Van blijdschap naar twijfels

Bij een eerste zwangerschap groei je er echt in. Je weet ook pas wat je overkomt als het kind geboren is. Je natuurlijk instinct zorgt er vervolgens voor dat je alles aan kan. De twijfels zijn heel normaal.

Oh wat fijn dat je dat durft te delen!! Ik heb namelijk precies hetzelfde en ik voelde me schuldig en ondankbaar om hierover te praten. Ik zit pas in week 5 maar voelde het al een hele tijd aan mijn lijf. Na de test super blij en sinds het gesprek aan de telefoon om mijn echo te plannen (met mega veel informatie etc) heb ik precies wat jij zegt… 🙈 Ik hou mezelf ook voor dat het niet voor niets 9 maanden duurt en dat ik die dus ook voor mezelf nodig heb om te wennen aan het idee en mijn ‘identiteit’ als moeder te gaan ontwikkelen.. ik hoop dat je het voor jezelf ook een plekje kunt gaan geven ♥️

Twijfels zijn heel normaal, Tis ook niet niks. Hoe relaxeder je in het moederschap zal staan hoe relaxeder alles zal gaan.

Hier hetzelfde gevoel! Ik ben van mijzelf een enorme introvert! Dat vertaald zich in (sociale) angsten (niet alleen durven zijn etc) en daarnaast woon ik ook nog in het buitenland waar ik de taal niet spreek (mijn man ook nauwelijks) en daardoor hebben we ook geen back-up steun. Tevens gaat het hier zo anders dan in Nederland, dit is erg moeilijk mee om te gaan en daarom voelt dit zo enorm eenzaam dat de twijfels met de dag groeien... We hebben 2 jaar geleden de knoop doorgehakt, maar nu ik 5+6 weken zwanger ben, ben ik enorm neerslachtigheid (veel huilbuien) hierom, omdat ik niet weet of dit nou wel echt wil. De afgelopen dagen ook geen hap door mijn keel kunnen krijgen en zo algemeen onwel voelen, dat ik soms wens om niet meer zwanger te zijn (sorry voor de dames die moeite hebben met zwanger worden. Mijn man weet dit en steunt mij overal in, maar voel mij hierdoor ook enorm schuldig.. Een oplossing heb ik helaas niet, want die zou ik zelf ook graag willen, maar weet dat je hier echt niet de enige in bent!

Hier zwanger van de tweede en ook wel een soort van twijfels. Net als bij jou heel blij met de positieve test, maar nadat het nieuws een beetje is geland; Is het wel de goede keuze geweest voor een tweede kindje te gaan? Wat als mijn dochter eigenlijk helemaal geen broertje of zusje wil? Nog minder tijd voor onze relatie etc.

Is niet gek hoor, je weet niet wat je te wachten staat. Het wordt onze 2e en ik had het bij de 1e ook wel uiteindelijk ging het zo automatisch alsof die er altijd al was en voelde het helemaal niet echt als aanpassen je doet dingen gewoon op een andere manier!