Gewoon even onzeker

Herkenbaar, hier geen mama alleen maar wel 3.5 jaar bezig geweest. Het lijkt allemaal zo onwerkelijk. Mijn buik groeit wel, kwaaltjes zijn er ook wel maar niet zoals je de meestal verhalen hoort. Ja ik weet dat we blij mogen zijn maar elke echo is er weer een om ons wondertje nog meer bij ons te voelen.

Hi lieverd, ik zit in precies dezelfde situatie als jij. Ik ben 5 februari uitgerekend dus volgensmij lopen we ook gelijk op. Ik heb wel een relatie maar mijn vriend is zelf nog zoekende naar zijn verantwoordelijkheid en daardoor voel ik me vaak wel alleen in de zwangerschap. Ik merk zelf dat ik heel erg bang ben dat er iets mis zou gaan met de baby en dat dit dan mijn schuld zou zijn. Dit is nergens op gebaseerd want ik leef gezond en eet of drink niks wat ik niet zou mogen. Toch blijft het telkens in mijn hoofd spoken dat dit te mooi is om waar te zijn. Ik heb veel problemen met mijn baarmoeder gehad en heb al meerdere plekjes weefsel weg moeten laten halen door HPV pap3 waardoor ik ook bang was niet meer natuurlijk zwanger te kunnen worden. Ik denk dat dit de druk op een 'goede zwangerschap' wel flink verhoogd voor mij en ik daardoor misschien extra bang ben dat het fout zou kunnen gaan, juist omdat ik zo dankbaar ben dat ik zwanger ben geworden. Veel mensen om mij heen begrijpen dit totaal niet en zeggen vaak dingen als 'je moet er gewoon van genieten'. Dit vind ik heel erg lastig omdat dit voor mij niet zo voelt. Ik merk dat ik veel positiviteit haal uit succesverhalen op de forums en leuke dingen doen met vriendinnen, maar ik denk dat ik stiekem toch een beetje een doomdenker zal blijven tot ik de kleine in mijn handen heb..❤️

Herkenbaar, soms voelt de zwangerschap zo ‘afstandelijk’, en dan ook weer schuldgevoel naar de baby dat ik niet op zo’n roze wolk zit, maar toch kan ik me ook nog niet echt hechten ofzo aan wat er in de buik gebeurd.. soms ook doemscenario’s in mijn hoofd met dat het mis gaat met de baby, of tijdens bevalling overlijd, de meest gekke dingen..

Heel normaal (zikn best veel topics over te vinden) en herkenbaar afgezien van "alles voor de kleine is klaar" 😅 hier heb ik nog amper wat afgezoen van kleertjes en kleine spullen. Afgelopen weekend pas voor de 2e keer ee babywinkel binnen gelopen en enkel met de gratis box weer naar buiten gegaan haha Komt goed! Het is nu ook nog erg abstract allemaal. Zelf met mijn vele kwaaltjes dringt het niet altijd helemaal door. Ik "schrik" nog steeds sommige momenten als me te binnen schiet van oh ja, ik ben zwanger 🤣 toch raak ik meer en meer op de roze wolk, maar het is puur met fantaseren over mijn kindje, niet zozeer de connectie met het kindje in mijn buik. Je lichaam doet alles nu, wat er nu ook gebeurt tijdens je zwangerschap, daar heb je helaas 0 controle over. En geen enkele vrouw weet echt wat ze doet, het is leren en het komt echt wel goed!

❤️

Deels wek herkenbaar hier. Behalve erge vermoeidheid heb ik tot nu toe 0 klachten 😅 Wel hebben we de babykamer zo goed als af. Maar dat is deels ook omdat ik gewoon van het ‘nu’ doen ben en niet wil wachten tot ik misschien wel een enorme buik heb en dan amper zelf nog iets kan doen. Toch blijft het lastig om altijd maar ‘blij’ te zijn. Merk dat ik nog steeds, ondanks de goede echo’s, heel onzeker blijf of alles wel goed gaat. Ben nu bijna 21 weken en voel en zie ook nog niks veranderen. Dus dat helpt niet mee. Nu heb ik met de 20 weken echo gehoord dat mijn placenta aan de voorkant ligt, dus ergens stelt me dat wel weer gerust dat het langer kan duren 😅 En over als de kleine er is, dat is allemaal doodeng, maar ik probeer mezelf maar voor te houden dan 10000en mensen het doen en dat ook goed gaat 😂