Zoals de titel al zegt.. mijn man heeft een dochter van een vorige relatie en ik ben zwanger van onze 2de. We willen gaan verhuizen binnenkort en we willen graag dat zijn dochter mee gaat.. ze vindt het erg haar moeder achter te laten maar snapt ook dat meeverhuizen nu de beste optie is.. (moeder werkt lange dagen buitenhuis en wij zijn beide veel thuis).. plus ze is gek op haar papa..
Nu komt het.. de woning heeft 3 slaapkamers en een zolder.. 2 grote, 1 echt kleine. En de zolder is groot met een eigen badkamertje. Ik wil graag onze peuter van 2 in de grote kamer naast ons en de baby in de kleine. En zijn dochter van 14 op de zolder. Hij wil dit niet en geeft haar liever de keuze en wil zelfs onze kleine van 2 naar de zolder en zijn dochter van 14 in de grote kamer naast die van ons. Ik vind dit absoluut niet realistisch. Een kleintje van 2 helemaal op de zolder. Ook voor ons niet praktisch wanneer ze Snachts Huilt en wanneer ze straks een peuter bedje krijgt wil ik niet dat ze gaat spoken snachts met een trap en alle gevolgen van dien.. ik heb gezegd zou ons kind ouder zijn zou het mij totaal niet uitmaken wie waar slaapt. Maar ik ga toch geen peuter op de zolder laten slapen omdat jij het zielig vindt dat je dochter van 14 naar de zolder “moet”. Hij heeft sws een enorme schuld gevoel altijd gehad naar zijn dochter en dat snap ik volkomen. Ik heb er altijd begrip voor gehad en alles maar gelaten omdat ik het oprecht altijd erg zielig vond. Maar nu denk ik, je gaat te ver. Of doe ik te moeilijk zoals ik hier te horen krijg? Overigens sliep ik vroeger altijd op de zolder bij mn ouders en vind ik het nog steeds de fijnste plek! Dus het is niet dat ik z’n dochter wegjaag naar de zolder. Het leek mij juist fijn voor haar.. ze heeft vaak vriendinnetjes slapen.. eigen badkamer.. eigen ruimte.. maar niks wat ik zeg lijkt positief over te komen bij mijn man lijkt het..