Tegen je buik praten

Ik denk dat dat straks van zelf komt! Vooral als je de kleine voelt! Als ik dit lees krijgt jou kleine echt wel een veilige hechting!

Ik wrijf vooral over mijn buik en zeg wel eens: hé kleintje. Of vooral als ik erg misselijk ben dat ik er dan een geintje van maak in de trand van: nou je wordt wel bedankt hé kleine. Bij mijn 1e zwangerschap kwam het op het moment dat ik haar ook echt voelde. Als ik het zo lees en zoals al eerder wordt gezegd doe je enorm je best en is er geen twijfel mogelijk over een veilige hechting.

Lekker elke avond voor het slapen gaan je buik insmeren met olie of balsem, even een momentje voor jou en je baby. (P.s. niet de illusie krijgen dat smeren helpt tegen striae. Je krijgt het of je krijgt het niet... Dat ter zijde haha 😅)

En inderdaad, wat de andere dames zeggen. Je doet je best. Het is al goed dat je je er zo bewust van bent, je bent goed bezig!

Wat lief helemaal mee eens met wat de andere dames zeggen! En tegen mn buik praten doe ik ook, zelfs hardop als ik alleen ben. Heb ik ook gedaan bij mijn zoontje, ik vind het zelf zo fijn om het kleintje er nu al een beetje bij te betrekken. Dingen die ik zo al zeg zijn dat je goed mag blijven zitten, hartje goed blijft kloppen, op termijn groeit en veilig en op termijn ter wereld mag komen en een gelukkig en gezond kindje mag zijn 🥰

Prachtige woorden. Ik praat en uit positieve woorden. Als ik mss even geforceerd heb, zeg ik ook sorry, dat ik erop let en dat alles verder goed blijft gaan. Vooral omdat de kleine zeer welkom is door mama, papa, grote zus en natuurlijk de schepper. Ik ben vooral heel blij en enthousiast, met alle zwangerschapskwaaltjes😊

Ik doe het als ik in de auto zit naar of van werk. Een verhaaltje dat ik blij ben dat hij/zij in mijn buik zit, dat ik hoop dat alles goed gaat, dat we uit kijken naar het moment dat hij/zij geboren wordt. En nu ook als we iemand verteld hebben over de zwangerschap dan vertel ik dat nog een keertje ‘tante xxx is ook blij dat jij in februari bij ons komt’. Doe het misschien nog wel het meest voor mezelf, om even stil te staan bij de zwangerschap. En even inchecken bij mezelf hoe ik mij voel.

Ik praat niet echt tegen mijn buik, ik vind het prettiger om af en toe over mijn buik te wrijven of tijdens het autorijden mijn hand op mijn buik te leggen. In mijn gedachten praat ik wel tegen de kleine, maar niet hardop.