Beval Verhalen

Voor iedereen die (zoals ik) opziet tegen een ziekenhuis bevalling: het kan meevallen! Ik had gisterochtend de verloskundige gebeld ivm vochtverlies. Dit bleken gebroken vliezen te zijn, achteraf gezien was dat al bijna 48 uur geleden. En afgezien wat rugpijn en een zielig weetje gebeurde er niet veel. Dus thuisbevallen deden zij niet meer, we werden doorgestuurd naar het ziekenhuis. Mijn grote angst. Ik heb nog als een malle het huis aan kant proberen te krijgen en van alles in een tas gegooid. Tip van flip: doe spullen in je vluchtkoffer waar je blij mee bent. Ik had er een pyjama ingestopt die ik nooit droeg, nu weet ik ook weer waarom 😂. Afijn, om 15 uur waren we in het ziekenhuis. Gbs kweek werd afgenomen en adhv die uitslag zou er een plan worden gemaakt. Ze vroegen naar mijn bevalplan, we hadden een paar wensen die allemaal geen probleem waren. Ik ben met mijn man een rondje of zes door het ziekenhuis gaan struinen om rustig te worden en de tijd te doden. Ondertussen kwam er af en toe een wee. Op de afgesproken tijd terug naar de kamer gegaan waar de kweek gelukkig negatief bleek, ik toch al drie cm ontsluiting had en we eerst aan mochten kijken hoe de weeën zich ontwikkelden. Ik ben onder de douche gestapt in de hoop verder te ontspannen zodat de weeën door zouden zetten. En dat deden ze, hoewel er totaal geen regelmaat ik zat en ze nog best te doen waren. Ondertussen een halfuurtje aan de ctg gezeten. Na dat halfuurtje was ik de douche zat en vroeg stoer of we nog even van de afdeling afmochten. We zijn niet gegaan, want onder de douche vandaan voelde ik pas hoe goed dat warme water werkt. En o wat was ik blij dat er niet zoals een boiler op zit! Dus ik ben er gauw weer onder gegaan. Man ging ondertussen een hapje eten, ik had af en toe een mooie wee, maar nog steeds niet regelmatig. Ik probeerde te ontspannen en doezelde af en toe een beetje weg. Om 19 uur kwam mijn man terug en vond ik het toch wel heel prettig om in zijn hand te knijpen (niet zo sadistisch bedoeld als het klinkt). Toen kwamen er ineens kort achter elkaar twee poeiers van weeën, waarbij de laatste voor mijn gevoel vijf minuten doorging en ik druk voelde. Er was gelukkig net een verpleegkundige op de kamer, die heeft de verloskundige gebeld. Ik moest onder de douche vandaan richting bed. Ik heb gesnauwd dat ik helemaal nergens heen ging 🙈. Toch naar het bed gegaan, daar ben ik op handen en knieën voor gaan zitten en kwam nog een goede perswee die pas ophielde toen mijn man ons zoontje in handen had. Ik heb tijdens het uitdrijven geschreeuwd en gegild zo hard ik kon, jongens wat was dat intens. Om 19:30 is ons zoontje Abel geboren. Hoewel Abel het in eerste instantie prima leek te doen, bleef zijn saturatie een beetje hangen en kreunde hij non stop. Nu krijgt hij een klein beetje zuurstof ter ondersteuning en antibiotica omdat men bang is dat er toch een infectie speelt. We wachten op de bloedkweken en hoe hij zich verder ontwikkeld. Tot nu toe is het personeel in het ziekenhuis super relaxed en vriendelijk. Onze bezwaren over onder andere de antibiotica werden niet zomaar weggevuifd. En waar ik tegenop zag, zoals kunstmatige oxytocine, niet bewegen met ctg (of continue aan ctg), telkens ontsluiting meten, persen op bed, was allemaal niet van toepassing of hoefde na kort overleg niet. Echt, ik was bang overal een strijd over te moeten aangaan, maar dat is niet het geval geweest. Ook een gezellig kletspraatje tussendoor maakt het leuk. Het is me alles meegevallen. Aan allen die nog mogen bevallen: heel veel sterkte en een goede bevalling toegewenst. Aan allen die al zijn bevallen: goed herstel toegewenst, zorg goed voor jezelf en van harte gefeliciteerd 🩷💙 Ps: sorry als dit een warrig verhaal is, het is nu 4:40, heb twee uurtje geslapen en lig met een (continue kreunende) baby op m'n borst 🥰