Verbinden met de baby

Hoi allemaal, Ik zou graag mijn verhaal delen en ben benieuwd of anderen dit herkennen of juist helemaal niet.. Deze week start mijn derde trimester. Ik heb een hele intense periode achter de rug. We zijn verhuisd van het buitenland terug naar Nederland. Toen kwamen we hier in een huis vol vocht en schimmel. Terwijl ik dacht dat ik daar lekker kon settelen en de baby ging krijgen. Gelukkig hebben we iets nieuws gevonden en zijn we weer verhuisd.. Ik denk dat het misschien hiermee te maken heeft, maar ik voel vrij weinig verbinding met mijn baby. En nu is er eindelijk rust. We zitten in een heel fijn huisje en ik ben er onwijs blij mee. Nu krijg ik opmerkingen als: nu kun je nog even lekker gaan genieten van je zwangerschap. Nu kun je toch een babykamertje maken. Echter vind ik het heel moeilijk om te verbinden en dit heb ik eigenlijk al wel de hele zwangerschap gehad. Ik doe mijn best. Ik leg mijn hand op m’n buik. En ik vind het super magisch om te voelen. Ik ben ook trots op mijn groeiende lichaam. Alleen het voelt meer alsof de baby erin zit en thats it. Ik vind dit ook lastig omdat ik zelf heel gevoelig ben en spiritueel. Dus ik herken het ook niet zo. Maar als ik liedjes moet opzetten of tegen mijn buik moet praten dan voelt het niet kloppend. Op internet lees je natuurlijk dat dit allemaal heel goed is voor de ontwikkeling van de hersentjes etc. Hierdoor word ik onzeker en ben bang dat de baby dit voelt. Of dat ik dit straks nog heb als hij/zij op de wereld is. Ik wil dit graag delen en er open over zijn 🌥️