Stoppen met werken?

Ik ben al 3 weken geleden gestopt met werken. Het is fysiek niet haalbaar en daardoor ook mentaal niet. Je stelt je niet aan de harde buiken zijn het bewijs ervan. Luister naar je kindje, die wilt een mama die zich goed voelt. Succes 💓. Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar die willen ook graag een betere mama.

Vervelend dat er op werk niet wordt meegedacht! Ik ga over twee weken 50% werken ipv volledig (onderwijs vo). Lang gewacht om de knoop door te hakken maar nu dat gebeurt is scheelt dat ook wat (mentale) energie. Ik heb het op een punt gezegd dat ik wist dat ik het nog wel 3-4 weken vol zou houden zodat ze een vervanger konden zoeken (en anders was het ook pech voor hen geweest..als het niet gaat gaat het niet). Is er een mogelijkheid dat je niet volledig stopt maar gedeeltelijk? Dan kun je een vervanger eventueel nog wat inwerken/bijsturen. Ik hoefde niet langs de bedrijfsarts, het schijnt makkelijker te regelen te zijn bij zwangerschap..

Ik werk al 50% vanaf week 6 ivm extreme moeheid. In theorie. In de praktijk werk ik 10% ofzo.. Als het moet, dan moet het 🤷. Niks aan te doen, ziek is ziek, of dat nou fysiek en/of mentaal is. Je kan ook beginnen met 50%, kijken of het dan beter gaat (bijv. elke dag om 1u naar huis, zodat je niet bij thuiskomst meteen 'aan' moet blijven voor de kids). Als het dan niet beter gaat, doe je alsnog 100%. Of 70%, door bijv. twee/drie halve dagen, etc.etc. De mogelijkheden zijn eindeloos natuurlijk, je hoeft niet per se in 1* te stoppen. Als je wel in 1* stopt, gaat dat in beginsel in overleg met jóuw leidinggevende en eventueel hr. Bij mij werd ik ziekgemeld op 1 sept., en kreeg ik een drie weken later van HR een belletje om te vragen welke klachten ik precies heb (want leidinggevende mag dat niet vragen). Hij gaf vervolgens aan dat de bedrijfsarts na 6 weken ziekmelding pas contact opneemt om het verdere verloop tot het zw verlof te bespreken. Dat wordt ergens aankomende week, dus daar kan ik nog niks over vertellen 🙂. Maar ik ga ervan uit dat de uitkomst wordt: we kwakkelen lekker door zoals we nu doen, en 23 december start mijn verlof. Ik zou me er niet te druk om maken en gewoon lekker het gesprek aan gaan!

Ik werk vanaf week 21 nog maar 50% (have dagen) ivm vermoeidheid/niet slapen en problemen en pijn in bekken en been. Als je je ziekmeld ivm zwangerschap krijgt je werkgever gewoon voor jou betaald via het uwv, dus dat is goed geregeld gelukkig. Wel moet je werkgever je dan bij het uwv aanmelden. Ook word er een keer contact opgenomen door de bedrijfsarts, maar dat is bij mij nog niet gebeurd omdat ik pas 1 week ‘ziekgemeld’ sta 😅

Ik ben 22 weken en heb sinds kort harde buiken en voel me verder niet vervelend. Voor mijn werk loop ik best veel en maak gebruik vn het OV. Maakt dat ik best moe geraak, waarbij ik veel hijg en puf om op adem te komen. Deze week mijn volgende echo en denk eraan mijn GYN om 3 dagen RUST te vragen van werk, zodat ik mooi kan rusten en de baby mooi verder groeit🥰 Dussss @Klaartje, vraag gerust rustdagen aan en als je door kunt werken, doe je dat ook, maar luister vooral goed naar jouw lichaam.

Ik ben precies even ver als jij en heb er ook al eentje thuis. Ervaar momenteel ook zo ontzettend veel stress. Merk dat het mentaal gewoon écht niet goed gaat. Ik heb morgen mn gesprek met mn manager en vind het ook wel spannend. Ik merk dat ik het écht nodig heb om minder te gaan werken want ik zit niet lekker in mn vel en mn koppie. Maar het blijft zo voelen alsof ik dan dus de hele dag in bed zou moeten liggen, want anders kan je prima werken. Merk dat ik dat aspect wel lastig vindt, m’n eigen grenzen aangeven.

Ik zit nu ook thuis sinds 2 weken, ben vandaag 25 weken, had elke dag veel harde buiken, kon niet eens meer 5 minuten lopen van de pijn in mn bekken, ook een leidinggevende functie. In overleg met weer mijn leidinggevende gekozen voor mn gezondheid en die van de kleine. Al heb ik wel geluk met het begrip binnen het bedrijf

Hiervoor werkte ik aangepaste diensten van 6 uur, zittend. Maar wat niet gaat gaat niet

Om precies dezelfde redenen ben ik gestopt met 23 weken (nu 25 weken) Enorme harde buiken en ik moet veel lopen/staan in mijn beroep dus ik ben toch de ziektewet ik gegaan.

Ik heb me een paar weken geleden ziekgemeld op advies van de psychiater, omdat ik het mentaal niet meer trok. Ik voelde me eerst heel schuldig tegenover m'n werk, maar toen heb ik van meerdere kanten te horen gekregen dat de enige om wie ik me zorgen om moet maken de baby is. Ondertussen heb ik dat schuldgevoel een beetje naast me neer kunnen leggen, want ik merk dat ik me ondertussen echt al beter voel.

Herken het probleem, weet ook niet hoe ermee om te gaan. Ben in dezelfde maand begonnen aan een nieuwe baan als dat ik zwanger werd (mei), daarnaast waren mijn verwachtingen omtrent de functie heel anders dan hoe de functie wordt ingevuld (ook dit weten ze) en heb hiernaast al enkele weken last van bekkenpijn, vermoeidheid eigenlijk al de hele zwangerschap en spanningsklachten rondom mijn rug en nek. Nou ben ik echt terughoudend in het aangeven van deze klachten en dat ik niet zeker weet of ik tot 36 weken fulltime blijft werken. Hoe werkt dit überhaupt: praat je met je leidinggevende of gelijk met de bedrijfsarts? Ik denk alleen maar die zien mij al komen.... Het is een mannen cultuur en een andere collega heeft gewoon fulltime tot 36 weken gewerkt....

Ik werk al een aantal weken nog maar 50% en wil er eigenlijk per december volledig uit. Ik werk in de zorg. Als ik eerlijk ben hou ik het inmiddels al langer vol dan de meeste collega’s die bij ons zwanger zijn (geweest), en daarnaast is mijn volledige vriendinnengroep zwanger (geen grap, en ook echt toeval) en zitten zij allemaal al thuis. We verschillen her en der maar een aantal weken van elkaar. Ik heb er ook moeite mee gehad, maar inmiddels merk ik dat het eerder regel dan uitzondering is dat je in je zwangerschap de ziektewet in gaat, en dat juich ik volledig toe! Voor hetzelfde geld ben je maar 1 keer in je leven zwanger… en dan loop je op eierschalen voor zoiets lulligs als een baan… mij nie bellen

Ik ben sinds 2 weken voor 25% ziekgemeld, gelukkig had mijn werkgever alle begrip hiervoor. Ook neem ik vakantie op voor mijn verlof zodat ik eerder met verlof kan, veel behoefte aan. Bespreken is het allerbelangrijkste.

Is het ook zo wanneer je niet meer volledig werkt.. je verplicht bent om 6 weken van te voren met verlof te gaan?

Ja volgens mij wel

Ja dat gaat automatisch in.

Klopt

Zo herkenbaar.. voel me zomaar bezwaard en schuldig tegenover mn collega's/werkgever.. Ik moet dus naar 50% ziek (nu 18%) en vind dat zo lastig.. heb een gesprek met de bedrijfsarts aangevraagd in de hoop dat zij gewoon een bindend advies aan mn werkgever kan uitbrengen ipv dat ik als 'aansteller' word weggezet. Is toch te belachelijk voor woorden eigenlijk dat ik om iets stoms als werk niet eens voor mn eigen gezondheid en die vd kleine durf te kiezen 😐

Hoezo schuldig naar jr werkgever? Voor je werkgever ben je heel bot gezegt maar een nummer, en verder niks. Dat heb ik wel aangelerd mezelf wijs te maken, ik voelde me ook om alles lullig, ziekmelden durfde ik niet omdat ik t team niet een extra last wilde geben etc, maar uiteindelijk is het maar werk, en is je gezondheid en die van je baby boven alles

Ja heb je ook 100% gelijk in. Maar wat je zegt idd, team niet extra willen belasten, etc. Ookal weet ik dat dat niet mijn probleem is. Daarnaast werkt mijn eigen manager ook niet mee (vrouw, moeder notabene). Maar vandaag een gesprek gehad met een vd andere managers (man) en die zei meteen hup ziekmelden. Dus morgenochtend een afspraak met HR staan..