind k het niet altijd 😅.. zeker nu ze iedere 2 uur in de nacht wakker is en ik ook de nachten voor haar zorg🙃🙃🙃

Mijn tip: niet alles op een weegschaal leggen. Zeker niet als de ochtenden jou minder moeite kosten omdat je een ochtend mens bent en hij niet. Naar mijn ervaring, gaan er nog zat momenten komen waarin een vader meer gaat stralen met andere taken waar een moeder gewoon geen natuurtalent in is.

Misschien kun je het aantal keren omdraaien? Jij de avond en dan hij de ochtend, dat jij blijft liggen tot 10.00 uur. Misschien slaap je niet tot 10.00 uur maar je hebt even voor je zelf en de avond ervoor ook.

Dit + dan kan hij meteen in zien dat er wel degelijk een verschil in zit. Succes! Ow, en je klaagt niet. Jou gevoel is ook belangrijk 🙏🏽

Heeeeel herkenbaar dit. Mijn partner kan blijven liggen tot 13u als ik hem niet wakker maak. Het is niet eerlijk, aangezien ik de nacht ook nog eens doe. Ik heb gemerkt dat boos worden en erom zeuren niet helpt, want met dat gevoel krijg ik een hekel aan de ochtenden terwijl het juist heerlijk lekker rustig kan zijn zo met de baby alleen. Wat bij mij helpt is echt even kruipen in dat gevoel van “het is oneerlijk ik voel me alleenstaande moeder in de ochtend ik haat dit gevoel wat een zak van een vent blablabla”, dan heb je dat gevoel een plekje gegeven en kan je die energie loslaten. Want de verdeling zal nooit eerlijk zijn of helemaal eerlijk voelen. Wij zijn moeders, wij dragen het ouderschap nou eenmaal anders dan vaders. Ik probeer ook te bedenken dat ik hier 9 maanden al op had voorbereid en mijn partner “opeens” vader is geworden, dus daarmee bedoel ik te zeggen dat we soms onze partners wat tijd moeten gunnen om hun leven aan te passen aan het ouderschap. Hoop dat je hier wat aan hebt! Xx

Ik herken je verhaal wel, maar bij ons zorgt dit niet voor dat gevoel wat je omschrijft. Man die kan gewoon tot 11 uur liggen slapen, en ik word rond 7 wakker(ook voor we kind hadden). Ik heb ook minder slaap nodig dan m'n man. Eerst vond ik het jammer dat we in het weekend niet samen opstaan maar later dacht ik nee, dit is mijn momentje. Nu met ons kindje is het anders. Baby gaat rond 7 uur naar bed, en meestal gaan wij samen tussen 21:30 en 23:00 naar bed. De Nacht verdelen we, afhankelijk van wie er eerder wakker is, en als diegene het niet meer trekt maken we de ander wakker. In de ochtend pakt mijn man onze zoon meestal. Vandaag zag de nacht er zo uit: 19:30 baby naar bed 21:30 wij naar bed 00:00 - 00:30baby wakker, borstvoeding gegeven 04:30: baby wakker, man fles gegeven. 07:00 ik wakker, man weer naar bed, gespeeld met baby en borstvoeding gegeven 09:00 baby moe, met z'n allen nog even in bed. Het is nu 9:50, en heb niet geslapen, maar wel geknuffeld met man en kind, en ondanks dat ik nu niet slaap en twee snurkende mannen naast me heb koester ik deze tijd wel ontzettend (lekker knuffelen met de familie). Ik zou sowieso het gesprek met hem aangaan, misschien eens opschrijven hoeveel uur slaap jij en hij krijgt en vergelijken met wat je nodig hebt om te kunnen functioneren, en of dat in balans is. Moet je ergens heen in de ochtend (je zegt dat je je moet klaarmaken), of kan je ook af en toe weer gezellig het bed induiken met z'n allen?

Ooh en mijn man zegt dat je heel duidelijk moet zijn dus niet 'ik zou het leuk vinden om eens samen te ontbijten' maar 'ik heb je nodig smorgens'. En hij zei 'je man moet gewoon de tv uitzetten en eerder naar bed, zodat hij ook eerder kan opstaan'.

Ik herken je gevoel, ik heb dit soort gesprekken ook met mijn man gehad. Ik ben ook meer een ochtendmens en hij een avondmens. Op alle doordeweekse dagen sta ik met onze zoon op, breng ik hem weg, haal ik hem op en doe ik alle verzorging totdat mijn man thuis is (behalve op zijn vrije woensdag). Als mijn man thuis is geeft hij vaak een fles en meestal slaapt mijn zoon dan bij mij op schoot totdat hij de laatste fles krijgt. Die laatste fles doet mijn man altijd, behalve op donderdag omdat ik op vrijdag vrij ben. We hadden laatst al eens discussie omdat hij het oneerlijk vond dat hij alle laatste flessen moet doen. Toen ik hem eraan herinnerde dat ik alle verzorging doe totdat hij thuis komt, nam hij dat terug. Op dagen dat we allebei vrij zijn gaat het meestal goed. Dat verdelen we een beetje. Ik ga wat eerder naar bed, hij blijft 's ochtends wat langer liggen. En we ondernemen veel samen in het weekend dus dan is de verdeling overdag ook makkelijker gemaakt. Ik denk dat het goed is om te kijken naar elkaars behoeftes en niet te streven naar een exacte 50/50 verdeling. Kijk per persoon naar wat je veel energie kost en wat je makkelijk af gaat. Dan hou je allebei misschien wat energie over om eens bij te springen als de ander een zware nacht/ochtend heeft gehad

Wij hebben precies zulke gesprekken gehad en kwamen eropuit dat we daarin andere zaken prioriteren. Allebei vinden we gezinstijd belangrijk, dus wat jij zegt ook echt wel met z'n drieën zijn. Maar hij vindt slapen ook belangrijk. En dat we allebei voor ons kind zorgen en niet alleen ik, ook al komt het meer op mij aan. Mannen vinden volgens mij al snel dat ze veel doen als ze even hebben 'geholpen' (nee je hélpt de baby of mij niet, jij zorgt ook soms voor hem ;) helpen klinkt ook meer voor erbij). Hij staat nu ook mee op met z'n vrije dagen idd, met werkdagen doe ik het is de afspraak. Ik merk wel na de gesprekken dat hij zelfs op werkdagen nu er meer wil zijn (hij werkt thuis) dus praten heeft echt goed gedaan.

En hij zat idd ook met hoe laat hij dan op moet staan, ik zei de baby is de wekker! Dus als dat 5.00 is ipv 6.00 is dat het (hebben we ook anderhalve week gehad, nu weer voorbij gelukkig).

Haha sommige dingen erg herkenbaar.. vooral avond en ochtend mens verschil! Hier is het wel zo dat hij ook gewoon de babyfase niet geweldig vindt.. Wij hebben inmiddels 2 zoontjes (bijna 2 en 4,5 maand) en hij ontkomt er dus ook niet aan dat hij mee op staat, want ik kan geen twee kids tegelijk uit bed halen en fles geven en ontbijt en zelf douchen etc. Wat een man soms vergeet is dat wij ook nog eens moeten herstellen van de zwangerschap en bevalling.. Maar al met al doet mijn man echt heel veel.. dus klagen mag ik eigenlijk echt niet. Maar soms is het nogal frustrerend dat hij overal doorheen slaapt. Dus ook als een kind in nacht even wakker wordt, dan ga ik de eerste 2x erheen en dan maak ik hem wakker dat hij mag gaan. Maar ik ben sowieso al wakker dus ach soms heeft het ook geen zin.. Waar ik wel achter ben; het is ook zeker belangrijk dat hij genoeg slaap krijgt, want anders ben je beide moe, kun je beide minder aan etc. Het is gewoon best even pittig zo’n baby en dan samen op 1 lijn zitten etc. En daar komen nog genoeg momenten later bij kijken.. Ik zou het wel aangeven als het je echt dwars zit, want anders blijft het je frustreren en komt het er op gegeven moment toch uit. En misschien kun je idd een x ruilen, jij de avond, hij de ochtend en jij uitslapen. Kijken hoe hij dat ervaart.. Ps. Bij een tweede leef je soms echt langs elkaar heen op het begin haha.. elke fase heeft zo zn ding! Maar samen ben je een team, dus praat erover, maak ruzie, lach erom, knuffel samen en geniet ook van bepaalde momenten bewust. Voor je het weet zijn ze puber, zitten ze te blowen onder een brug en vraag je je af waar je momentje met je lieve kleine zoontje in de ochtend is 😊

Toen wij beiden nog verlof hadden deden we het elke dag om en om. Nu we weer werken pak ik sowieso alle ochtenden omdat mijn vriend dan al de deur uit is. Ook haal ik haar op etc. Dat is niet anders en komt eenmaal meer op mij neer. Ik zal het niet zo afwegen. Ik heb pas gewoon aangegeven toen mijn emmertje even overliep dat het teveel was, nu springt hij met andere dingen weer bij om me te 'ontzorgen'. Vanmorgen heeft hij me bijvoorbeeld een ochtendje laten liggen, doet de voeding, legt de kleine daarna weer bij me en doet dan zijn eigen ding. Werkt goed bij ons, maar gewoon over blijven communiceren.

Oh over dat "helpen" heb ik ook al eens een gesprek gehad ja 😅 hij snapte niet dat dat inhoudt dat hij slechts ondersteunt en dat het dus suggereert dat het hoofdzakelijk mijn taak is. Ik zag dat namelijk wel terug in zijn houding

Een verdeling kan zeker wel eerlijk zijn én eerlijk voelen. Vanaf het moment dat een zwangerschapstest positief is, heb je beiden evenveel tijd om je voor te bereiden op de praktische dingen, samen, ookal voelt een man niet de hele dag wat er in je buik gebeurt. Niet elk taakje hoeft apart op de weegschaal te worden gelegd, maar je kunt wel met elkaar (blijven) bespreken hoe je je gezinsleven in wilt richten. Dan is elke keuze en verdeling die je samen maakt goed en eerlijk.

Dat helpt bij mij nog altijd even het beste als het mij 💯 te zwaar wordt.. zeg ik ook welleens nou koning ik zal alles wel weer zelf doen.. stomme zak.. ik vind het heerlijk indd als dat er even uit is. Maar tergelijkertijd hoop ik dat het kwartje dan land.

O, ik zei juist dat ik niet voor 6uur de baby uit bed ging halen (behalve voor voeden), omdat ik niet wil dat hij daaraan went. Ik heb een vriendin die nog steeds om 5uur op moet staan omdat haar zoontje van 8 dan wakker wordt... is wel wat pittiger in het begin natuurlijk als je steeds ernaartoe moet omdat hij begint te klagen, maar hij leert wel zichzelf te vermaken zo.