Kunnen we het een keer ergens anders over hebben?

😂😂😂😂😂je wordt deels zo en deels denk je sjeetje wat praat is over wat anders mens😂

Dit geldt hetzelfde voor mensen die duizenden foto’s van hun kinderen willen laten zien, helemaal top maar je vind dit alleen zelf leuk😂. Los van misschien de opa’s en oma’s en een enkele vriendin (die toevallig gek is op mn zoontje en de vaste oppas) haha.

Ohhh ja die mensen ken ik ook. Zit je midden in een gesprek over totaal iets anders en ineens krijg je ongevraagd een foto/filmpje te zien van wat die kleine nu weer kan. Ik denk dan altijd, ik wordt later niet zo...maar ik ben er zo bang voor haha

Ik herken dit zo! Vooral bij mijn vorige zwangerschap werd ik er gek van. Vooral omdat ik dacht ‘Tot de kleine geboren is kan ik nog lekker mijn leven precies zo inrichten als het was. Pas als de baby er is verandert mijn leven.’ Maar andere mensen denken er helaas niet altijd zo over. Nu kan ik vooral geïrriteerd raken als mijn man met zijn moeder belt en ze vraagt (iedere keer maar weer): ‘Hoe gaat het met Zef, trekt ze het allemaal nog?’ Natuurlijk lief die interesse. Maar op het moment dat ik niet zwanger ben ik het vooral ‘Groetjes thuis!’ 🤣

Dat geldt niet alleen voor kinderen, maar ook voor huisdieren en vakantiefoto's. Heel leuk, maar niet leuk genoeg dat ik er zoveel foto's van wil zien. Genoeg is genoeg.

Dit inderdaad.

Haha ik merk meestal inderdaad wel dat het eerste uur hierover gaat, daarna probeer ik het gesprek een andere kant op te sturen en dat werkt meestal wel omdat ze dan de hint snappen

Haha zo herkenbaar. Ik ben voor het eerst in verwachting en kom net terug van een verjaardag waar toevallig nog twee andere zwangere vrouwen waren. Het gaat alleen nog maar daar over!! En op zich vind ik het wel leuk om erover te vertellen want het is natuurlijk iets heel groots, maar voelde ook heel sterk dat ik niet zo iemand wil worden die alleen nog maar daar over kan praten.... ook echt niet leuk voor de mensen op de verjaardag die daar nog niet mee bezig zijn of bv ongewild kinderloos zijn. Mijn vriend vindt het ook een beetje irritant dat iedereen maar vraagt hoe het met mij gaat maar dat ze niet meer vragen hoe het met hem gaat!

Ik begrijp volledig wat je bedoelt. Ik merk ook dat het gesprek met vriendinnen die ook al kinderen hebben vaak kan worden samengevat dat we over de kinderen gepraat hebben. Ik dacht vroeger nooit dat ik zo zou worden. Maar wanneer ik eerlijk ben met mezelf dan is er naast mijn werk en mijn kind (en nu zwangerschap) niet echt iets anders in mijn leven, dus de onderwerpen om over de praten voelen ook heel beperkt aan. Momenteel word ik echt geleefd door het mama zijn en hoe geweldig dat soms is, hoe eenzaam dat ook kan zijn. En over mijn kind praten is iets waar ik wel veel over weet, dus dat voelt aan als een veilige zone. Ik probeer me er echter bewust van te zijn en ook regelmatig genoeg over andere zaken te praten of vragen te stellen aan anderen, maar ik moet er wel echt bewust mee bezig zijn. Dit is iets wat ik voor ik mama werd nooit van mezelf had gedacht.

Ik vond het ook altijd mega irritant dat het altijd maar over kinderen moest gaan toen ik ze zelf nog niet had. Maar je leven veranderd gewoon echt compleet, waardoor dat nu eenmaal een onderwerp is waar veel over gesproken wordt. Ik werk 4 dagen in de week en kom op tijd naar huis om tijd door te brengen met mijn zoontje. Rond een uurtje of 20hr heb ik tijd voor mezelf en dat betekent vaak dat er nog even een serie wordt aangezet of ik een spelletje speel met mn partner. Op de dagen dat ik niet werk spendeer ik mijn tijd aan mn zoontje 😂 Dus de dingen die ik daarnaast mee-maak, onderneem ik vaak met vriendinnen. Ik hoef hun niet te vertellen over wat ik met hun gedaan heb, want daar waren ze bij. Dus ik vertel ze over de dingen die ik meemaak en dat zijn de ontwikkelingen van mn zoon.

Haha zo heerlijk dat hier een topic over is! Ik herken het heel erg, super blij met zwangerschap en stuur vaak alsnog gesprek ergens anders over, met name bij collegas of verre kennissen. Vriendinnen spam ik sowieso met mn baby praat want die hebben ook kinderen. Merk ook zeker dat ik er zelf veel meer over praat met mn vriend, dat ik vroeger gezegd zou hebben over vriendinnen, Jeetje die kan ook nergens anders over praten. Ik denk dat het heel logisch is om deze verandering op te merken en ook dat je er tegen verzet omdat er nog zoveel meer is! Wat ik wel echt oprecht irritant vind is dat mensen nu ineens de hele tijd baby fotos van hun eigen of klein kinderen laten zien. Daar zat ik voorheen maar nu nog steeds niet op te wachten 😅

Ik ben vooral verbaasd hoeveel mensen in ene geïnteresseerd zijn in hoe het gaat! Haha Mensen die ik nooit echt gesproken heb of al langere tijd niet hebben gesproken appen mij in ene prive. Andere sprak ik eerst af en toe en appen nu regelmatig hoe het gaat. Super lief natuurlijk maar vind het ook bijzonder waarom mijn zwangerschap extra vriendschap aanwakkert ofzo.. Alsof we het zonder zwangerschap niet leuk kunnen hebben. Waarom nu wel?

Ik had precies hetzelfde, ineens appjes van collega's en familie die ik eigenlijk nooit echt persoonlijk app en nu willen ze van alles weten.

Ik denk dat iedereen die kinderen heeft toch wel graag over z'n kinderen praat. Je brengt er veel tijd mee door, maakt vaak minder bijzondere dingen mee zonder dat je kindjes erbij waren en als de één eenmaal begint krijg je vaak: oja.... wist je dat die van mij....? Valt me ook op hoe 'graag' iedereen vertelt over eigen ervaringen, inclusief bevalling, met name tijdens eerste zwangerschap. Nu bij de tweede valt het wel mee (of ik ben er ondertussen meer aan gewend geraakt, dat kan ook!). Een beetje een mix van hoe het met mij gaat, zoontje gaat, zwangerschap gaat (50%) en andere onderwerpen (50%) vind ik nu geen probleem meer en daar kan ik opzich zelf ook wel invloed op uitoefenen.

Ja! Soms vind ik het voelen alsof ik niet meer zelf als een mens wordt gezien, maar dat ik alleen mijn zwangerschap ben. Natuurlijk heel fijn al die interesse, maar als het even kan dan praat ik ook graag over andere dingen die mij interesseren.

Zo herkenbaar! Vooral bij mijn eerste zwangerschap vond ik het bijzonder, je maakt opeens deel uit van de club van de moeders en het gaat dan ook over niks anders meer dan je (aanstaande) moederschap. Vind het dan ook nog steeds heel chill om met mijn jongere en mannelijke collega’s te praten. Al moet ik zeggen dat sinds ik moeder (nu 3 jaar) ben die kloof ook steeds groter voelt of zo, beleef veel minder spannende dingen dan vroeger en daarnaast is wat ik beleef is voornamelijk met kind of op het werk… niet de meest boeiende verhalen.

Herkenbaar! Ik ben voor mezelf een lijstje bij gaan houden met de naam "Zwanger - wat mensen uitkramen" en daarin zet ik alle rare / opvallende dingen die mensen ineens denken te kunnen zeggen. Puur om er nog een beetje om te kunnen lachen. Een kleine greep: 1. Daaag zeggen tegen je buik ipv tegen jou bij 't afscheid nemen. 2. "Wel lekker genieten hè!!?1!" Terwijl ik al 3 maanden misselijk ben. 3. Heb je al last van je voeten? Nee? O dat komt nog wel! Op het moment zelf kan ik er dan van binnen geïrriteerd over zijn maar later moet ik er toch weer om lachen.