Dit is misschien een raar bericht maar ik pieker mij suf erover. Ik heb 2 kleine senior hondjes van 4kg. Ze zijn mijn alles. Echter zijn ze heel eenkennig, vooral het reutje en kan ik ze daarom niet naar een willekeurig persoon brengen. Nu blijf ik malen wat met ze te doen tijdens de bevalling. Mijn moeder is er niet happig op, die wil zich met de baby bezig houden, een vriendin van mij heeft gelukkig wel aangegeven dat ik haar kan appen (mja stel ze is ah werk of het is midden in de nacht), mijn schoonouders wilde al met ze gaan wandelen. Nu komt mijn struggle, mijn schoonmoeder is vreselijk met ze. Niet dat ze ze pijn doet maar hoe onhandig kan iemand zijn. Ze staan vaak op ze, knijpen ze met oppakken, überhaupt wilt ze het reutje steeds oppakken waar hij dat haat. Ze hebben thuis een pitbull die geregeld honden aanvalt, daar is altyd wel een excuus voor. Of ze zijn lomp geweest of de andere hond begon of hij had pijn. Ik zie ze dus of al weglopen, of gebeten worden door de pitbull (als in de bevalling kan langer duren, neem ze maar mee naar ons) of wat dan ook. Mijn vriend was ook zo, heeft er echt mee moeten leren omgaan (te hard oppakken, hond tussen de deur, hond over straat, noem t). Het zijn voor mij echt allemaal alarm bellen en ik kan het maar niet loslaten. Zo erg dat ik nu denk moet ik dan maar thuis bevallen?
Nou heel verhaal maar herkent iemand dit. Ik ontplof als er iets met ze gebeurd...