Vriend wil baby niet erkennen

Lijkt me vrij ongezond voor het kind. Ik zou dat aan hem voorleggen. Een kind heeft het nodig om erkend te worden. Het is niet leuk om later te horen dat je vader je niet wilde erkennen omdat je misschien geld zou kosten?

Volgens mij kan je baby niet eens zijn achternaam krijgen als hij het niet erkend, en eerlijk, als hij er zo in staat zou ik gaan bedenken of je dat zelf wel moet willen. Wat een rot situatie, na 11 jaar relatie. Ik wens je veel sterkte ❤️

Die erkenning zou hem rechten geven over het kind, niet erkennen doet hem zijn plichten niet ontduiken. Ook zonder erkenning moet hij alimentatie betalen. Hoe naar ook, maar mijn advies is om nu al bij hem weg te gaan. Lijkt me niets om deze man als papa aan je kindje voor te stellen. Die achternaam kan hij vergeten zonder erkenning! Wat een rare man? Heb je vrienden die je steunen? Familie? Wat naar dat je hiermee moet dealen tijdens je zwangerschap.

zou voor mij heel simpell zijn niet erkennen niet zijn achternaam en volgens mij krijgt kleine jou achternaam als hij niet kindje niet erkend plus kind heeft nodig erkend te worden door vader voor kindje zelf later

Hij wilt geen financiële verantwoordelijkheid aan gaan maar wel in relatie zitten met jou en een kind krijgen, en zijn achternaam geven? Hij kan wel zo makkelijk zeggen dat hij het niet wilt of wou maar je hebt dat kind toch echt niet in je eentje gemaakt! Alsjeblieft ga hier niet mee akkoord. Als hij het kind niet wilt erkennen dan niet, de wet geldt sinds januari 2023 dat als je het kind erkent je ook gelijk gezag krijgt/hebt. En als ik het zo hoor zou ik dat niet eens willen dat hij iets te bepalen heeft over het kind. Denk alsjeblieft aan jezelf en je kindje op dit moment.

Mijn moeder gelukkig 🫶🏼. Van zijn ouders is er geen steun geweest, ja ze willen nu een tummy tub kopen.. het voelt een beetje alsof ik er ‘te diep’ in zit om nog helder te kijken naar de situatie. Vandaar dat ik het hier ook post

Wat een rot situatie. Zonder erkenning krijgt het kind automatisch de achternaam van de moeder. T is makkelijk praten als buitenstaander maar in dit geval zou ik nu al voor jezelf en je kindje kiezen. Dit zal altijd tussen jullie blijven staan. Ik hoop dat je genoeg steun krijgt van je omgeving en wens je heel veel sterkte met deze situatie🥰

🚩error.

Hey, wat rot zeg. Lijkt me dat dat aardig rauw op je dak moet zijn gevallen. .. sterkte om hier wijs mee om te gaan! Ik vind het verwarrend dat hij tegelijkertijd dingen zegt waarmee hij aangeeft Jou te willen steunen en en voor je wil zijn. Dat hij het Jou Niet alleen wil laten doen. En ook dat hij het blijkbaar belangrijk vind dat het kindje zijn Naam krijgt. Dat geeft aan dat hij verbinding voelt met Jou en jullie kindje. Maar tegelijkertijd wil hij het niet erkennen. Begrijp ik het goed dat dat puur om financieel verantwoordelijkheid gaat? Alleen dat? Kan het zo zijn dat nu het dichterbij komt, die verantwoordelijkheid hem een beetje aanvliegt? Ik weet wel dat mannen dat soms heel serieus op kunnen vatten, dat financiele draagkracht ding. Misschien zou je daar nog eens op door kunnen vragen.. ik hoop voor je dat dit vooral voortkomt uit een gevoel van angst/onmacht bij hem en niet onverschilligheid. Sterkte! 🙏

Wat een vervelende situatie! Helaas voor hem is het niet zo "makkelijk" als hij het nu voorstelt. Ook als hij je kindje niet erkend is hij onderhoudsplichtig als hij de biologische vader bent en jij verder de enige ouder van het kindje bent. Alimentatie betalen als jullie uit elkaar gaan zal hij dus toch gewoon moeten. Verder kan het kindje niet de achternaam van de vader krijgen als hij het kindje niet erkent. Maargoed, deze beide redenen zouden voor hem natuurlijk niet leidend moeten zijn in het wel of niet erkennen van een kindje, ZIJN kindje. Ik zou heel goed bedenken of je deze man wel in jouw leven en het leven van jouw kindje wil toelaten, als hij er nu al zo over denkt. Heel veel sterkte ❤️❤️

Ik denk dat je heel goed moet nadenken of je wilt dat hij het nog erkend, met name omdat inderdaad de regels over gezag nu anders zijn en hij dus wel automatisch ook gezag krijgt...ik zou daar persoonlijk nogal huiverig voor zijn met zo'n partner. Maar dat is omdat ik het allemaal van een afstand zie natuurlijk. Ik snap heel goed dat je nu je je zo kwetsbaar voelt kiest voor de (schijn)veiligheid van deze relatie, omdat je dat ook niet zomaar wilt weggooien. Heel veel sterkte in deze situatie! Denk vooral over de toekomst van je kind, geef je kind de achternaam van een ouder die onvoorwaardelijk voor het kind kiest (jij dus), zodat het zich altijd geliefd zal voelen en niet straks met een naam loopt van een vader die misschien niet meer in beeld is.

Er gaan voor mij zo veel alarmbellen af. Denk alsjeblieft aan jezelf en je kindje… sinds een kleine twee jaar is het in Nederland zo geregeld dat erkenning en gezag automatisch samen gaan. Hiervoor kon je je kind laten erkennen door de vader, maar er voor kiezen hem geen gezag te geven. In jouw geval zegt hij dus eigenlijk nu al, ‘ik wil de lusten maar niet de lasten’. Ik zou hem je kindje niet laten erkennen, wat hij nu ook niet wilt. Puur om het feit dat hij nu geen verantwoordelijkheid wil nemen, maar stel dat als er later wat gebeurd heb hij heeft het kind erkend en heeft ook gezag. Dat het wel eens heel complex kan worden omdat hij voor de wet ‘even veel recht heeft op het kind’… en dat kan voor het kindje en jou emotioneel een enorme rollercoaster en trek en geduw worden. Geef je hem geen erkenning kan hij wel in het leven van je kindje zijn maar houdt jij wel al ‘het recht’ in eigen handen. Daarbij moet je natuurlijk dan kijken wat emotioneel gezond is voor je kindje. Daarbij zal jij in deze situatie altijd diegene zijn die er voor het kind is, is het dan niet het mooiste om jouw achternaam te geven? Gezien je vriend een instabiele factor is. Dat geeft je kind straks onbewust ook meer verbinding met jou. Het doet (al dan niet) heel wat met je dat je de achternaam hebt van iemand die er onvoorwaardelijk voor je is. In dit geval ben jij dat. Sterkte 🤍

De berichten hierboven zeggen eigenlijk alles wat ik ook zou willen zeggen. Daarom alleen heel kort, heel veel sterkte. 🙏🏻🙏🏻

Geen erkenning = geen achternaam van de partner

Ik denk dat alles hierboven al gezegd is. Belangrijkste daarin is inderdaad dat je kindje nooit zijn achternaam kan dragen en dat hij inderdaad gewoon verplicht is financieel bij te dragen. Maar dat maakt de situatie voor jou natuurlijk niet beter. Ik kan je hierin geen advies geven en met zeggen wat ik zou doen in jouw situatie schiet je niks op want we zijn allemaal anders en wij weten natuurlijk ook niet de hele situatie. Ik reageer omdat ik ik het heel erg vind dat je op dit termijn in je zwangerschap in deze situatie zit! Ik hoop dat hij bij zal draaien en jullie er samen uitkomen maar ik begrijp dat je emoties in deze op dit moment alle kanten op gaan! Heel veel sterkte🩷

Ik ben heel simpel.. wil je er tijdens de zwangerschap niet voor gaan, ook niet als het geboren is. Geen erkenning, prima, maar dan is het ook niet jouw kind. En krijg je het ook niet. Is hij een narcist ? Deze stress is slecht voor je kindje, hoe rot ook na 11 jaar.. ik had nu nog mijn spullen gepakt en was gegaan, had geen dag meer langer gewacht 🤮

Wat ontzettend naar voor je deze situatie. Ik ben het eens met wat er al is gezegd. Zijn aanname over wat erkenning betekent klopt niet, maar het feit dat hij niet wil erkennen met de redenen die hij benoemt, dat is gewoon niet oké. Het is geen fundament om op te bouwen, om een kindje groot te laten worden. De situatie zo laten lijkt me daarom geen optie en bij hem weggaan en alleen voor je kindje zorgen - hoe moeilijk ook - lijkt me een reële optie. Natuurlijk is dit als buitenstaander makkelijk om te zeggen. En is het voor jou misschien wel een hele beangstigende gedachte. Het is ook een grote keuze, zeker tijdens je zwangerschap, en nog moeilijk te overzien hoe het dan gaat zijn. Maar volgens mij ben je een hele sterke vrouw met ontzettend veel liefde voor je kindje - dus het komt sowieso goed. Plus, de juiste keuze maken, hoe moeilijk ook, kan vervolgens ook heel empowering zijn. Veel meer dan blijven in een situatie die eigenlijk niet goed en niet veilig voelt, uit angst voor het onbekende. Maar nogmaals, dit is veel makkelijker gezegd dan gedaan en ik ken je/jullie specifieke relatie natuurlijk niet. Een andere gedachte die in mij opkwam is eentje die uitgaat van het goede. Ik ken jouw vriend en de dynamiek van jullie relatie niet. Zonder zijn gedrag goed te keuren kan het zo zijn dat zijn gedrag voortkomt uit blinde paniek. In dat geval zou je nog kunnen proberen om heel duidelijk te zijn in wat jij en jullie kind nodig hebben van hem, en hem daarvoor heel helder voor een keuze te stellen. Dus: wat hij tot nu toe heeft gezegd en gedaan is niet oké en op die manier wil je niet met hem verder. Dus hij moet kiezen: of volledige commitment of jullie gaan uit elkaar. Stel hij wil het ergens wel maar hij is gewoon heel bang, dan kan je voorstellen om professionele hulp in te schakelen in de vorm van therapie. En dat moet hij dan ook heel serieus nemen, all in gaan. Zo niet, dan denk ik dat het beter is om geen relatie meer met hem te hebben en stoïcijns het belang van je kindje (en van jou) voorop te zetten. Wie weet wat de toekomst brengt, wie weet wat hij doet als hij merkt dat jij dergelijke keuzes durft te maken, maar dat is allemaal secundair. Jij en jouw baby zijn het allerbelangrijkste! ❤️

Als die nu al twijfelt aan de relatie zou ik persoonlijk zelf zorgen dat die ver weg zou blijven van de baby. Je eigen achternaam zal dragen en je er niets mee te maken hoeft te hebben. Je moet het samen doen of niet 🫣 hele nare situatie in ieder geval..

Zijn hele redenering klopt niet. Tevens als hij niet zou erkennen is hij uiteindelijk nog steeds verantwoordelijk voor zijn kindje, aldus elke rechter in Nederland. Als dit nu al zo gaat, is de kans groot dat jullie nog met allerlei instanties te maken gaan krijgen die zich er mee gaan bemoeien. Want helaas is het niet zo simpel, ook zonder erkenning blijft hij zijn rechten behouden. Mijn tip: maak samen een ouderschapsplan waar jullie alle wensen als twee volwassenen met elkaar bespreken en op papier zetten, zorg voor een goede basis. Stimuleer een goede basis, laat het hele erkenning gebeuren even voor wat het is. Misschien door samen jullie wensen op papier te zetten, komen jullie dichter tot elkaar. Er staan veel voorbeeld plannen op internet. De vader van mijn baby is ook niet mijn partner, en vaak geef ik hem wat ruimte om aan de dingen te wennen en dit gaat elke dag steeds beter ❤️ weet gewoon dat het uitgangspunt altijd is dat jullie dit toch samen moeten gaan doen voor zeker 18 jaar lang. Geen rechter zet een ouder snel buitenspel met of zonder erkenning. Daarnaast helpt het mij ook door mijn eigen basis perfect te hebben, vanuit mijn huis is alles voor de baby goed geregeld en alles wat de vader extra doet is dan mooi meegenomen. Tevens moet je echt het hele gevoel dat de baby jullie dichterbij elkaar gaat brengen loslaten. In films is een baby krijgen iets heel romantisch, maar ik het echte leven is het alles behalve dat. Je moet keihard werken dag en nacht om alles op de rit te krijgen. Je krijgt er wel veel moois voor terug ❤️❤️

Wat een rot situatie, ik zou indd voor jezelf en voor het kind kiezen. Daarbij komt als je vriend de baby niet erkend dat de baby dan automatisch jouw achternaam krijgt en dus niet die van de 'vader'. Sterkte!