Hoi mama's,
Momenteel ben ik in verwachting van mijn tweede (en waarschijnlijk laatste) kindje. Nu was het bij onze eerste zo dat we qua werk en sociaal geen grote aanpassingen in ons leven hebben gedaan: onze zoon paste er mooi in en het feit dat we elke vrije minuut voor hem hadden, was hierbij natuurlijk ook heel fijn.
Afgelopen week kwam nu heel plots ineens het besef écht binnen (een beetje laat, ik weet het) dat we over een paar maandjes met zijn viertjes zijn en dat de komende twee jaar in die zin heel bijzonder worden met twee kleine kindjes thuis - daarna gaat de oudste alweer naar de basisschool. Tot nu toe heb ik nog niet serieus nagedacht over mijn wensen op werkgebied maar ik merk ineens een sterke drang om de focus naar thuis te verschuiven en minder te gaan werken. Het idee dat ik nog niet eens 30 jaar ben en dat ik na de tropenjaren nog minstens 35 jaar heb waarin ik "carrière" kan maken (als ik dat al zou willen 😜) zorgen ervoor dat ik nog sterker voel dat dit HET moment is om me te richten op thuis en mijn carrière als mama.
Ben heel benieuwd of anderen dit gevoel herkennen en wat jullie vervolgens voor keuze hebben gemaakt! Ik zou het zo erg vinden om later terug te kijken op deze tijd en te denken: 'had ik maar meer tijd en aandacht voor mijn kinderen gehad'. Maar ik wil ook niet in een opwelling vol hormonen drastische keuzes maken haha. Wat hierbij nog een beetje onhandig is, is dat ik een PhD doe dus dat ik wel ouderschapsverlof kan opnemen maar dat ik vervolgens ook maar een deel van die tijd weer terugkrijg. Dus ik zal altijd een deel van het werk dan in mijn eigen tijd moeten inhalen.
Ervaringsverhalen van mama's zijn meer dan welkom!!