Niet op 1 lijn met partner

Ik vind het moeilijk volgen... Jij woont samen met je mama? Je stiefzoon logeer regelmatig bij jullie? Voor de rest woont hij bij zijn mama? En ze hebben een co ouderschap waar hij de tijd niet voor heeft? Of waarom zijn die "logeerpartijtjes"? Waar woont je partner? Waar is zijn huis? Hij heeft maar 4 vrije dagen per maand en je wil niet dat hij die met zijn zoon doorbrengt, maar iets met jullie baby doet? Waarom doen jullie niet met z'n allen iets damen en laat je hen de andere dag zijn eigen ding doen. Elk dag werken en pas om 20:00 thuis zijn en zelf op zijn vrije dag niet kunnen rusten... daar gaat hij toch heel erg snel aan inderdoor? Waar zie jij gemakzucht bij je partner? Ik hoor een overwerkt en doodvermoeiend leven voor die man? Kan hij minder werken? Werk jij?

Hij wilt niet met zn allen iets doen omdat zijn andere kindje dat niet wilt, dus elk weekend dat hij vrij is doet hij 1 hele dag niks en de andere dag iets met zijn andere kind. Ik ben nu nog met verlof en ga binnenkort ook weer fulltime aan het werk. Hij kiest er zelf voor om zoveel te werken. Hij hoeft niet zoveel te werken en kan vaker vrij zijn maar wilt dit niet. Ik heb aangekaart dat ik het niet erg vindt dat hij iets leuks doet met zijn andere kind maar dan zou hij ook 1 dag iets met ons kindje moeten plannen en niet elk weekend dat hij vrij is het genoegen neemt met 5 minuutjes aandacht geven omdat hij nog zo jong is en volgens hem niks begrijpt

Klinkt alsof het voor je partner ook heel zwaar is. Ergens moet hij dan prioriteiten stellen kan ik mij voorstellen. Het is niet ideaal, maar het kindje van 7 heeft nu misschien inderdaad meer aandacht nodig van papa dan jullie kleintje? Betere afstemming zou wel fijn zijn!

Uit elkaar gaan voelt als een drastische beslissing als ik het verhaal zo lees maar uiteindelijk weet alleen jij wat het beste is voor jezelf en daardoor (misschien) ook voor je baby. Hoe was jullie relatie voordat de baby er was? Twijfelde je toen ook al ooit en is dit de druppel? Sommige mannen hebben ook gewoon niet zoveel met baby's. Het wil niet zeggen dat hij de baby niet meer aandacht gaat geven als hij ouder wordt. Wat verwacht je nu dat hij gaat doen voor leuke dingen met de baby? Zoveel meer dan wat knuffelen en spelen kan niet echt. Of wil je graag uitstapjes maken zodat jezelf ook meer quality time hebt met hem / jullie gezin?

Voor het tweede jaar van je kind geen drastische beslissingen nemen is mijn advies. Iedereen is moe, moet wennen, hormonen etc.. probeer op een gunstig moment de gesprekken aan te gaan en blijf bij je zelf, ik mis in dit verhaal jouw aandeel. Hij werkt hard en veel én heeft nog een zoontje die hij specifieke aandacht móet geven omdat ie hem anders niet ziet. Ga er maar aan staan. Snap dat het moeilijk voor jou is maar hij heeft het zeker niet makkelijk als ik dit zo lees

Ik vind het jammer omdat ik zijn kindje als mijn kindje zie en ik heb ook al sinds dat hij 8 weken is voor hem gezorgd en het voelt voor mij ook alsof dit ons allemaal uit elkaar drijft. Als ik vraag of we iets met zn allen kunnen doen wordt er al heel makkelijk gezegd ja hij wilt dat niet dus nee, dat hij meer aandacht nodig heeft dat snap ik ook. Maar geef ons kindje dan ook wat tijd in je vrije weekend. Hij is best actief en houdt van kijken naar visjes en lichtjes, ik wilde dit weekend naar het dolfinarium maar dat werd gewoon afgewezen omdat hij daar te moe voor zou zijn en de andere dag al iets heeft gepland met zn andere kind

Onze relatie was altijd goed behalve het stukje waar zijn ex partner en hij mij niet meenemen in de afspraken wat betreft het kindje. Vaak was hij zelf aan het werken en moest ik op hem letten zonder dat er mij vertelt werd dat hij die dag of dat weekend bij ons zou zijn en mijn planningen vaak afgezegd moesten worden, dit is tot het heden niet veranderd. Hij hoeft ook niks met de baby te hebben maar onze baby vind lichtjes en kleuren en vissen heel leuk en als ik dan een activiteit wil doen die zulke dingen aanbied wordt het afgewezen omdat hij te moe is en de andere vrije dag al wat gepland heeft met zijn andere kindje

Ja, klopt ik wil daarom ook nog niks beslissen, ik heb wel al 7 weken lang gesprekken over hoe we dit het best kunnen aanpakken maar elke keer wordt dat genegeerd en is het gewoon een dikke vette nee en eindigt het op “we zien wel hoe het loopt” vanuit hem. Hij is sinds de baby er is al 3 weekenden vrij geweest waarbij hij elk weekend iets heeft gedaan met zijn andere kind, ik heb vaak geprobeerd het kindje uit te nodigen maar dit wilt hij niet. Dit weekend leek het mij leuk om 1 dag iets met onze baby te doen en de andere dag had hij al gepland met zn andere kindje maar dat werd afgewezen omdat hij te moe zou zijn en wilde uitslapen..

Zou het gewoon eventjes aan kijken hoor, misschien trekt zijn zoontje straks bij en is hij dalijk niet meer weg te slaan bij jullie baby. Waar is de moeder van zijn zoon en kan zij hem niet een beetje sturen? Jullie baby is pas 7 weken en nu een activiteit doen maakt voor hem niks uit dat is iets wat jij graag wilt. Geef je partner ook even de ruimte om zijn weg hierin te vinden. Nu al de gedachte hebben om uit elkaar te gaan vind ik wel een beetje egoïstisch(sorry). Je weet van tevoren dat jonge kinderen vaak jaloers kunnen worden op een broertje of zusje en zijn zoon zou nu echt niet het gevoel moeten krijgen dat hij minder belangrijk is.

Heel eerlijk, een dagje Dolfinarium doe je vooral voor jezelf want een baby van 7 weken heeft hier echt helemaal niks aan. Wil niet zeggen dat je het niet moet doen als je dat zelf leuk vindt. Misschien dat je minder groot moet denken aangezien je partner een hele drukke werkplanning heeft. Een dagje "niks" lijkt me dan ook heerlijk. Voor je kleintje is het ook prima om gewoon even bij papa te liggen of samen in de box of op het kleed te spelen. En dat kost je partner misschien minder energie dan op pad gaan. Iedereen moet wennen aan de situatie en als je vooraf nooit getwijfeld hebt aan je relatie zou ik nu ook niet zomaar deze stap zetten (op basis van wat ik lees).

Ja, ik vind het soms ook best egoïstisch van mezelf als ik dan zo snel die gedachte krijg om uit elkaar te gaan. Maar thuis doet hij ook niks met hem, los van dat hij 5 minuutjes in de ochtend hem even groet en kort speelt.. vandaar dat het me nog meer raakt als ik dan denk dat iets buitenhuis doen wel lukt en hij zo meer tijd besteed aan hem

Liggen en in de box spelen doet hij ook helemaal niet met ons kindje, als hij een flesje krijgt is hij het na 1/2 minuten ook weer beu en geeft hem terug aan mij omdat het hem “niet lukt” en gaat dan op zijn telefoon zitten heel de tijd.. ik zal de situatie aankijken. Misschien komt er met de loop van tijd wel verandering in

Blijf vooral communiceren met elkaar. Wat verwacht jij van hem en hoe ziet hij zijn vaderrol op dit moment voor zich? Samen kun je hopelijk een middenweg vinden.

Zijn zoon van 7 kan hij natuurlijk ook veel meer mee dan zijn baby. Mannen hebben gewoon niet die connectie die wij als vrouwen met onze baby’s hebben. Dalijk als hij begint te kruipen zal het wel wat beter worden hoop ik voor je!

Nou dat wordt even afwachten dan pff, wel zwaar hoor! Komt goed hopelijk. Denk dat het ook erger voelt door alle hormonen zoals iemand al benoemde.. even geduld!!

Sorry maar ik vind dat rekening houden met je vriend echt onzin.. Hij kiest zelf voor nog een 2e kindje met jou, neemt zijn verantwoording niet voor zijn 1e kind.. Ja nu pas, wanneer hij een vrij weekend heeft doet hij 1 dag iets met zijn 7 jarige. Nounou petje af hoor. Dat meneer ‘moe’ is doet hij zelf, hij kan ook minder gaan werken ipv bijna altijd 7 dagen in de week. Weet niet of jij wel werkt, maar jij zal ook wel moe zijn. Wanneer kan jij uitslapen of een dag niks doen? Daar mag ook rekening mee gehouden worden en niet alleen maar wat meneer wil. Dat sommige mannen niks met baby’s hebben is geen excuus om je verantwoording niet te pakken.. Ik las dat je ook voor zijn andere kindje al zorgt sinds die 8 weken is. Sorry maar dan gaat deze man absoluut niet veranderen, die kans acht ik heel klein. Hij kan de afspraken die met zijn ex gemaakt zijn niet eens fatsoenlijk communiceren naar je.. Dat is toch iets simpels? Als dat nog teveel gevraagd is, kom zeg 😅.. Dat je nu stel op sprong geen grote beslissingen moet nemen ben ik het mee eens. Maar deze man is al 7 jaar zo, dat gaat niet veranderen meid. Zijn andere zoontje zal moeten wennen aan de situatie, dat is heel normaal! Wellicht voelt hij zich nu minder geliefd/ erbij betrokken en wil hij daarom niet komen. Het kan ook zijn dat dit kindje de frustratie van jou naar je vriend voelt. Omdat je vriend wél naar hem omkijkt maar niet naar zijn andere zoon.. Probeer hier wel op te letten! Ik wil je echt heel veel succes wensen en mee geven dat wat JIJ wil er ook toe doet. Je moet dit samen doen, maar van wat ik lees doe je het alleen. Je deed het al bijna 7 jaar alleen 😔.

Is zijn andere kind nu 2 of 7 jaar? Want jullie zijn 2 jaar samen maar je zorgt al sinds dat zijn andere kind 8 weken oud is voor hem? Je woont niet samen en hij werkt 7 dagen per week, dus je staat er eigenlijk al gewoon alleen voor.. Klinkt mij bijna alsof hij een dubbelleven lijdt maar dat zal mijn eigen trauma wel zijn 🙈. Hebben jullie van te voren wel besproken over hoe jullie het gaan aanpakken? Je klinkt erg eenzaam vind ik.. Mijn vriend werkt op zee dus ik doe het ook grotendeels alleen maar heb wel de mentale steun, respect en liefde en als hij thuis is zorgt hij wel mee en kan ik even wat tijd voor mijzelf nemen. Praat met elkaar en geef je grenzen aan.. Succes ❤️

Daar heb je wel een punt maar het is idd niet duidelijk hoe oud zijn oudere zoon is...

Ja dit vind ik dus ook maar door alle reacties dacht ik dat ik misschien aan het overdrijven was.. ik werkte ook, ik ben nu met verlof maar ben sinds de geboorte inderdaad de enige die dag en nacht wakker is voor mijn zoontje. Hij is een wakkere baby die om de halfuur of uur al wakker dus die hele 7 weken ben ik letterlijk een zombie geworden, sinds die weken heb ik maar 2x een paar uur langer geslapen als mijn moeder mijn zoontje de nacht bij haar liet slapen.. over 3 weken begin ik ook weer met fulltime werken, uitslapen of iets leuks doen kan ik niet want de dagen dagen dag hij vrij is pakt hij zn rust of is hij met zn andere kind. Ik ben het helemaal met je eens, dat is ook precies hoe ik me voel maar blijkbaar is het allemaal zwaar voor hem en moet ik rekening met hem houden wat ik al voor de baby deed.. het doet me goed dat ik toch nog ergens word begrepen, dank je wel voor je reactie!

Zijn andere zoontje is nu bijna 4 jaar oud, ik ken mijn vriend al langer dan dat wij samen zijn. Wij waren hele goeie vrienden. Toen hij uit huis werd gezet door zijn moeder kwam hij een tijdje bij mij wonen waardoor zijn kind ook heel vaak hier was vanaf jongs af aan. Wij wonen officieel niet samen maar hij is al sinds wij die 2 jaar samen zijn elke dag bij mij na werk en slaapt ook bij mij. Dubbelleven lijd hij gelukkig niet, ik heb zijn locatie gewoon en ik kan hem altijd bellen/facetimen onder werk tijd. Dus dat sluit ik voor mezelf uit.(wilt niet zeggen dat het niet zo is hoor maar voor wat ik heb gezien is er niks geks of raars) Ja ik zelf wilde nooit kinderen en dat stond ook niet op de planning. Ik ben zwanger geworden door de prikpil heen. Wij hebben er samen voor gekozen om de baby te houden omdat het als een geschenkje is gekomen. Ik heb hem bij die beslissing dat ik hem zou houden uitgelegd hoe zwaar ik het vind om buitengesloten te worden omdat hij al een kind had door mijn eigen verleden met mijn vader en hij zei dat ik dat gevoel nooit zou hebben en zijn tijd 50/50 naar beide kinderen zou gaan. Als hij weekenden zou hebben zouden we met zn allen iets leuks doen en omdat ik al wist dat zijn andere kindje best jaloers kan zijn heb ik ook toen al gevraagd dat als hij niet met de baby kan, 1 dag voor ons is en 1 dag voor zijn andere kind. Dit vond hij toen prima en een heel goed idee. Eerlijk gezegd slaapt hij dan die ene dag uit, soms gaat hij in de avond wat eten met vrienden en de andere dag iets met zn zoontje waardoor ik me echt heel eenzaam en alleen voel.. Ik probeer al eigenlijk voor dat de baby er is al grenzen aan te geven maar daar wordt niet naar geluisterd en nu de baby er is en het zwaar is probeer ik dat nog steeds maar er wordt maar elke keer snel gezegd dat het wel goed komt en als ons zoontje ouder is er meer gedaan kan worden. Voor nu is de situatie gewoon zoals het is en moet ik het maar slikken want ik ben de moeder en ik moet de zorg bieden die hij nu nodig heeft zegt hij