Even van me afschrijven

Lieve dames, Het zullen deels aan de hormonen liggen, ik weet het even niet meer. Na een miskraam begin dit jaar ben ik nu ongeveer 10 weken zwanger. Ik ben blij maar het voelt toch anders. Je ziet toch met die bepaalde nare gedachten in je achterhoofd dat het toch weer niet goed gaat. Probeer positief te blijven, maar is zeker niet altijd gemakkelijk. Nu komt het dat m’n partner en ik gisteravond een heftige ruzie hebben. Een die ik nog nooit met hem gehad en hem heb ook nog niet zo gezien. Ik ben nog niet fysiek aangevallen, maar het zat wel op m’n randje als onze andere dochter van 1,5 jaar er niet was. Zij was ook enorm geschrokken. Uiteindelijk is ze wel in slaap gevallen en ik heb denk ik de halve nacht wakker gelegen van alles. Toen kwam het ineens die gedachte; doe ik er wel goed om deze zwangerschap door te laten gaan? Of stel dat het door alle spanningen toch weet niet goed gaat. Misschien is het dan wel beter zo… ik weet niet meer even. En ik ben alles behalve voorstander van een abortus (los van alles specifieke gevallen). Ik moest het gewoon even van me afschrijven. Niemand behalve m’n partner weet dat ik zwanger ben vanwege de 10 weken, vandaar ik het m’n gedachten even met jullie deel. Geen vooroordelen alsjeblieft. Vindt het al lastig genoeg met al die hormonen (en die rennende peuter om me heen). Geniet van jullie dag ❤️