Extra vermoeidheid

Zo herkenbaar! Ik kan amper me bed uit in de ochtend. Ik heb gisteren en eergisteren groot gedeelte van de dag thuis gewerkt maar eigenlijk was het niet te doen. Ik probeer wel wat dingen te doen maar ik kom eigenlijk amper van de bank af😅 Als ik rondvraag krijg ik vooral dat het erbij hoort en dat het hopelijk minder wordt in 2e trimester...... ik ben nu 9,5 week dus ik hoop erop

Ik voel me echt precies zo! Ik zei ook al tegen m’n moeder ik word echt depressief als dit zo doorgaat komende weken terwijl het m’n aller grootste droom was nog een klein kindje erbij We kunnen alleen maar hopen dat het over een paar weekjes een stuk beter gaat 💙💗

De vermoeidheid bij mij is op dit moment een stuk minder geworden sinds een aantal dagen. En ik ben nu 9+3 weken zwanger. Ik kon eerst de hele dag wel slapen!

Ik vind het heeel knap om te zeggen dat je soms op het punt zit van.. laat maar zitten allemaal!! Er wordt echt te rooskleurig gedaan over zwangerschap, alsof je in de beste tijd van je leven hoort te zitten en het allemaal magisch en wonderfull is. Uiteraard is het ook een zegen maar dat neemt niet weg dat het zowel lichamelijk als mentaal ook ECHT slopend kan zijn. Dit is mijn eerste zwangerschap en ik ben ook helemaal van die roze wolk afgeknikkerd dat ik liefdevol met m’n buikje om kon gaan. Misschien komt dat nog hoor (nu pas 6+1) maar er wordt te weinig gepraat over hoe veel het van je kan kosten.. voel je er niet schuldig over, ik heb (gelukkig) meerdere mama’s ontmoet die zich zo voelden hun 1e trimester!

Ahw lieve schat dat je je zo voelt moet ook even schrikken voor jezelf zijn geweest. Als eerste heel veel liefde! Mijn eerste tip: ga lekker slapen, en als je wakker bent kijk wat lukt. Lukt huishouden even niet vraag dan om hulp evt bij familie en vrienden. Je lichaam werkt gewoon super hard en het is begrijpelijk dat je zo moe bent. Mijn 2e tip als je je mentaal zo blijft voelen bespreek het met je vk. Wellicht kan zij je hulp bieden of even laten uithuilen wat ook kan helpen. Vaak word dit beter verder in de zwangerschap maar (even realistisch en stom antwoord) soms niet en als je dan zo negatief blijft lijkt het me een goed idee om professionele hulp te hebben. Maar wat je ook voelt en denkt nu doet niks af aan jou als moeder of de liefde die je voor je kindje hebt en krijgt! Er komt een dag dat je met je kindje op de bank zit en je het voor geen goud wil missen! Heel veel liefs van mij en je mag altijd even een berichtje sturen als je iets kwijt moet

Wauwwww zo mooi om dit zo krachtig te lezen! Ik had idd ook iemand in mijn omgeving die zei; zooo ik kan wel altijd zwanger zijn, ik voel me zwanger beter dan niet zwanger. En ik heb dat voorbeeld heel erg in me opgenomen. Helaas lig ik al 2,5 week ziek thuis ivm bandenpijn etc. Gelukkig gaat het wel wat beter, maar ik vraag mezelf geregeld af of ik me niet gewoon aanstel. Als ik op de bank lig om rustig aan te doen om bijv morgen weer het een ander te kunnen gaan doen voel ik me al schuldig dat ik niks doe. Wat jij omschrijft is zoooo mooi en verhelderend! Hoe voel jij je?

Herkenbaar. Daarom sinds maandag al ziek gemeld. Zo zo zoooo moe.

Ik heb ook te veel voorbeelden om me geen gehad van meiden die gewoon prima zichzelf bleven tijdens hun hele zwangerschap, terwijl ik het idee heb dat in mijn hele “zijn” afsta aan de zwangerschap. Ik voel me niet meer mijzelf, mijn lichaam voelt niet van mij, en hoewel ik nog niet enorm te klagen heb over klachten (ik geef bijv wel over maar gelukkig niet de hele dag 🤮). Ik voel me een aansteller, vooral naar mijn man en heb ook het gevoel dat omdat ik pas zo kort zwanger ben, ik nu juist eingelijk gewoon nog wel dingen zou moeten kunnen. Het voelt pas “geoorloofd” om niks meer waard te zijn als ik daadwerkelijk ook een bolle buik heb en het einde in zicht is. Ik denk dat ik dit ook ga aangeven bij mijn huisarts of vk, omdat ik bang ben dat het psychische stuk best wel parten gaat spelen.. niet nu dan straks na de bevalling wel 😅

En dan nog niets beginnen over mijn man die ik niet meer kan uitstaan spontaan uit het niks ! 😩

Heel lief van je ❤️❤️❤️❤️

Sterkte❤️

Ik snap je helemaaaaal! Ergens maar goed dat we van te voren niet wisten hoe het soms ook kan zijn, anders zou ik er niet eens aan durven beginnen denk ik 😅 je mag wel klagen over klachten, kan soms opluchten zelfs, even lekker van je af mopperen haha. Zijn ook maar weer de hormonen denk ik dan. Je kunt altijd hulp inschakelen als je denkt dat dit helpt, beter iets dan niets toch ☺️ en maar gewoon toegeven aan het gevoel van; ik heb last dus ik plof op de bank. Heb je verder ook zo last van hormonen? Ik had gister een middag huilen en vanmorgen heb ik ruzie gemaakt met een klantenservice en had ik het zo bont gemaakt dat die vrouw zelfs boos op hing 🤣 #hormonen

Nou ik voel je helemaal. Ik had dit zelfde, heel vermoeid, ontzettend misselijk en zag het even allemaal niet meer zitten. Maar je bent niet alleen ! En geen zorgen want je komt er wel doorheen. Ik zit nu in week 9+4 en ik voel mij al beter, wel nog redelijk snel moe maar stukke beter dan eerst. Probeer afleiding te zoeken van familie en vrienden al is het maar bellen, en bedenk je dat je straks een lief klein kindje in je armen zult hebben, of uberhaupt eerst een mooie babybelly krijgt❤️ het komt wel goed en je gaat je echt wel beter voelen. Als je wilt praten mag je altijd berichtje doen. Beterschap 🙏🏻

Vandaag 7+nogwat en EINDELIJK energie in m'n lichaam! Ik ben / was ook erg vermoeid, heb op vakantie twee dagen bijna volledig op de bank gelegen. Gelukkig is dit wel m'n enige kwaal, en m'n vriend geeft me gelukkig de ruimte om te rusten. Wat mij soms helpt is echt mezelf een schop onder m'n kont geven.. 'Gewoon' mezelf van de bank trekken en naar buiten gaan met m'n dochter. Maar dat werkt soms ook averechts.. dan krijg ik zo'n moe/zwak hoofd dat het voelt dat ik flauw ga vallen als ik niet héél snel ga liggen. Wat ik wil zeggen: de energie komt terug. Nog even geduld 🥹..