Gewoon even onzeker

Ken je dat? Je bent alleen, zwanger van je eerste kindje. En alles wat er om je heen gebeurt verkeerd je, want je bent alleen maar bezig met je baby'tje. Als je er achter komt ben je 2-3 weken zwanger, maar je voelt niks, geen enkele kwaaltje. Je gaat naar de verloskundige, met de gedachte: het zal wel niet zo zijn.. en dan... een kloppend hartje.. je bent echt zwanger. Weken gaan voorbij, maanden gaan voorbij.. Alles voor de kleine is klaar, het enige wat mist is de kleine zelf. Maar dan, ben je opeens 22 weken zwanger, je buik is niet veel dikker geworden, de kwaaltjes zijn nogsteeds nooit gekomen. Met familie en vrienden praat je over de kleine, maar het lijkt alsof je het hebt over iemand anders, want ik voel me niet zwanger. Alleen thuis, in het donker, in de stilte. Zit je toch te denken.. ik ben zwanger, maar hoe ga ik het doen ? Zal ik het goed doen als de kleine er straks is? Zal het gezond zijn, zal het gelukkig zijn straks ? Ben ik er eigenlijk wel echt klaar voor? Wat als er wat gebeurt? En ik ben alleen ? Ga ik dan wel doen wat ik moet doen, of zal ik in shock zijn en wat als er dan iets ergs gebeurt? Is dit normaal? Gaat dit nog weer weg ? Wat als ik de 9 maanden niet voldraag? Is het dan mijn schuld, omdat ik niet weet wat ik moet doen ? Het zal wel een kwaaltje zijn, Vandaag 22 weken💞 en die buik zal niks uitmaken, ik weet wat ik bij me draag, en dat zal zolang zijn, als het nodig is