Emetofobie

Yes, ik heb dit ook. Vervelende fobie he...Hier zijn op het forum (maar dan niet specifiek deze groep) meerdere topics over, die je gerust kunt terugzoeken . Ik ben nu zwanger van de tweede en ongeveer 13 weken zwanger. Ergste is bij mij voorbij en heb ook niet hoeven spugen. Vorige keer ook niet. Ik werd de vorige keer nog wat angstig rond de bevalling, omdat je dan ook kunt spugen. Ik heb dit daarom goed besproken met mijn verloskundige. Bleek bij de vorige bevalling niet gebeurd te zijn, dus dat geeft dan ook weer wat vertrouwen in de volgende bevalling. Blijf goed naar je lichaam luisteren. Wat valt wel goed en wat niet? Zoek afleiding, praat erover met je partner en de verloskundige. Als de angst echt te sterk is, kan je ook preventieve medicatie in huis halen als dat je rust geeft. En als dat allemaal onvoldoende helpt, zou ik een verwijzing naar de pop-poli vragen in het ziekenhuis om je hierbij te begeleiden.

Ik heb ook emetofobie! Echt een rotfobie.. superknap dat je ondanks dat toch een zwangerschap aangegaan bent ❤️ ik heb zelf een behandeling gehad vorig jaar bij Kindt Clinics, dat heeft wel echt de scherpe randen er vanaf gehaald. Is de reden dat je dit topic gestart bent omdat je vooral zelf bang bent om over te geven, of voor als de baby geboren is?

Dit heb ik ook! Ik herken je gevoel helemaal. Ik heb deze angst al vanaf mijn jeugd (moeder had ook de angst en heeft dit aan mij doorgegeven). Ik heb een vriend en die kan er goed tegen, hij helpt mij er mij. Als ik moet spugen is hij bij me, houdt hij me hand vast en zegt hij dat het goed komt en niet erg is. Spuug van de kinderen ruimt hij op. Maar vaak is het... doorbijten en het over je heen laten komen. Accepteren dat het eng is en dat mag je zeker ook uitspreken.

Fijn hè zo’n partner! Die van mij kan dan gelukkig ook goed steunen. Maar ik vind t zo vreselijke eng… Ik snap zelf niet hoezo dat is het vervelende. Als ik misselijk ben, of denk dat ik ga overgeven raak ik zo in paniek, ga ik zo huilen, raak echt compleet de controle kwijt. En als ik misselijk ben ben ik ook het liefste thuis. Als ik ergens ben krijg ik heel erg paniekaanval tot ik veilig thuis ben. Tis echt heftige angst af en toe.

Ik begrijp het helemaal, dat heb ik ook! Ik weet alleen waar het vandaan komt. Als ik vroeger toen ik kind was moest spugen, reageerde mijn moeder helemaal hysterisch. Daar heb ik het van overgenomen. Mijn moeder liet me geloven dat het eng is en het niet hoort terwijl je er niks aan kan doen natuurlijk. Door te weten waar het vandaan komt, kan ik het beter relativeren, ik vind het nog steeds ontzettend eng en raak ook in paniek, maar ik troost mezelf tussendoor (1e trimester veel misselijk en spugen). En me vriend kijkt me niet gek aan en troost me dan. Zo leer je langzaam dat het niet erg is, wel heel vervelend maar dat het weer vanzelf overgaat.

Wat vervelend dat je hier tegenaan loopt! Ik werk zelf als psycholoog en zou, als je er echt last van hebt, adviseren hier hulp bij te zoeken. Er is hier een goede behandeling voor te krijgen die relatief kort duurt! Uiteraard zal het nooit je hobby worden (van wie wel ;)), maar het kan zeker helpen om er niet meer bang voor te hoeven zijn :) succes!