Bevallingsagst

Ik heb er juist zin in haha Laat het over je heen komen☺️

Inderdaad wat Bonnie1988 zegt, gewoon over je heen laten komen, niets willen bepalen en ondergaan. Ruggenprik raad ik ook aan maar dat is persoonlijk. De eerste minuten met je baby zul je de rest van je leven blijven herinneren, dan is alles niet voor niets geweest 🥰

Ik ben een doula in opleiding. Je zou veel baat kunnen hebben aan een geboortecursus of een vertrouwd iemand bij je bevalling. Ook een doula bij de bevalling kan heel waardevol zijn. Wij vrouwen zijn gemaakt om te baren, maar we zijn ook gemaakt om andere vrouwen te steunen waar nodig❤️ helemaal als we zelf al door die bijzondere hoepel zijn gesprongen

Ik was bij mijn dochter echt enorm bang! Ik was zo zo zo angstig. Abnormaal. Kon geen bevallingsverhaal of ervaringen aanhoren en heb er ook niet naar gevraagd. Echter had ik zelf een zeer prettige ervaring. Ik voelde me één met mijn lichaam en had echt regie over mijn lichaam. Ik ging mee met de weeen als een golf en verzette mezelf niet. Heb een prachtige fijne bevalling gehad zonder enige pijnstilling, was immers ook te laat ervoor. Ik wist namelijk niet dat ik aan het bevallen was.. had al weken last van oefenween in de avond. Pas toen ik de verloskundige smeekte om een slaapmiddel.. constateerde zij dat ik aan het bevallen was en al op 7cm zat 😅. Dus op je af laten komen, niet verzetten tegen de pijn en je mindset veranderen: u. got. this. Een samenwerking van jouw lichaam, jouw mindset en de kleine die in mama’s armen wil komen ❤️🫶🏻.

Ik had ook een enorme bevalangst bij de eerste.. Hoe dichter het kwam hoe meer ik het kon plaatsen, ze moest er toch echt wel uit 😅 ondanks de lange bevalling heb ik heb de bevalling echt heel positief ervaren! Het is echt zoals ze zeggen... Eens jou kleintje op jou ligt vergeet je alles.. Ik kan mij echt bvb niet herinneren wanneer de placenta eruit is gekomen en wanneer ik genaaid ben aan de knip.. Onlangs vroeg ik zelfs aan mijn partner, wie heeft eigenlijk haar naam verteld en hoe die juist geschreven wordt? 🙈

Hey Bo, Ik herken je verhaal. Ik wilde zelfs vroeger nooit trouwen en kinderen krijgen, vooral daarom. Ik vond het ook heel spannend allemaal toen ik de eerste keer zwanger was. Ik wilde geen een bevallingsverhaal horen, mijn man had zelfs in een magazine over bevallen en zwanger de fotos voor me afgeplakt van bevallende vrouwen. 🤭 Ik had zelf uiteindelijk veel aan geloof in God, dat heeft mn angst toen weggehaald. Maar goed als je niet in God geloofd kan je daar natuurlijk niks mee. Ik denk inderdaad dat een Doula dan een heel goed idee kan zijn. Iemand die luistert naar je en er is voor je. Mij heeft de ruggenprik trouwens ook heel erg geholpen omdat ik het meeste bang was voor de pijn. Vooraf wilde ik ook helemaal geen ruggeprik trouwens, omdat ik dat ook eng vond. Maar uiteindelijk tijdens de bevalling wel voor gekozen en daar was ik heel blij mee. Niks van die hele prik gevoeld en daarna was het supergoed te doen. Een andere tip: als je bang bent voor uitscheuren enzo, schaf een epi-no aan. Daarmee kan je zorgen dat het daar beneden alvast opgerekt word zodat je baby er gewoon prima door past. Werkte perfect bij mij. En het help ook dat ik vast wist hoe het voelde als de baby eruitkwam. Hoop dat dit je een beetje helpt. Liefs!

Ik heb geen positief bevallingsverhaal want dit wordt mijn eerste bevalling. Maar ik herken je angst wel in de vorm van dat ik zenuwachtig/gespannen ben voor wat komen gaat. Dit is ons eerste kindje en is het dus misschien ook wel angst voor de ontwetendheid (herken dat nml. wel bij mezelf). Ik denk alleen wel dat de juiste mindset een hoop doet. Ik blijf continue tegen mezelf zeggen dat het loopt zoals het loopt. Op dit moment kan ik niks anders doen dan mij zo goed mogelijk voor te bereiden. Druk maken heeft vrij weinig zin omdat het toch loopt zoals het loopt. In het ergste geval wordt het horror, maar dan nog kan ik er op dit moment niks aan doen. Hopelijk heb je een lieve partner die je hierin kan begeleiden/ondersteunen. Misschien helpt dit je ook een beetje! Het helpt mij namelijk wel als ik dat tegen mezelf zeg. 😊

Heej, heb je ook gedacht aan een cursus ter voorbereiding? Op YouTube heb je ook dubbel zen van Doete en zij gaat ook in gesprek met moeders. Zelf heb ik mijn bevalling ook als positief ervaren wat niet wegneemt dat ik het erg spannend vind om voor een tweede keer te bevallen. Mijn bevalling begon met mijn vliezen die braken. Dat had ik totaal niet verwacht want ik had gedacht ik krijg rustig weeën en dan bouwt het langzaam op. Het eerste half uur voelde ik nog niks. Maar heb wel de verloskundige gebeld. Ongeveer om 19:00 . Zij was er al tegen 19:30 om even uitleg te geven en kijken hoe het er voor stond. Er werd verteld haha jawel dat ik heen gemeenschap meer mocht hebben. Ze zei ga maar even lekker douchen. Dat deed ik. De weeën begonnen en werden gelijk al vrij heftig. Ik zat lekker op een bal onder de douche... niet doen want ik viel er van af. Mijn man zei ik zei het je toch die stomme bal gaat weg daar. We mochten drie uur later bellen en de weeën moesten dan om de 5 minuten komen. Eenmaal onder de douche weg werden de weeën best zwaar om op te vangen. Ik heb nog tussendoor gespuugd. Ik zei tegen m'n man mag je al bellen ? Hij zo eum nog even volhouden. De weeën kwamen om de minuut. Op een gegeven moment heeft hij gebeld ( eerder dan de bel instructie) we mochten gelijk naar het ziekenhuis want ik wilde daar graag bevallen. Eenmaal daar was de verloskundige daar ook. Ik had 4 cm en wilde eigenlijk graag een badbevalling maar als ik in bad ging mocht ik geen ruggenprik en hoewel ik het op voorhand liever zonder pijnstilling wilde doen dacht ik echt ik kan dit niet. Dan moet je dus eerst aan de ctg als ik het goed zeg zo'n buikband om om te kijken naar de hartslag van je kindje dat moet voor een half uur. Ondertussen was ik nog een keer gevoeld en had ik 7 cm ontsluiting. Nou die band ging elke keer af omdat ik alleen op mijn handen en knieën kon opvangen. Dus kreeg onze baby een pinnetje op haar hoofdje. Nouja eindelijk mocht ik dan de ruggenprik. Halleluja. Eindelijk was het weer te doen en kon ik even op adem komen. Ook het laten bezinken van wij worden ouders het was nu ongeveer 23:00. De verloskundige zei nou vandaag is ze er wel hoor. Maargoed door de ruggenprik kwam alles een beetje stil te liggen ik had rond de 9 cm ontsluiting op dat moment. Toen zeiden ze we gaan zo de ruggenprik uitzetten en kijken of je persdrang krijgt. Ik zei ik kan ook wel persen met ruggenprik. Maar helaas ik kreeg geen persdrang. Ze hebben hem uit gezet en kwamen een uur later weer en er was niks veranderd( wel volledige ontsluiting) dus gingen de weeën opwekkers aan. Daar was ik.heel bang voor maar ze stelde me erg gerust en zeiden we beginnen heel erg laag en bouwen langzaam op. Dat deden ze ook. Rond 5 uur in de ochtend kreeg ik persweeën en om 05:20 was onze dochter er. Mijn man was de hele bevalling gewoon bij mij en dat vond ik zo fijn. Onze dochter is ook nooit uit ons zicht geweest. Ondanks dat bevallen nooit pijnloos is laten we even eerlijk zijn. Kun je het voor jezelf zo fijn mogelijk maken. Ik had een bevalplan maar die kon ik heel goed los laten doordat ik wist dat ik mijn grenzen aan mocht geven en er geluisterd werd naar mij. Mijn man was er voor me en dat was ook het fijnste gewoon iemand die je kent en die er is en die je vertrouwd dat mocht er iets niet goed gaan dat hij voor mij op komt. Van alles wat in mijn bevalplan stond is alleen ik wil in het ziekenhuis bevallen en mijn man moet aanwezig zijn gegaan zoals ik dat had gewild de rest kon allemaal het raam uit. Iedereen heeft een andere beleving van een bevalling. Ik kijk positief terug op de mijne en gun dat iedereen. Ga er open in en vertrouw op jezelf en je lichaam.

Ik zou een cursus aanraden, dan weet je waar je aan toe bent, en kun je je realistisch voorbereiden. Maar verder ook, wij vrouwen zijn echt gemaakt om dit te doen, we kunnen dit!! Ik heb mijn eerste bevalling ondanks dat het echt lang duurde als heel positief ervaren. Ik voelde me ZO in control, bij elke wee dacht ik "weer eentje dichter bij mijn kindje". Ik kon goed blijven ademen, en ondanks dat het pijn deed was het ben ik er deze keer ook echt niet bang voor. Probeer dit ook vooral aan te kaarten bij je verloskundige, waar je precies bang voor bent, zij kan je daar goed in begeleiden. Een bevalling is een heftige gebeurtenis, maar ik heb echt geen moment gedacht dat ik het niet kon, en ik kijk er nu eigenlijk alweer naar uit 😅. Ik heb me nog nooit zo sterk gevoeld als tijdens mijn bevalling eerlijk gezegd.

Hier ook wel angst voor het onbekende. Mijn grootste angst is eigenlijk meer dat ik in paniek raak door allerlei vragen/interventies. Ik woon in het buitenland en heb mijn hoop 'gevestigd' op dat in ieder geval 1 iemand daar Engels kan, maar dat heb ik helaas niet voor het zeggen. Daardoor is voor mij een absolute MUST dat mijn man ten alle tijden aanwezig moet zijn, zowel voor steun als voor vertaling als ik volledig blokkeer. Nu is dit land hier nogal conservatief en willen ze niet snel afwijken van hun principes, dus dat word nog wat 🙈. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de periode erna (zonder kraamzorg etc) 😅

Ik heb 3 fijne bevallingen gehad en de 3e was écht mijn droombevalling! Ik heb heel veel gehad aan het boek 'Vrije bevalling'. Bij je eerste bevalling denk je nog dat je over geleverd bent aan de medici. Maar er is zoveel dat je zelf kunt bepalen. Je kunt controle houden over je eigen geboorteproces. In alles heb je een keuze en het is goed om te weten welke keuzes je hebt. Het boek verteld hier heel veel over. Daarbij, als jij stress hebt hou je onbewust je bevalling tegen en kan er juist gebeuren waar je bang voor bent. Dus hoe dan ook zou ik iets gaan doen, zodat je je bevalling relaxed en met vertrouwen in gaat. Hypnobirthing schijnt ook fijn te zijn. Mijn eerste 2 bevallingen waren in het ziekenhuis. De eerste was op medische indicatie, i.v.m. meconiumhoudend vruchtwater. Dit was mijn minst fijne bevalling, omdat ik medisch werd en niet meer met mijn eigen verloskundigen beviel. Er werden te veel medische ingrepen gedaan, waarvan ik op dat moment niet wist dat ik er zelf nog een keuze in had. De tweede was poliklinisch: bij de eerste had ik te veel bloed verloren, maar dit kan ook door de knip genomen zijn, waardoor het advies was in het zh te bevallen. De 3e kwam 11 jaar later. Ik wilde perse thuis bevallen. Ik heb de eerste weeën in bed opgevangen. Mijn man masseerde mij tussen de weeën door. Mijn rug, benen en voeten! Niet gedacht dat voetmassage zo fijn kon zijn! Op mijn oortjes had ik hypnobirthing muziek. Op een gegeven moment wilde ik het bevalbad in, dat al lang klaar stond. Beetje extra warm water er bij. De muziek ging toen over de boxen verder. Het warme water was zo ontspannend. Ik luisterde naar mijn lichaam en welke houding ik nodig had. Eerst lag ik ontspannen achterover, later zat ik op mijn knieën en hing ik over de rand. Soms had ik het gevoel dat ik meer opzij moest leunen en dan deed ik dat. Ik had 2 pittige weeën en ik dacht; ik weet niet of ik dit ga volhouden zo, maar ik herpakte me, want hij moest er toch uit. Ik moest de hele tijd al poepen. Letterlijk. Opeens werd dat gevoel zo sterk dat ik dacht: jammer dan, dat schepnetje krijg je er niet voor niets bij, ik ga gewoon in bad poepen, mijn man vist het er wel uit. Dus ik zet kracht en poep zo het hoofd er uit, zonder een centje pijn. De volgende wee liet even op zich wachten. Dus toen die kwam perste ik in 1 keer de rest van het lichaam er uit. Nog steeds zonder pijn. Het voelde gewoon als poepen. Ook de placenta heb ik er even later zelf op mijn eigen tempo uitgeperst. Het was echt een droom bevalling met bijna geen pijn! Overigens ben ik nu bezig met het boek 'Mijn reis naar binnen' wat een vervolg is, of eigenlijk een praktische uitwerking van 'De vrije geboorte'. Er staan ontspanningsoefeningen in een opdrachten voor het maken van een dagboek, bevalplan etc. Echt een aanrader!

Zelf ben ik er niet bang voor en kijker zelf naar uit. Na veel gelezen te hebben over anderen hun ervaring denk ik dat het heel belangrijk is geen verwachtingen te hebben. Kijk op het moment wat je wil en wat goed voelt. Hoe meer je het wil gaan plannen, hoe groter de kans dat je het gevoel van controle verliest, in paniek raakt en uiteindelijk van een trauma zal spreken nadien "want alles wat ik niet wilde is gebeurd". Terwijl je zonder verwachtingen en plan veel verijer blijft in je denken. Probeer er dus echt rustig en open minden in te gaan en houd de focus op de uitkomst, een lief klein baby'tje in je armen. Hoe heftig het misschien wordt, een bevalling heeft een eind. Dat is wat mij altijd helpt bij pijn en ook aan wil vasthouden bij de bevalling.

Wat mij heeft geholpen bij de eerste - hypnobirthing cursus (of andere cursus die bij je past) - hypnose sessies bij een therapeut om van de angst naar zelfvertrouwen te komen. - het boek van Ina May Gaskin met positieve verhalen en hoe ons lichaam gemaakt is om te bevallen - positieve affirmaties luisteren over de geboorte van tevoren veel geluisterd(op youtube bijv.)

Ohh wat goed !! Bedankt voor deze tips !!

Dit boek is echt goud! En anders in NL vrije geboorte lezen Goed voorbereiden met een bevallen cursus (ik deed bevallen als een baas) en daarna inderdaad loslaten en mee bewegen. Ik vind zelf “over je heen laten komen” niet de beste strategie, ik had voorbereid en dan loslaten een fijne bevalling, en meer met mij, en 2 vriendinnen die echt t wel zagen op t moment dat t begon wisten niet wat ze mee maakten en hadden erg lange bevallingen met uiteindelijk spoed keizersnede en negatieve ervaring. Dat hoeft zeker niet zo te zijn natuurlijk, maar je mindset bepaalt wel hoe je terug gaat kijken - wat supergoed dat je al deelt hoe je je voelt en er mee aan de slag gaat!! Jij en je baby weten wat jullie nodig hebben 🫶

Ik snap het. Ik heb mijn hele leven gezegd geen kinderen te willen. Puur door bevallingsangst. Uiteindelijk rond 21 jaar kreeg ik heel veel kriebels voor kinderen en op 24 zwanger. De hele zwangerschap was ik heel angstig voor de bevalling, maar de dag dat mijn water brak en ik echt ging bevallen, viel de stress volledig weg. Heel vreemd hoor! Ik heb een hele goede bevalling gehad van 13u in totaal en 18 min persen. Ik kan maar hopen dat de volgende ook zo verloopt!

Ik begrijp je ook, dit riep ik ook voor mijn eerste bevalling. Ik ben zelf niet fijn ter wereld gekomen en de verhalen daarover en het feit dat ik gereanimeerd ben vond ik nooit een leuk vooruitzicht 🫠. Ik zei altijd ik wil een kind maar niet bevallen. Mijn 1e bevalling verliep heel voorspoedig. Ik heb wel wat lang moeten persen maar het ging allemaal ‘volgens het boekje’. Ik had wel vertrouwen in mezelf maar door mijn eigen geboorte wilde ik perse in het ziekenhuis bevallen, iets met schijnveiligheid 😉, maar dat hielp mij wel om gerust de bevalling in te gaan, wetende dat je op een plek bent waar ze in kunnen grijpen. Hierna was ik dus ook niet meer zo bang voor de bevalling en bij de 2e had ik er minder angst voor en was het echt een hele snelle droombevalling van 3 uur. Nu voor de 3e voel ik die angst helemaal niet meer. Ga voor jezelf na wat je zo spannend vind. Heb het erover met je verloskundige/gynaecoloog en probeer vertrouwen in jezelf te hebben. Zet hem op alvast!

Ik wil even antwoorden op de insinuatie van dat het slecht kan lopen omdat je niet voorbereid bent. Dat triggert me een beetje als iemand bij wie het de vorige keer in een spoedkeizersnede is uitgedraaid. De reden waarom ik een keizersnede gehad heb, heeft absoluut niets te maken met wel of niet voorbereid zijn. Je haalt zelf wel aan dat het niet altijd zo moet zijn, maar eigenlijk vind ik dat die vergelijking sowieso al niet gemaakt moet worden. Ik heb vriendinnen die niet voorbereid waren en die positieve bevalervaringen hebben, ik heb er die wel voorbereid waren en die er negatieve hebben en vriendinnen met wel/geen voorbereiding in alle andere mogelijke scenario’s. Als zwangere vrouw beslis je zelf hoeveel je je voorbereid en je doet waar jij je goed bij voelt. Wat ik het belangrijkste vind (en dat is al sinds de voorbereiding op mijn eerste bevalling), is dat je je bewust moet zijn dat het anders kan lopen dan wat je gedacht had. Elke bevalling is anders en je kan je onmogelijk op elke situatie voorbereiden. Ik heb enkele zaken die ik voor mezelf belangrijk vind en dan beslis ik op het moment zelf waar ik me het beste bij voel rekening houdend met hoe het op dat moment met mij en met de baby gaat.

Voor mij wordt het de tweede bevalling en ondanks een hele positieve ervaring bij de eerste voel ik toch wel gezonde spanning richting de volgende bevalling, omdat je nooit weet hoe het gaat lopen. Bij de eerste is het erg vlot gegaan. Om half 2 's nachts braken de vliezen en moesten we naar het ziekenhuis komen omdat onze dochter in stuitligging lag. Uiteindelijk ging alles erg snel en werd ze om half 10 in de ochtend geboren. Zonder pijnstilling en ik zat echt helemaal in mijn bubbel. Een klein half uurtje moeten persen. Wat ik eerder ook al heb gelezen vergeet je alles snel weer als je je kindje in je armen krijgt. Ik kan me ook niks meer herinneren van de hechting na de knip. Zelf heb ik een zwangerschapscursus gedaan (geboorte academie) omdat ik het persoonlijk erg prettig vind om te weten wat er ongeveer gaat gebeuren. En ook veel tips voor verschillende houdingen tijdens de weeën en persen. Doordat het zo vlot ging ben ik hier tijdens de bevalling niet meer mee bezig geweest maar ik vond het fijn te weten dat er verschillende opties zijn.

Ik heb niet een pretig bevalling gehad bij mijn eerste. Maar nu weinig herinneren meer (2 jaar geleden). Ik denk je hersen werkt zo dat je de pijn vergeten. Anders durf vrouwen dat niet meer 😅. Je licham kan dat. En het is maar kort paar dagen als je