Partner ‘crisis’

Hi meis, Wat jammer om te lezen dat jouw partner zo in de knoop zit, dat raakt jou ook. Heb je een idee of zijn somberheid komt door de zwangerschap? Of speelde dit al voordat jullie in verwachting raakten?

Klinkt een beetje autistisch: opzien tegen nieuwe dingen. Wat hier bij mij autistische zo'n heel erg helpt is alles voorbespreken, van wat je al wél weet. Wat verwacht je van je partner ná de bevalling. In de kraamweek. En daarna? Wil je dat hij de luiers verschoont? Ga jij borstvoeding geven? En wat verwacht je op dat moment van hem?(Dat hij jou verzorgt en van drinken voorziet bijvoorbeeld.) Op welke gebieden zitten zijn angsten? Is hij bekend met depri klachten? Winterdepressie? In dat geval zijn er online ook genoeg tips te vinden. En anders professionele hulp inschakelen? Zijn hormonen veranderen ook tijdens jouw zwangerschap en ook hier kan hij last van hebben!

Ik denk dat het voor veel mannen ook wel een lastig concept is. Wij voelen ons lichaam veranderen, voelen de baby, maken alles bewust mee, maar voor mannen staat alles nog wat verder van hun af. Zij voelen het allemaal niet, kan me voorstellen dat het dan lastiger is te navigeren in de veranderende situatie. Mijn vriend zei gister ook dat hij zich ineens realiseerde dat er straks nog een baby is, dat we dan vier kinderen hebben. Hij krijgt de laatste tijd ook vaker opmerkingen uit zijn omgeving over "zoveel kinderen", dat helpt niet. Er is in 2,5 jaar tijd veel voor hem veranderd, van vrijgezelle man naar bonusvader, vader en verloofde. Ook lastig met zijn autisme. Maar ik weet zeker dat als onze kleine man er is, die zorgen van hem afglijden. Ik weet nog hoe hij ineens echt papa werd toen de jongste geboren werd, dat geeft vertrouwen voor de toekomst