Zwanger na verlies

Ohhh wat vreselijk, echt een nachtmerrie zeg 😪 Ik snap heel goed dat je onzeker bent en het lastig vindt. Ikzelf ben 2 jaar terug bevallen van onze zoon met 27 weken. Uit het niets. Dus ik snap de onzekerheid en die heb ik ook, alleen op een iets andere manier. Ik probeer mezelf af te leiden, en ik probeer ook heel realistisch te zijn en nuchter. Dat lukt niet altijd, maar jezelf af en toe een peptalk geven is helemaal niet verkeerd. Wat vooral erg zonde zou zijn , is als je alleen maar angst hebt en niet geniet van deze tijd, want daar ga je later niet leuk op terugkijken. Helemaal die angst wegnemen lukt niet, maar dit kindje heeft jouw positiviteit nodig, probeer het zo te zien. Sterkte mama en praat erover met je omgeving ❤️

Hier ongeveer hetzelfde verhaal. Op de termijnecho werd een afwijking gezien. De buikwand was niet gesloten en alle organen lagen buiten het kindje. Daardoor ook afscheid moeten nemen op 14weken. Ik ben zelf ook super onzeker nu.. De tijd tot de eerste echo (nog 2weken) lijkt echt eindeloos lang. Ik vrees dat ik pas gerust ga zijn wanneer ik het kindje gezond en wel in mijn armen heb. Wij hebben er deze keer voor gekozen het wel aan aan dichte familie te vertellen. Doordat we vorige keer de NIPT afgewacht hadden, wist niemand er van en kon ik nergens terrecht met mijn verdriet

Wat een verdrietige verhalen ook van jullie! Ik probeer mijzelf idd niet gek te maken! Maar toch de hele tijd angstig dat ik iets voel of merk. De tijd naar de eerste echo kruipt voorbij (nog kleine 3 weken). Ik ga miss toch bellen of ik iets eerder kan komen, dat ik in ieder geval weet dat het op de goede plek zit! Mijn vriend blijft gelukkig positief, dat is zo fijn!

Ik heb mijn eerste echo op 6+4. Omwille van de voorgeschiedenis mocht het zo 'vroeg' al

Ik heb niet echt tips maar zit wel in een vergelijkbare situatie. Afgelopen januari onze dochter verloren bij 19+3 na een slechte vruchtwaterpunctie. Ik heb een genetische afwijking met 50% kans op overdragen. De vorige keer is de vlokkentest mislukt omdat mijn baarmoedermond te ver weg lag en daarom kregen we pas na 17 weken duidelijkheid. Mijn gedachten gaan nu echt alle kanten op. De ene keer ben ik ervan overtuigd dat het nu goed zit. Het andere moment ben ik doodsbang dat de vlokkentest weer niet gaat lukken en we weer zo laat pas een slechte uitslag krijgen. Zo lastig allemaal! Wij hebben de eerste echo als ik volgens mij berekening 7+2 ben. Daarna hopelijk zo snel mogelijk duidelijkheid over de vlokkentest. Veel succes de komende tijd. Mocht je een keer willen praten mag dat altijd, mag ook privé!

Jaa begrijpelijk dat je doodsbang bent! Als tip heb ik het boek een regenboog in jou. En verder bekijk alles in kleine stapjes, hopelijk heb je meer rust na de NIPT!

Hi! Fijn dat dit topic er is om af en toe naar wat herkenning te zoeken. Ik ben vorig jaar na een zorgeloze zwangerschap mijn zoontje met 41+3 weken verloren. Afgelopen februari een miskraam gehad en nu weer pril zwanger (5+1). De angst kan mij soms ook echt naar de keel vliegen. Ik ben nu vooral bezig om de tijd door te komen naar de eerste echo toe. Wat mij vaak helpt is om te relativeren en tegen mezelf te zeggen dat alles in het leven onzeker is. Daarom wil ik er nu zoveel mogelijk van genieten net als ik bij mijn zoontje heb gedaan. Uiteindelijk hebben we toch nergens invloed op ook al zou je soms zo graag alle controle willen hebben! Dat het niet meer zorgeloos zal zijn is voor ons groepje vrouwen een feit. Maar dat ik er alles aan zal doen om angst niet de overhand te laten nemen reken maar!