Moeite met ‘blij zijn’ na MA

Ik vind het ontzettend stom en verdrietig maar ik merk dat ik niet echt blij kan zijn met mijn zwangerschap. Ik heb in december een missed abortion gehad bij 9 weken en dat blijkt er toch meer ingehakt te hebben dan ik dacht. Ik vind het lastig om zwangerschapssymptomen te hebben. Waar ik die eerder kon omarmen (want “jeeh ik ben zwanger!”) denk ik nu steeds “wat als ik dit weer voor niks aan het doorstaan ben”. Ik durf gewoon niet blij te zijn, bang dat m’n hart weer gebroken gaat worden. Ik had verwacht dat een goede echo me gerust zou stellen en dat ik de MA los kon laten. Maar dat lukt (nog) niet. In overleg met de verloskundige mag ik morgen komen voor een extra echo. Morgen is ook de dag waarop ik eerder uitgerekend was en we hopen dat een goede echo me kan helpen om de twee zwangerschappen wat los van elkaar te gaan zien. Ik merk dat ik best veroordelend naar mezelf ben. Ik wil niet moe zijn, ik wil geen last hebben en ik moet vooral gelukkig zijn… Want na een lang medisch traject (oa ICSI) eindelijk weer zwanger. Wie herkent deze struggles? Ik ben vooral op zoek naar herkenning en wat steun.