emetofobie 🙁

Hee, probeer er niet te veel aan te denken. Tijdens mijn 1e zwangerschap heb ik geen 1 keer moeten overgeven. Wel was ik super misselijk maar kon daar prima mee om gaan. Op moment van een misselijkheidsgolf gewoon doorgaan met wat je aan het doen was en vooral niet aan toe geven. Op de momenten dat ik het even zwaar had, drukte ik met mijn duim op mijn pols, een soort van masseren. Werkte ook goed.

Hey, ik heb deze angst ook. Ik heb gelukkig geen last van veel misselijkheid. Ik had alleen van de week 1x dat ik erg misselijk werd van de buikkrampen die ik had. Wat bij mij werkt is dat ik rechtop ga zitten (als ik lig) en dat ik dan diep ademhaal en mij daar helemaal op focus. Ik voel dan de tintelingen in mijn lichaam (die ik van misselijkheid gevoel krijg) langzaam wegzakken en dan geef ik mijzelf in gedachten een soort van peptalk dat ik over mijn misselijkheid kan heen stappen. Ik herken je angst en ik hoop dat je er niet te veel last van gaat krijgen, misschien heb je hier wat aan de volgende keer als het gebeurd :)

Ik heb ook emetofobie en ben 6 weken zwanger. Bij mij gaat het best goed.. angstig maar wel oké! Sterkte 😘

Ik heb ook emetofobie. Voor mijn zwangerschap een keer een hypnose behandeling gehad, dat heeft de scherpe randjes wel wat weggehaald. Sindsdien minder last van angstaanvallen. Nu 5+6 zwanger en nog niet misselijk geweest, hoop echt dat het zo blijft. Hoop voor jou ook! Heb helaas niet echt tips voor je

Ik heb dit ook! Officiele diagnose gehad ook maar geen hulp voor gehad. Gek maar waar: ik ben zo goed als van de emetofobie af door mn zwangerschap. Ik heb een heel prima eerste trimester gehad zonder misselijkheid en werd vervolgens met 13 weken zooooo misselijk. Ik heb het een aantal keren tegen weten te houden maar éen keer, gelukkig toen mijn moeder bij me was, kwam het dus. Helemaal in paniek, gillend dat ik moest overgeven , is mn moeder mee gegaan maar de wc en zei dat er niks kon gebeuren en ik het moest laten gaan . Toen kwam het (voor het eerst in 25 jaar overgegeven)en ik voelde me zo vreselijk maar ook zo opgelucht dat het weer eens gebeurd was. De keer erop was mijn man erbij en ervaarde ik niet meer zulke paniek. Daarna is het nog één keer gebeurd en was de paniek er überhaupt niet meer. Kortom: het heeft mij er vanaf geholpen juist doordat het gebeurde en het voor/door een goed doel kwam. Ik kan achteraf alleen maar zeggen: de angst en paniek om misselijkheid gaan het waarschijnlijk alleen maar erger maken en áls het gebeurd, zul je waarschijnlijk ook denken dat het voor een goed doel was en je het echt wel overleefd🥹🩷 sterkte meid!

Ik heb ook heftige emetofobie. Ik ben helaas veel misselijk, ben nu 15 weken zwanger, gelukkig nog niet hoeven spugen. Maar als ik echt heel misselijk ben raak ik zo vreselijk in paniek.. je raakt gewoon echt de controle kwijt.. ik ga ook helemaal huilen ect… tis zo’n vervelende angst. Als ik maar iets in m’n buik voel denk ik er aan en als ik ergens anders ben wel ik ook direct naar huis eigenlijk. Ik moet sterk zijn en proberen er niet te denken, maar is soms lastig!