Eerste kindje 1jaar voorbereiden op tweede kindje

Samen boekjes lezen miss? Maar heel eerlijk, ik denk dat ze er nog weinig van begrijpen op deze leeftijd 🤷🏽‍♀️

Ik doe niks ter voorbereiding ik zou niet weten wat. Onze dochter wordt in november 1 en ik ben 6 februari uitgerekend

Ik heb het boekje "wat zit er in je buik, mama" gekocht (vinted). En we nemen hem mee naar de echo's/controles.hij geeft zelf kusjes, knuffels en zelfs zn speen aan "de baby".. de buik van mn vrouw. Heel lief. Hij is van 24 februari 2023. 22 februari 2025 zijn we uitgerekend van ons tweede wonder.

Mijn zoontje is 1 jaar en 2 maanden en ik heb het met hem elke dag over zijn baby broertje die in februari geboren wordt. Ik heb ook een boekje gekocht over het krijgen van een broertje waar we af en toe samen in lezen. Ik denk dat het concept nog totaal over z'n hoofd gaat maar als ik vraag 'waar is jouw broertje?' wijst hij wel naar mijn buik 😂

Ja dat dus. Het enige is dat ik wel het idee heb dat ze iets merkt, ze wil alleen maar der mama. Als papa der eten geeft is dat niet goed en houd ze der mond dicht. Ze hangt steeds aan me benen en wil opgetild worden, heel onhandig

Ja hij is net even wat ouder, hier is ze van september. Dus ze snapt het nog niet

Ze snappen vaak meer dan je denkt.. een popje kun je zeker nu al kopen, boekjes lezen, betrek haar in je zwangerschap. Mama krijgt een dikkere buik, baby in mama's buik, gewoon vertellen. Als je het kindje voelt, laat haar mee voelen zodra dat kan. Iets is altijd beter dan niets. En zij zal geheid, net als ieder eerste kind, even moeite hebben met de verdeelde aandacht. Betrek haar daar straks ook bij.. als je flesvoeding moet/wil geven, samen flesje klaarmaken, laat haar meekijken met in badje gaan, luier verschonen. Laat haar een luier pakken bijv. Ze zijn vaak heel behulpzaam en voelen zich trots als ze mogen helpen. Het komt wel goed 😊

De oudste was 15 maanden toen dr zusje geboren werd. Vaak verteld dat mama een baby in dr buik heeft en dat de baby lief is en ze mag aaien. Ook een pop gekocht en boekjes gelezen. De eerste ontmoeting was te leuk. Zusje lag in de maxi cosi en we lieten dr kijken en aaien. Ze bleef ook maar zeggen baby lief. Toen ze bij mij op schoot zat wees ze naar mijn buik en vroeg baby? Dus ik uitleggen dat de baby nu uit de buik was. Ze heeft het nooit meer gevraagd terwijl we maanden lang elke dag mijn buik hebben geaaid. Die kleintjes gebrijpen echt meer dan je denkt. Tijdens de zwangerschap was de pop wel leuk maar deed ze er weinig mee. Na de geboorte liep ze de hele dag met de pop. Over de schouder boertje uit te kloppen en pop moest ook een luier aan. Echt een aanrader!

Ja, lijkt me ook lastig op zo'n jonge leeftijd. Ons zoontje is Al een stukje ouder nu ons tweede kindje komt. Maar misschien dat het ook helpt om bij iemand anders langs te gaan die een babytje heeft zodat ze kan zien hoe dat is. (Als je die mogelijkheid hebt natuurlijk.)

Ik doe niet veels speciaals, hij snapt er echt nog helemaal niets van. Heb wel een Bobbi boekje van Bobbi wordt grote broer die we regelmatig voorlezen, maar verder🤷🏼‍♀️ Hij wordt in februari 2, wellicht dat hij over een 2 maanden het al iets meer snapt

Ahh wat leuk, me dochter zal dan nog net geen 17 maanden zijn tegen de tijd dat ik beval. Maar zal je zeggen juist rond december een pop geven of juist geven als de baby net geboren is? En hoe is het gegaan met de aandacht. Me dochter is heel erg aan me gekleefd de hele dag en ben bang dat het drama word als ik me aandacht moet verdelen

Ps. We praten er wel gewoon over, en wijzen naar mijn buik met: daar zit baby zusje in, maar hij snapt er nog niets van

Wij praten over de baby en noemen daarbij ook al zijn naam. Op deze manier is de baby al onderdeel van het gezin. Ook betrekken we onze zoon bij praktische zaken, zoals het ombouwen van het ledikant, het inrichten van de commode etcetera. Verder zag ik bij de bibliotheek een aantal boeken over het worden van grote broer of zus. Deze boeken gaan wij over een tijd lenen en samen met onze zoon lezen.

Ik zou hem geven tijdens je zwangerschap. In het "ergste" geval doet ze er niets mee. Als de baby is geboren zal ze hem er zelf wel weer bijpakken. De eerste 6 maanden vond ik best pittig. Vanaf toen kwam er eigenlijk een beetje lucht en voelde het elke maand makkelijker. De eerste periode zit er nog totaal geen ritme in. Boodschappen bestellen en een schoonmaakster elke week was echt een verademing. Veel gepeeld met de oudste terwijl ik de jongste vast had of in de draagdoek bij me. Boekjes lezen en torens bouwen met blokken is altijd een succes. Ook heeft de televisie meer aangestaan dan me lief is. Maar dat is uiteindelijk ook weer goedgekomen. Nu zijn ze 2.5 jaar en 14 maanden en echt GEK op elkaar. Jongste klimt bij de oudste op schoot en de oudste slaat dr armen om dr heen. De oudste aait te jongste regelmatig over dr hoofd als ze langsloopt. Samen schaterlachen in de kinderstoel tijdens het eten. Het is echt heel bijzonder om de band tussen deze 2 te zien. Er is ook nooit sprake geweest van jaloezie. De oudste kan zich ook echt niet meer herinneren dat ze ooit alleen was.

Dit klinkt zo lief! Kan niet wachten tot onze kleine grote zus wordt 🥹

Thanks voor je reactie! Ik wou dat iemand me dit had verteld tijdens zwangerschap/eerste periode. Ik heb mij zo schuldig en egoïstisch gevoeld naar onze oudste toe. Maar wij hadden haar oprecht geen groter cadeau kunnen geven. Je weet al hoe fantastisch het is om de liefde te voelen voor je eerste kind. Je weet ookal hoe het voelt om je partner met jullie kindje te zien. Maar echt je eerste en tweede kind samen zien opgroeien is een dieper level van liefde. (Sommige dagen krijg ik wel een punthoofd van ze als weer de hele dag speelgoed afpakken en gillen. Die momenten zijn er ook 😆)

🥹🥹🥹