Lieve mama’s in spé :)
Ik ben nu 6 wk zwanger, ongepland/onverwacht. Ben al 2 jaar samen met mijn huidige vriend, maar ik heb een verliefdheid overgeslagen, en voel veel meer een vriendschappelijke band plus met hem. Hij was wel heel verliefd en we hebben het er vaak over gehad. Toch kozen we telkens bij elkaar te blijven. Maar de stap naar: we gaan voor kinderen, hadden we nog niet bewust gemaakt, en nu kwam ik erachter dat ik zwanger ben (ongepland dus). Ook al ben ik heel dankbaar dat het zomaar gelukt is (ben ook al 35 jaar), toch was het ook wel een shock en gingen mijn gevoelens/gedachten behoorlijk heen en weer. Nu moeten we het wel echt gaan rooien samen :). Ik merk dat ik best wel chagrijnig ben en kritisch naar mijn vriend. Dat komt denk ik deels doordat we nu echt moeten omschakelen samen, en deels misschien ook de hormonen. De ene dag is vrolijker dan de andere dag. Ik vind het heel bijzonder en ben dankbaar zwanger te mogen zijn, maar voel nu pas dat ik dit eigenlijk nog helemaal niet voor me zag met mijn vriend. Toch willen we het kindje graag houden samen :)
Is dit herkenbaar voor iemand? Twijfels aan de relatie, of dat je chagrijnig/extra kritisch bent op je vriend?