Gender dissapointment / graag tips 🩵

Zo erg als jij had ik het niet. Maar ik wilde ook graag een meisje omdat ik de kleertjes ect leuker vind voor een meisje. Dus bij openen van de envelop was ik ook beetje teleurgesteld. Terwijl ik zelf al dacht dat het een jongen zou zijn. Ondertussen allemaal leuke kleertjes aan het scoren voor de kleine man, en bezig met de baby kamer. Wat een voorpret! Ik ben ondertussen helemaal gewend aan een jongetje. En zou niet eens meer een meisje willen! 🥰 ps: ze zeggen dat jongetjes liever zijn voor de mama! Geniet er van! Komt allemaal wel goed, went vlug!

Sorry als dit niet de reactie is waar je op hoopt, maar ik vind dit echt ongelooflijk. Uiteraard kan je wel een soort voorkeur hebben, maar om nu de hele nacht hierom te huilen? Is het kindje dan nu minder gewenst? Ik heb zelf heel lang in een fertiliteitstraject gezeten en ben gelukkig zwanger, maar er zijn heel veel vrouwen die nooit zwanger zullen worden en dat heb jij maar mooi al voor elkaar! Kijk naar wat je wel hebt, je bent zwanger, het gaat goed, het lijkt tot nu toe gezond? Daarbij nog iets, ik zag mezelf als meisjes moeder omdat ik zelf opgegroeid ben in een gezin met meiden, maar ik heb een jongetje rondlopen en zou het nooit meer anders willen. Het is echt fantastisch. Kleding is echt niet lastig, ik vind het juist ondertussen hartstikke makkelijk om leuke kleding voor hem te kopen. Enneh vergeleken met de meisjes om mij heen hebben wij geen drama in huis met gilbuien en op de grond liggen. Geloof me, het is hartstikke leuk!

Om even met de deur in huis te vallen. Je plan was toch niet gelukt. Ik ben zwanger geworden via een donor en heb 1 inseminatie gehad op mijn meest vruchtbare dag... grootste kans dus op een jongen. Het is toch echt een meisje hier (en stieken had ik hoop op een jongen). Ook eten had het geslacht van je kindje niet beïnvloed, het is de zaadcel die het geslacht bepaald en vanaf de bevruchting staat dit vast. Wat jij eet had hier niets aan veranderd. Je gevoel is wel heel normaal en mag er echt zijn! Ik heb ook even moeten schakelen en wennen aan het idee, ik zag mezelf altijd als jongensmama. De meisjeskleding doet mij ook minder dan de stoere jongensafdeling. Je schrijft dat je voornamelijk meisjes om je heen hebt en een jongen onbekend is. Het onbekende is altijd spannend! Wist je dat je bij een jongentje meer kans hebt op een knuffelkontje en jongens vaak veel meer naar hun maam toe trekken? Het komt echt wel goed hoor! Ik ben intussen helemaal blij met mijn meisje, maar ze zal geen overdosis roze krijgen (tenzij ze er later zelf om vraagt natuurlijk). De jongensafdelig trekt nog steeds wat mijn aandacht, maar het zwakt af. Uiteindelijk ga je je toekomst echt wel vorm geven naar het kindje dat groeit in plaats van het idee dat je had.

He wat lastig, ik kan me je teleurstelling echt wel voorstellen. Ik kan je niet echt helpen, enige wat ik wil zeggen is dat ik denk dat reacties in de strekking ‘je moet blij zijn dat het kindje gezond is’ jou niet gaan helpen. Natuurlijk ben je daar blij mee, maar dat is je vraag niet. Je gevoelens zijn legitiem! Het waait ongetwijfeld over, en over een tijdje wil je vast niets anders dan dit kindje. Maar voor nu, aan de andere forumleden, laten we niet haar gevoelens bagatelliseren 😘

Dankjewel voor je reactie. Wat ik al zei, ik kan mijn gevoel niet uitschakelen.. ik snap dat dit raar kan overkomen op andere mensen maar ik schaam me hier zelf ook voor en vandaar dat ik via hier steun zoek.

Het 1e deel van je reactie is echt helemaal niet nodig. Niemand moet hun rouw van een bepaald toekomstbeeld wegstoppen omdat anderen niet (makkelijk) zwanger worden. Laten we niemand schuldgevoel aanpraten hier. Genderdiapointment is een heel vaak voorkomend iets en heeft niets met je liefde voor het kindje te maken, het gaat om het gemis van wat je niet zal krijgen (het beeld dat je had met je toekomstige zoon/ dochter, de zoon/ dochter die je niet krijgt).

Dankjewel 🩵🩵

Dankjewel 🩵🩵

Dat is ook de reden waarom ik je daarna vertel hoe leuk het is om een jongen te hebben! Het eerste deel is mijn emotie, ik heb namelijk tranen in mijn ogen van dit soort berichten.

Dankjewel, ben het helemaal met je eens. Je voelt je namelijk al zo schuldig om dit als vrouw te voelen. Het is ook niet dat mijn ventje niet welkom is, echt verre van!!! Het is meer dat ik afscheid moet nemen van mijn droom/toekomst beeld waar ik jaren over na dacht

Gelukkig bepaal jij niet hoe anderen mogen reageren. Als de schrijfster het niet eens is met mijn bericht zal ik dat met haar gewoon bespreken. Gelukkig heeft ze al gereageerd en sluit ik deze reactie af.

Ik hoopte bij de eerste op een meisje en om die reden durfde ik geen echo. Angst dat ik niet blij zou zijn was te verwachten. Na een bevalling van 16uur en non stop weeën bevallen van een zoon. En hij kwam op me borst en ik was helemaal blij. Het komt goed nu zwanger van nummer 2 en nu hoop ik juist op een jongen. Je gaat ervan houden en het komt helemaal goed🩵.

Hi, Bij mijn eerste zwangerschap had ik een lichte voorkeur voor een meisje. Zeker lang zo erg niet als jij het omschrijft maar de (lichte) teleurstelling was wel aanwezig op het moment dat ik op mijn gender reveal blauwe rook zag. Het omschakelen heeft misschien een dag geduurd en daarna was ik helemaal happy met mijn 🩵 Met 41+3 weken ben ik bevallen maar heeft mijn zoontje het niet overleeft. Dat is echt life changing geweest en veranderd je voor altijd als persoon. Godzijdank is het mij nog een keer gegund om zwanger te mogen zijn. And guess what? Weer een 🩵😊 Het cliché is echt waar. Had geen enkele voorkeur dit keer en ben zo gelukkig. Je gevoel mag er zeker zijn, maar probeer je meer te focussen op je blessings die je hebt en relativeer de “issues” die je nu hebt en je zal zien dat dit gevoel snel over gaat! Het heeft ook echt geen nut om in dit te blijven hangen want ik weet zeker dat je het straks niet eens anders meer wil. Zou zonde zijn omdat je niet optimaal van je zwangerschap geniet…

Had ik ook bij mijn eerste, altijd gedacht dat ik een meisje zou krijgen. Bij mij in de familie is ook al generaties lang het eerste kleinkind een meisje. Dus het was echt slikken toen het een jongetje bleek. Die wordt nu bijna 3 en is het liefste kind ter wereld. Heel makkelijk en knuffelig, waar ik sommige meisjes in onze omgeving zie die een stuk "lastiger" zijn. Is natuurlijk ook karakter. Nu zwanger van de tweede en hoop weer op een meisje, maar minder sterk dan de eerste omdat ik weet hoe leuk een jongetje is. Het is fijn om het nu te weten, dan heb je nog een flinke tijd om aan het idee te wennen. Ik snap de rouw om het afscheid nemen van een langgekoesterde wens, maar hoop ook dat je snel heel blij kan zijn met een kleine mama knuffelaar. En inderdaad wat al gezegd is, feitelijk bepaald de spermacel het geslacht en kunnen wij daar als vrouw dus niet zo veel aan doen.

Wij hebben vrijdag de geslachtsecho gehad. Ik snap Je gevoel heel goed. Wij krijgen een meisje terwijl ik echt ook het gevoel van een jongensmama heb. Ik was ook ff behoorlijk in shock dat het een dochter is. Het is echt ineens zo omschakelen. Niks mis mee dit gevoel moet je toelaten bespreken met een vertrouwd of neutraal persoon. Over een tijdje is er niets meer aan de hand en snel je niet meer waarom je je zo voelde. Het Komt echt goed maar het heeft tijd nodig. Gun jezelf die tijd om te wennen. En de opmerking je mag blij zijn dat je kind gezond is dat is het gevoel van andere niet van jou. Iedereen maakt dit proces anders mee.

Ik bepaal niet hoe anderen reageren nee, maar ik kies zelf ook waarop ik reageer 😉 iemand schuld aanpraten voor een emotie/ gevoel is alles behalve netjes. Ts heeft wel netjes op jou gereageerd inderdaad. Je post een reactie over hoe je je voelt over iemands emoties op een forum en verwacht dat niemand een reactie terug schrijft over hoe ze zich voelen over jouw emoties... niet helemaal hoe een forum werkt. Als topics als deze je zo hard raken open je ze beter niet, heeft niemand wat aan.

Wat heftig 😟🩵 Dankjewel voor je tips 🩵

Jeetje meid wat onwijs krachtig geschreven en je hebt gelijk ook! 🥹 jongentjes zijn het aller aller aller liefste voor hun mama ik wens je een mooie zwangerschap en een gezonde gelukkige baby boy 🥹

Ik kan het me goed voorstellen! Bij mijn eerste zwangerschap had ik ook een voorkeur voor een meisje. Gelukkig mocht ik ook zwanger zijn van een meisje toen. Ik weet zeker dat ik ergens teleurgesteld zou zijn als het een jongetje was geweest en vooral had moeten schakelen. Ik ben helaas toen spontaan bevallen met 21+6 en mag nu weer zwanger zijn. En eerlijk; het boeit me echt helemaal niet meer wat het geslacht is. Zou ik teleurgesteld zijn als ik nooit in mijn leven meer een meisje mag krijgen? Dat weet ik wel zeker. Maar voor nu ben ik allang blij als ik een gezond kindje op de wereld mag zetten. Weet dat je gevoel er mag zijn, maar ik hoop ook heel erg voor je dat het lukt om je beeld en verwachting bij te stellen en dat je kan genieten van het uitzien naar een jongetje 🩵

Teleurstelling voelen mag als je zo sterk op een meisje had gehoopt . Alleen de heftigheid ervan en hoe je ermee om gaat (de hele nacht huilen) is wel jammer! Het zou fijn zijn als je alsnog erg kan genieten van je zwangerschap en het wonder dat je kleine jongen in jouw buik aan het groeien is. Je kan je gevoel niet uitschakelen, maar je kan misschien wel manieren vinden om het minder heftig zo tot uiting te laten komen. Veel relativeren, manieren van ontspanning zoeken , video’s van jongens baby’s kijken? Ik denk dat het ook heel bijzonder is om moeder van een zoon te mogen worden, dat verschilt niet in de potentiële liefde die je kan gaan ontvangen. Je zegt dat je de liefde van een jongen niet kent maar jongens zijn geen aliens ofzo, het zal niet per se anders zijn dan dat van een meisje