Hormonale of realistische gevoelens?

Goed dat je het in ieder geval op een manier uit. En vervelend dat je dat meemaakt / ervaart. Hopelijk trekt het bij als die drukke periodes weer voorbij zijn. Wat ik me wel afvraag: waar heb je precies behoefte aan? Wat zouden zij moeten doen zodat jij je wel meer gehoord voelt?

Vervelend dat je je zo voelt. Op vasis van wat je beschrijft zou ik blijven voorstellen om af te spreken en op een positieve manier benoemen dat je ze mist en graag meer wil zien. Geef bijvoorbeeld ook aan dat je met de vriendin die al een kind heeft wil praten over advies over de zwangerschap en de babytijd bijvoorbeeld. Verder hoort het er helaas bij dat als er grote live events zijn dat vriendschappen dan (tijdelijk) op een lager pitje komen. Ik ben zelf altijd begripvol daarin en weet dat het na een paar maanden of jaar wel weer komt en zoek dan bij andere vrienden op wat ik nodig heb. Zo te lezen doe jij dat ook :) Ik zou me niet te druk maken dat je ze kwijt raakt, maar wel accepteren dat het anders is/gaat zijn. En ik zou proberen los te laten dat je vind dat er meer initiatief uit hun moet komen. Als jij nu meer behoefte hebt aan contact dan zij moet het ook prima zijn dat dit meer vanuit jou komt. Als er nou echt nul gehoor aan wordt gegeven zou ik dat op een gegeven moment wel bespreken. Maar dan niet verwijtend, maar wederom dat je ze mist en graag zou willen dat ze een grotere rol in je huidige levensfase spelen.

Ik herken het heel erg wat je zegt. Dit is ook mijn eerste zwangerschap en heb het tegen 2 vriendinnen verteld. Ik was zelf enorm blij, maar heb daarna niks meer van ze gehoord. Niet eens berichtje van, wat een leuk nieuws! Ik ben zelf altijd enorm attent naar ze toe en bezig met mijn vriendinnen, maar dit valt mij best wel tegen. Zelfs hebben ze een druk leven (zoals iedereen) en dat begrijp ik allemaal. Maar als mijn vriendin zwanger zou zijn, zou ik het anders aanpakken. Misschien is dit ook wel weer een les, dat er andere vriendschappen op een gegeven moment weer gaan ontstaan omdat je leven toch veranderd.

Fijn om te lezen dat je het herkend, minder leuk voor jou natuurlijk. Ik denk ook dat je gelijk hebt en dat er een les in zit, dat andere vriendschappen op een gegeven moment gaan ontstaan omdat het leven veranderd. Dan zal het aan ons zijn om dat te accepteren, denk ik? Maar ik weet niet of ik dat wel wil..

Dankje voor je wijze woorden en voorstel. Ik ga zeker proberen om meer vanuit mezelf af te spreken. Al vind ik het soms lastig om te accepteren dat het anders is/gaat zijn. Hier had ik veel aan, thanks. 💟

Ik hoop ook dat het bijtrekt na de drukke periodes. Goeie vraag.. Ik denk dat ik behoefte heb aan af en toe een appje met: 'Hoe voel je je?, hoe gaat het met de zwangerschap?'. Ik had zoveel zin in zwanger worden en vervolgens heb ik alleen maar klachten van een pijnlijk lichaam en verdriet. Dit weten mijn vriendinnen. Ik had gehoopt, juist omdat ik minder lekker ga, dat ze frequenter aan me hadden gevraagd hoe het gaat of met me hadden afgesproken. Dankje voor dit inzicht. Dit kan ik gebruiken als ik ze ga vertellen dat ik ze mis en ze nodig heb. 😊

Ik denk dat dat het ook makkelijker dan voor hen maakt als je idd aangeeft wat je dan wel nodig hebt. En als je een partner hebt ook bij hem aangeeft wat je nodig hebt. Die kan ook veel voor je doen en inchecken bij je.

Sinds de komst van mijn eerste kind zijn vriendschappen veranderd. Ik heb zelfs goede vriendinnen die mijn zoon (bijna 2) niet eens of één keer ontmoet hebben, ik zou ze ook graag betrekken als tantes maar merk dat dit voor hen pijnlijk of lastig is of ze willen dit simpelweg niet. Ik heb maar geaccepteerd dat ik met hen niet te veel over mezelf als moeder deel maar weer andere dingen (werk, relatie met partner etc.). Ik vond dat even heel moeilijk maar nu vind ik het ook fijn: zij pushen mij om meer dan alleen "moeder" of "zwanger" te zijn. Natuurlijk wil ik ook wel moeder en zwangerschaps dingen kunnen delen, daarvoor heb ik via de verloskundige, yoga en opvang weer nieuwe vriendschappen gesloten. En wie weet verandert het ook weer in de toekomst. Ik zou er voor nu niet proberen te zwaar aan te tillen of te groot maken, en je zwangerschap vooral met je nieuwe contacten delen. En wanneer het uitkomt vooral leuke dingen met je oude vriendinnen blijven doen!

Wat vervelend dat je dit zo voelt, al is het herkenbaar voor me. Ik moet zeggen dat ik denk dat hormonen bij mij een rol spelen, maar dat het niet het hele plaatje is. Ik merk aan mezelf dat ik mijn behoefte aan meer verbinding en contact niet goed kenbaar heb gemaakt bij mijn vriendinnen zonder kinderen/kinderwens. Sinds ik daar eerlijker over ben, zijn er twee vriendinnen die zich veel betrokkener gedragen. Ik raad je dus echt aan om jouw behoeften goed duidelijk te maken; zij kunnen immers niet zomaar aanvoelen dat je meer verwacht of wil. Toch heb ik gemerkt dat er ook vrienden zijn die echt ‘afvallen’ of door de mand vallen. Gelukkig geeft dat ook duidelijkheid, ondanks dat het verdrietig is. Veel liefs 🤎

Oh wauw. Ik had geen idee dat dit zo'n groot verschil kon maken in een vriendschap. Dankjewel voor het delen van je verhaal, hier heb ik veel aan. 😊

Hmm tja. Ik heb ook het gevoel dat hormonen het gevoel van samenhorigheid wel versterken. Ik had wel met twee van de drie vriendinnen al een kort gesprekje gehad over mn gevoel. Misschien moet ik dit nogmaals doen en duidelijker zijn, ik denk dat ik details heb weg gelaten om de vrede te bewaren. Thanks for sharing. 😊

Mijn partner is fantastisch, die is een voorbeeld voor andere mannen. Hij is er altijd. Hij weet hoe ik me hierover voel. Eigenlijk krijg ik van hem wel soortgelijke adviezen. Wellicht was de drempel wat te hoog. Maar nu ik jou en anderen hun reacties heb gelezen weet ik wat me te doen staat en wat ik kan verwachten. 🫶🏼

Wellicht leuk om te lezen: Aan al mijn vriendinnen uitgesproken hoe ik me voelde en hoe belangrijk ze voor me zijn. Dat is ze echt in het leven van m'n kindje wil in de toekomst. Ze reageerde allemaal super lief en gaven op hun eigen manier aan hoe ze zichzelf straks als sugar aunties zien. Al met al, veel depressieve klachten waaronder bovenstaande topic, evaren. Ik zat tegen prenatale depressie aan. Dit is na deze gesprekken omgeslagen en voel me sinds dien 10 x beter en heb ook lichamelijk minder klachten en neer energie. 10 weken nu en morgen de termijnecho. Thanks voor alle lieve en wijze tips. - 💋

Kijk, super om te horen! Fijn dat het uitgesproken is en je je beter voelt✨! Succes met de echo!

Hoe jij je voelt is natuurlijk niet aan ons om daar iets van te vinden, je gevoel is valide, of het nou aangesterkt is door hormonen of niet. Ik ben wel van overtuigd dat je niet alles kan verwachten in een vriendschap (/groep). Met de ene groep kan je goed feesten en gekke dingen doen, met de andere groep kan je goed over gevoelens praten en de andere voelt altijd aan als er iets aan de hand is. Elke relatie die je hebt geeft je iets, maar als je alles in dezelfde relatie verwacht dan leg je daar ook wel veel druk op, zowel voor jezelf als voor de relatie. Ik denk dat het heel mooi is dat je een ander groepje hebt waarmee je deze fase van je leven goed kan praten over de zwangerschap, nieuwe moederschap en je kleintje. Hoe jij wilt dat je vriendinnen zich voelen / opstellen is daarmee ook niet aan jou, je kan dit uitspreken en wellicht kunnen zij hierin meer aanpassen, maar als zij op een andere golflengte zitten door bv een breakup en een reis dan snap ik wel dat zij even wat minder headspace heeft om bij jou happy bubble te horen. Kortom, wees blij met de groep die je hebt, bespreek wat je voelt, maar verwacht niet van iedereen dat zij hun leven mee in gaan richten zoals jij graag zou zien dat ze dat doen, dat lijkt me niet helemaal eerlijk :)