Moeite met ‘blij zijn’ na MA

Heel herkenbaar. Ik denk na een zwaar traject dat het ook nog eens extra moeilijk is. Ik heb niet echt tips want weet zelf niet goed hoe ermee om te gaan. Ik probeer het maar te laten en vertrouw er op dat de blijdschap en liefde zal groeien naarmate het kindje groeit.

Ik heb geen miskraam gehad maar ik ben echt niet lekker door de misselijkheid en andere kwaaltjes. Ik ben ook zo bang dat het voor niks is en dat ik een miskraam krijg. Op dit moment geen reden voor maar het is normaal dat je je zo voelt.

Ik herken het helemaal, in februari een miskraam gehad en nu heel erg onzeker. Klachten nemen af waardoor ik nog onzekerder ben .. woensdag een extra echo laten maken en dit was zo goed dat ik weer wat rustiger ben

Oh wauw! Wat een ontroerend mooi beeld ❤️

Ik denk dat dit (helaas) voor veel vrouwen herkenbaar is. Ik heb zelf een vroeggeboorte meegemaakt bij 21+6 nu bijna 1,5 jaar geleden. Ik merk dat ik er echt in sta van: eerst zien dan geloven. Dus erg blij ben ik ook nog niet geweest. ik hoop dat dit uiteindelijk wel weer gaat komen, maar momenteel is het er eigenlijk nog niet. ik vergeet het soms ook gewoon 😅 Ik heb dus geen tips, maar wil wel zeggen dat je gevoel er mag zijn. Het is niet niks wat je al doorgemaakt hebt, dus je wil jezelf waarschijnlijk ook beschermen. Hopelijk komt er een moment dat je er echt van kan genieten:)

Ja ik ik heb een trauma opgelopen van mijn miskraam en dat kwam zo hard aan ik feb ook een MA gehad en voel mij totaal niet serieus genomen eerst door de assistente die niet wou dat ik voor de 8 weken kwam voor een echo vanwege een ‘protocol’ vervolgens kom ik vandaag voor de echo keek ze eerst uitwendig en spreekt na 2 minuten de woorden uit ‘ ik zie geen hartje kloppen’ waarop ik heel hard moest huilen vervolgens zegt ze trek je broek maar uit ik wil toch even inwendig kijken en godzijdank zie ik ineens een hartje kloppen tranen van geluk weer maar zo gigantisch gespannen ik lag te trillen op die stoel en voelde me zo ellendig. Nu mag ik ook nog nieteens een echo over 2 weken want er is hartslag en het vruchtje is precies de termijn die het moet zijn en mag 1 augustus weer komen pas dan is de termijn echo dat duurt voor mijn gevoel veels te lang , het voelt alsof ik elke echo aan het overleven ben deze is geweest maar kijk nu al op tegen die van 1 augustus en wat jij schrijft voel ik precies zo wat nou als je deze weken allemaal voor niks doorstaat en dan bang moet zijn dat je hart weer gebroken wordt ik zit in een wir war aan emoties en wat je zegt zo n echo geeft dan even rustig maar ben nu alweer mij druk aan het maken voor de komende echo want ik ga 5 augustus op vakantie en nu bedacht ik mij als ik dan 1 augustus hoor dat het niet goed gaat is mijn hele vakantie verpest (het is toch verschrikkelijk dat je zo gaat denken) ik wil zo heel graag blij zijn maar hoe dan! Dikke kus Nice

Heel herkenbaar..... Wij zijn al ff bezig en inmiddels 2x een MA bij 10 weken, een miskraam met 5 weken in mei. Inmiddels zwanger maar durf niet helemaal blij te zijn. We zijn inmiddels 7+4 hadden vorige week met 6+3 een echo waar we 2 kloppende hartjes zagen. Maar gister sloeg de paniek toe, gelukkig, ondanks dat wij medisch zijn, mochten we gister een echo maken bij de verloskundige. Beide kindjes gegroeid en sterk kloppende hartjes.... Maar pffft ik heb dezelfde gedachtes (Wij zaten in een IVF-traject Maar uiteindelijk tussen de behandelingen door spontaan zwanger) Ik zou zeggen laat je gevoel er zijn. Het is niet gek om je zo te voelen. Een MA met 9 weken is niet niks en de angst is ook gewoon reëel gezien je laatste ervaring. Zal ook een stukje zelfbescherming zijn om deze gevoelens te hebben (dat is het bij mij althans) Hoop dat je morgen een goede echo hebt en vertrouwen krijgt in je lichaam. ❤️❤️❤️❤️

Jeetje wat pittig! Wij hebben hetzelfde met de termijnecho en vakantie. We gaan zelfs die dag weg (kon niet anders ingepland worden) en ik ben ook als de dood dat het dan mis is. Gelukkig mag ik morgen een keer extra komen. Ik zou het gewoon aangeven bij je verloskundige. Als je je niet gehoord voelt ben je helemaal vrij ergens anders naartoe te gaan. Sterkte!

Ja lastige hierin is dat ik dat dus gevraagd heb maar dat ze dit niet doen zegt ze vanwege mijn angst ik zie dat zelf echt totaal anders , ik zit zowiso al te twijfelen of ik de termijn echo verplaats na mijn vakantie dan kan dat voor mijn gevoel mij niet afgepakt worden ofzo ( vind dat zo n gekke zin die ik nu uitspreek ) hoop dat je mij begrijpt🫣

Och heel herkenbaar hoor 😥❤️. Mijn 1e zwangerschap was ook een MA, inmiddels een gezonde dochter gekregen 🙏🏼. Maar zowel tijdens m'n zwangerschap van m'n dochter als nu weer heel erg numb in m'n gevoelens. Ik ben blij, maar probeer heel erg neutraal in te blijven uit angst om weer gebroken te worden. Het is dit keer iets minder dan vorige x omdat ik nu in ieder geval weet dat mijn lichaam dit kan, maar de angst blijft en genieten kan ik absoluut nog niet (mede dankzij de misselijkheid). Vorige keer kwam dit bij mij wel na de 13w echo en al helemaal na de 20w en toen ik dr ging voelen. Het vertrouwen in je lichaam moet weer groeien, geef het tijd. En je gevoelens mogen er zijn, allemaal. 🤍

Hier ook veel angst! Mijn 4e zwangerschap voor ons 2e kindje. De 1e x ging het mis met 11 weken. De zwangerschap die daar op volgde was spannend maar bij 13 weken toen ik het begon te vertrouwen kregen met met 14 weken te horen dat ons kindje een chromosoom afwijking heeft en we moesten de keuze maken om hem te laten overlijden en moet ik gaan bevallen. Toen nog even zwanger geweest en nu dus vol met stres! Dit in onze laatste poging! En ik merk dat ik eigelijk niet over de zwangerschap praten wil want stel je voor dat het niet meer leeft oid. Heel pijnlijk maar ik verwacht dat als deze zwangerschap voorspoedig verloopt,er wel weer een moment komt dat we wat kunnen genieten! (Op de foto zie je dat ins zoontje te veel vingertjes heeft♡)

Heel herkenbaar 😔 afgelopen 7 jaar 19 vroege miskramen gehad en 2 bbz waarbij mijn eileiders zijn verwijderd. Ik heb nu zwanger 7 weken +2. Voor het eerst een goede echo gehad. Ik merk dat ik nog steeds niet kan genieten omdat mijn angst te groot is. Ik ben nu via ivf zwanger en ben bang dat angst en genieten pas na de geboorte komt.

Jeetje wat een weg hebben jullie afgelegd… Hoe meer ik erover praat, hoe meer ik begrijp dat het super normaal is wat we voelen. Ik probeer wat liever voor mezelf te zijn. Het is oké dat ik bang ben en het nog niet helemaal kan omarmen. Het betekent absoluut niet dat het kindje ongewenst is. Júist niet. Ik heb net een goede echo gehad bij 9 weken en langzaamaan durf ik te denken ‘zal het dan toch…?’. Ik ga lekker een taartje kopen en van dit moment genieten ☺️

Heel herkenbaar. Ik heb 1 vroege miskraam gehad en begin april een MA met 10+3. Ik ben nu 8 +6, en ondanks de goede echo dinsdag waarbij we zelfs vooruit gezet zijn ben ik alleen maar gestresst. Ik heb dan ook gebeld of ik volgende week een pretecho kan doen, wat gelukkig kan, zodat ik niet nog 2 weken mezelf opvreet van de stress of alles wel goed gaat en er misschien niet weer wat mis is terwijl ik mij nog op en top zwanger voel. Per week is voor mij gewoon net iets beter te doen. Ondanks dat ik dit zo graag wil kan ik er ook écht nog niet heel blij mee zijn. Toch een stukje zelfbescherming denk ik